จักรวรรดิอิตาลี

จักรวรรดิอิตาลี (อังกฤษ: Italian Empire) ก่อตั้งขึ้นโดยราชอาณาจักรอิตาลี (อิตาลีสมัยใหม่ที่เกิดขึ้นจากการรวมชาติอิตาลี (Italian unification) ที่เพิ่งเริ่มก่อตั้งขึ้นในปี ค.ศ. 1861) โดยอิตาลีได้ร่วมมือกับมหาอำนาจอื่นๆ ในยุโรปใน “การล่าอาณานิคมในแอฟริกา” ในช่วงนี้จักรวรรดิโปรตุเกส, สเปน, เนเธอร์แลนด์, อังกฤษ และ ฝรั่งเศส ต่างก็เป็นเจ้าของอาณานิคมกันมาเป็นเวลาหลายร้อยปีแล้ว ดินแดนสุดท้ายที่ยังคงเหลือสำหรับยึดเป็นอาณานิคมคือทวีปแอฟริกาเท่านั้น

จักรวรรดิอิตาลี Impero coloniale italiano
1882–1960
ซ้าย: ธงของราชอาณาจักรอิตาลี (1882–1946) ขวา: ธงของสาธารณรัฐอิตาลี (1946–1960)
ราชอาณาจักรอิตาลี   อาณานิคมของอิตาลี   ดินแดนที่ครอบครองในสงครามโลกครั้งที่สอง
สถานะ	จักรวรรดิ
เมืองหลวง	โรม
ประวัติศาสตร์
• การซื้อของอัซซับ	1869
• เอริเทรียของอิตาลี	1882
• สงครามเอริเทรีย	1887–1889
• โซมาเลียของอิตาลี	1889
• กบฏนักมวย	1900
• สงครามอิตาลี-ตุรกี	1911–1912
• รัฐในอารักขาแอลบาเนีย	1917–1920
• กระบวนการสันติภาพของลิเบีย	1923–1932
• สงครามอิตาลี–อะบิสซิเนียครั้งที่สอง	1935–1936
• แอลเบเนียกลายเป็นรัฐในอารักขาของอิตาลี	1939–1943
• การทัพแอฟริกาตะวันออก	1940–1941
• การทัพแอฟริกาเหนือ	1940–1943
• สิ้นสุดจักรวรรดิอิตาลี	1947
• ดินแดนในภาวะทรัสตีโซมาเลีย	1950–1960
พื้นที่
1938[1]	3,798,000 ตารางกิโลเมตร (1,466,000 ตารางไมล์)

เมื่อสงครามโลกครั้งที่หนึ่งเริ่มขึ้นในปี ค.ศ. 1914 อิตาลีก็ผนวกเอริเทรีย และ โซมาเลีย และพยายามควบคุมบางส่วนของจักรวรรดิออตโตมัน รวมทั้งลิเบีย แต่ต้องพ่ายแพ้เมื่อพยายามยึดเอธิโอเปีย รัฐบาลฟาสซิสต์ภายใต้การนำของผู้เผด็จการเบนิโต มุสโสลินีพยายามขยายเขตแดนของจักรวรรดิเพิ่มขึ้น ทั้งโดยการใช้กำลังและโดยการขู่ว่าจะใช้กำลัง และในที่สุดก็ยึดเอธิโอเปียได้เมื่อสี่สิบปีให้หลังจากการพยายามครั้งแรก

ระหว่างสงครามโลกครั้งที่สองอิตาลีได้เข้าข้างฝ่ายนาซีเยอรมนี แต่ในที่สุดกองกำลังฝ่ายพันธมิตรก็ยึดดินแดนโพ้นทะเลของอิตาลีได้ และเมื่ออิตาลีถูกรุกรานในปี ค.ศ. 1943 จักรวรรดิอาณานิคมอิตาลีก็สลายตัวลงไปจนหมดสิ้น