นอร์ทอีสต์อิงแลนด์

ภาคตะวันออกเฉียงเหนือของอังกฤษ (อังกฤษ: North East England) เป็นหนึ่งในเก้าภูมิภาคของประเทศอังกฤษ ประกอบไปด้วยนอร์ทัมเบอร์แลนด์, เดอรัม, ไทน์และเวียร์ และบางส่วนของนอร์ทยอร์กเชอร์

นอร์ทอีสต์อิงแลนด์
ภูมิภาคของประเทศอังกฤษ
รัฐเอกราช	สหราชอาณาจักร
ประเทศ	อังกฤษ
เมืองใหญ่ที่สุด	นิวคาสเซิลอะพอนไทน์
พื้นที่
• ทั้งหมด	8,592 ตร.กม. (3,317 ตร.ไมล์)
อันดับพื้นที่	8
ประชากร  (2018)[1]
• ทั้งหมด	2,657,909 คน
• อันดับ	9
• ความหนาแน่น	310 คน/ตร.กม. (800 คน/ตร.ไมล์)

ภาคตะวันออกเฉียงเหนือมีเนื้อที่ 8,592 ตารางกิโลเมตร ในปี ค.ศ. 2001 มีประชากรทั้งหมดประมาณ 2,515,442 คนโดยมีความหนาแน่นของประชากรเป็นจำนวน 293 ต่อหนึ่งตารางกิโลเมตร

จุดที่สูงที่สุดของภาคอยู่ที่ครอสเฟลล์ในเทือกเขาเพนไนนส์ (The Pennines) ที่สูง 893 เมตร เมืองสำคัญของภูมิภาคคือ นิวคาสเซิลอะพอนไทน์และบริเวณชุมชนเมืองในไทน์ไซด์ (Tyneside), เวียร์ไซด์ (Wearside) และทีสไซด์ นอกจากนั้นภาคตะวันออกเฉียงเหนือยังมีชื่อว่าเป็นบริเวณที่มีความงามทางธรรมชาติ ที่ประกอบด้วยอุทยานแห่งชาตินอร์ทัมเบอร์แลนด์, ชายฝั่งทะเล, และบางส่วนของเทือกเขาเพนไนนส์ ที่รวมทั้งทีสเดล และเวียร์เดล ภาคตะวันออกเฉียงเหนือมีความสำคัญทางประวัติศาสตร์ที่จะเห็นได้จากปราสาทต่างๆ ในนอร์ทธัมเบอร์แลนด์และมรดกโลกสองแห่งคือ อาสนวิหารเดอรัมและปราสาทเดอรัม และกำแพงฮาดริอานุส นอกจากนั้นก็ยังมีโบสถ์เซนต์ปีเตอร์ที่มังก์เวียร์มัทและโบสถ์เซนต์พอลที่จาร์โรว์ (Jarrow) ที่มีความสำคัญทางประวัติศาสตร์ในการเป็นที่จำพรรษาของนักบุญบีดผู้เขียนหนังสือ “ประวัติศาสตร์ทางศาสนาของชนอังกฤษ” ในคริสต์ศตวรรษที่ 8 ซึ่งถือกันว่าเป็นหนังสือที่สำคัญที่สุดฉบับหนึ่งในประวัติศาสตร์อังกฤษ

อุตสาหกรรมการต่อเรือซึ่งเคยเป็นอุตสาหกรรมที่รุ่งเรืองทั้งในซันเดอร์แลนด์และไทน์ไซด์มาสิ้นสุดลงในปลายคริสต์ศตวรรษที่ 20 ในปัจจุบันไทน์ไซด์พยายามก้าวเข้าสู่ยุคใหม่โดยการสร้างให้เป็นศูนย์กลางทางศิลปะและวัฒนธรรม และในการค้นคว้าทางวิทยาศาสตร์โดยเฉพาะในสาขาเซลล์ต้นกำเนิด หลังจากประสบปัญหาเศรษฐกิจในคริสต์ศตวรรษที่ผ่านมาซันเดอร์แลนด์ก็กลายเป็นศูนย์กลางที่มีความสำคัญทางเทคโนโลยีขั้นสูง ส่วนเศรษฐกิจของทีสไซด์ส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับปิโตรเคมี นอร์ทัมเบอร์แลนด์และเดอรัมเป็นบริเวณที่ขึ้นอยู่กับการเกษตรกรรมและอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว