ชูโงกุ
ภูมิภาคชูโงกุ (ญี่ปุ่น: 中国地方; โรมาจิ: Chūgoku-chihō) หรือเรียกอีกอย่างหนึ่งว่า ภูมิภาคซันอิง-ซันโย (ญี่ปุ่น: 山陰山陽地方; โรมาจิ: San'in-San'yō-chihō) เป็นภูมิภาคทางส่วนตะวันตกปลายสุดของเกาะฮนชู ซึ่งเป็นเกาะที่ใหญ่ที่สุดในประเทศญี่ปุ่น ประกอบด้วยจังหวัดฮิโรชิมะ โอกายามะ ชิมาเนะ ทตโตริ และยามางูจิ[2] ในปี 2010 มีประชากรจำนวน 7,563,428 คน[1]
ภูมิภาคชูโงกุ 中国地方 | |
|---|---|
 ภูมิภาคชูโงกุในประเทศญี่ปุ่น | |
 แผนที่ทางภูมิศาสตร์ของชูโงกุ | |
| พื้นที่ | |
| • ทั้งหมด | 31,922.26 ตร.กม. (12,325.25 ตร.ไมล์) |
| ประชากร (1 ตุลาคม 2010)[1] | |
| • ทั้งหมด | 7,563,428 คน |
| • ความหนาแน่น | 240 คน/ตร.กม. (610 คน/ตร.ไมล์) |
| เขตเวลา | UTC+9 (JST) |
นอกจากเมืองฮิโรชิมะที่เป็นที่รู้จักกันดี เนื่องจากผลของการทิ้งระเบิดปรมาณูเมื่อสงครามโลกครั้งที่ 2 แล้ว ภูมิภาคนี้ยังมีชื่อเสียงในเรื่องของปราสาท สถาปัตยกรรมและศิลปหัตถกรรมโบราณ รวมถึงเนินทรายที่เลื่องชื่อแห่งทตโตริก็อยู่ที่ภูมิภาคนี้
ภูมิศาสตร์
ชูโงกุเป็นภูมิภาคทางส่วนปลายสุดของเกาะฮนชู โดยทิศเหนือติดทะเลญี่ปุ่น ทิศใต้ติดกับทะเลในทะเลเซโตะใน (Seto Naikai) ซึ่งเป็นผืนน้ำขนาด 9,500 ตารางกิโลเมตร มีเกาะเล็ก ๆ ระเกะระกะกว่า 1,000 เกาะ และได้รับการประกาศให้เป็นอุทยานแห่งชาติแห่งแรกของญี่ปุ่น ชูโงกุมีประชากรอาศัยอยู่ประมาณ 7.8 ล้านคน จากทั้งหมด 5 จังหวัด ซึ่งแบ่งเป็นสองด้านโดยเทือกเขาชูโงกุ ทางตอนกลางของภูมิภาค ด้านที่อยู่ทางฝั่งทะเลญี่ปุ่นเรียกว่าซันอิง ซึ่งแปลว่าร่มเงาของภูเขา ได้แก่จังหวัดทตโตริ ชิมาเนะ และตอนเหนือของจังหวัดยามางูจิ ภูมิอากาศของดินแดนทางด้านทะเลญี่ปุ่นนี้ มีแสงแดดจ้าและสดใสในฤดูร้อน ฤดูหนาวอากาศหนาวเย็น มรสุมจากทางตะวันตกเฉียงเหนือทำให้มีหมอกจัดและเมฆหนาทึบ ส่วนอีกด้านหนึ่งเรียกว่าซันโย คือทางฝั่งทะเลใน ประกอบไปด้วยจังหวัดโอกายามะ ฮิโรชิมะ และทางตอนใต้ของจังหวัดยามางูจิ เขตนี้มีอากาศอุ่นสบายตลอดปี ปริมาณน้ำฝนมีไม่มาก มีแสงแดดจ้าเป็นส่วนใหญ่
จังหวัดในภาคชูโงกุ
ชูโงกุ ประกอบไปด้วย 5 จังหวัด ได้แก่
อ้างอิง
แหล่งข้อมูลอื่น
