ภาษาไทใหญ่

ไทใหญ่shan

ภาษาไทใหญ่ หรือ ภาษาฉาน (ไทใหญ่: [หลิกไต๊], ความไท [กว๊ามไต๊], /kwáːm.táj/; อังกฤษ: Shan language) เป็นภาษาตระกูลขร้า-ไท ใช้พูดในภาคเหนือของประเทศพม่า ประเทศไทย และทางตอนใต้ของประเทศจีน มีเสียงวรรณยุกต์ 5 เสียง ไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับจำนวนผู้พูดที่แน่นอน เนื่องจากสงครามระหว่างพม่ากับไทใหญ่ ทำให้การเข้าไปศึกษาเกี่ยวกับชาวไทใหญ่ทำได้ยาก คาดว่ามีผู้พูดราว 4-30 ล้านคน มีอักษรเป็นของตนเอง 2 ชนิดคือ อักษรไทใหญ่ ใช้ในพม่า และอักษรไทใต้คง ใช้ในจีน

ไทใหญ่
ฉาน

หลิกไต๊
ออกเสียงlik.táj
ประเทศที่มีการพูดพม่า (รัฐฉาน) ไทย จีน (มณฑลยูนนาน)
ภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้
ชาติพันธุ์ชาวไทใหญ่
จำนวนผู้พูด3.3 ล้านคน  (2544)
ตระกูลภาษา
ขร้า-ไท
ระบบการเขียนอักษรไทใหญ่
สถานภาพทางการ
ภาษาชนกลุ่มน้อยที่รับรองใน พม่า
รหัสภาษา
ISO 639-2shn
ISO 639-3shn

แม้ว่าจะมีคำกล่าวว่า "อย่ากิ๋นอย่างม่าน อย่าตานอย่างไต" ซึ่งเปรียบเทียบวิถีชีวิตของชาวพม่าที่ให้ความสำคัญกับการกินอยู่ ซึ่งแตกต่างจากชาวไทใหญ่ที่ให้ความสำคัญแก่การทำบุญ ถึงกระนั้นไทใหญ่ก็รับวัฒนธรรม ศาสนา ตลอดจนถึงคำในภาษาพม่าเข้ามามาก จนคำไทใหญ่หลายถิ่นเป็นกวามไตลอแล คือไทใหญ่พูดคำพม่าปนไปหมด เช่นที่เมืองสีป้อและเมืองยางเป็นต้น[1]

สำเนียงท้องถิ่น

ภาษาไทใหญ่มีสำเนียงแตกต่างกันไปตามท้องถิ่น เช่น ฉานเหนือ ฉานใต้ เชียงตุง และพรมแดนติดกับจีนเรียกว่า ไทเหนือ โดยภาษาเมืองหนอง ถือเป็นภาษาไทหลวง สำเนียงของฉานเหนือ และฉานใต้จะแตกต่างโดยชัดเจน ส่วนที่เชียงตุงชนส่วนใหญ่มีเชื้อสายไทเขิน โดยมีส่วนต่างกับภาษาไทใหญ่อื่น ๆ มาก และมีศัพท์เฉพาะค่อนข้างมาก และเสียง ร ไม่เป็น ฮ ไปทั้งหมด โดยเชียงตุงกับเมืองไทยจะมีสุภาษิตคล้ายคลึงกันมากเลยทีเดียว

ระบบเสียง

พยัญชนะ

เสียงสัทอักษรพยัญชนะในภาษาไทใหญ่ (เสียงแปร) มีอยู่ด้วยกัน 19 เสียง ไม่เหมือนภาษาไทยและลาวเพราะไม่มีเสียงกักโฆษะ [d] และ [b]**

ริมฝีปากทั้งสองปุ่มเหงือกเพดานแข็งเพดานอ่อนเส้นเสียง
เสียงนาสิก/m/
/n/
/ɲ/
/ŋ/
เสียงกักไม่พ่นลม/p/
/t/
/tɕ/
/k/
/ʔ/[a]
พ่นลม/pʰ/
/tʰ/
/kʰ/
เสียงเสียดแทรก(/f/)
/s/
/h/
เสียงรัวลิ้น(/r/)
เสียงเปิด/j/
/w/
เสียงข้างลิ้น/l/
  • เสียง /f/ (ၾ) บางครั้งอาจจะออกเสียงเป็น /pʰ/
  • เสียง /r/ ส่วนใหญ่มักออกเสียงเป็น /ɹ/ (เหมือนอักษร R ในภาษาอังกฤษ)
  • ปัจจุบัน ได้มีการเพิ่มรูปและเสียงของพยัญชนะเข้ามาแล้ว คือ /b/ = ၿ , /d/ = ၻ แต่มักจะใช้ในคำที่มาจากภาษาต่างประเทศ

พยัญชนะควบกล้ำ

ในภาษาไทใหญ่มีการควบกล้ำอยู่ 3 เสียง /j/ /r/ /w/ โดยจะมีการเปลี่ยนแปลงรูปของพยัญชนะที่นำมาควบด้วย เป็น ျ , ြ , ႂ ตามลำดับ อนึ่ง คำที่ควบด้วยเสียง /r/ บางครั้งจะไม่ออกเสียงควบกันสนิท โดยจะออกเสียงในลักษณะสระอะกึ่งเสียง สำหรับเสียง /k/ , /kʰ/ และ /s/ เมื่อมีการควบของเสียงร่วมกับเสียง /j/ เสียงที่เกิดขึ้นมักจะใกล้เคียงกับเสียง /c/ , /cʰ/ และ /ʃ/ ตามลำดับ
ตัวอย่างคำ

  • ၵျွင်း [kʲɔ̰́ŋ] วัด [กย๊อง]
  • ၽြႃး [pʰɹáː] พระ [พร้า]
  • ၵႂၢမ်း [kʷáːm] คำพูด, ความ, ภาษา [กว๊าม]

เสียงสระ

ภาษาไทใหญ่มีสระเดี่ยวอยู่ 10 เสียง และสระผสมอีก 13 เสียง
สระเดี่ยว

หน้ากลาง-หลังหลัง
/i//ɨ/~/ɯ//u/
/e//ə/~/ɤ//o/
/ɛ//a/
/aː/
/ɔ/


สระผสม
[iu] (อิว), [eu] (เอว), [ɛu] (แอว); [ui] (อุย), [oi] (โอย), [ɯi] (อึย), [ɔi] (ออย), [əi] (เอย); [ai] (อัย/ไอ), [aɯ] (ใอ (อะ~อึ/อะ~อือ)), [au] (เอา); [aːi] (อาย), [aːu] (อาว)

เสียงวรรณยุกต์

เสียงวรรณยุกต์ไทยไทใหญ่เสียงอักษรไทยคำแปล
จัตวาၼႃ/nǎː/หนาหนา
เอกၼႃႇ/nàː/หน่ามาก
โทต่ำၼႃႈ/nà̱ː/หน้าหน้า
ตรีၼႃး/náː/น้านา
โทสูงၼႃႉ/nâ̰(ː)/น่าน้า
สามัญၼႃႊ/nāː/นา(ใช้อุทาน/ทับศัพท์)

เปรียบเสียงกับภาษาไทย

โดยมากแล้วทั้งสองภาษามักมีเสียงวรรณยุกต์ที่คล้ายกันยกเว้นบางที่ ที่คล้ายได้แก่ เสียงเอกในคำเป็นของทั้งสองมักตรงกัน เช่น ป่า, อย่า, อยู่, ผ่า เป็นต้น เสียงจัตวาในคำเป็นที่ขึ้นต้นด้วยอักษรสูงมักตรงกัน เช่น ขา, หมา, หนา, ผา, หลัง เป็นต้น เสียงที่ไม่เหมือนได้แก่ เสียงสามัญไทยในคำที่ขึ้นต้นด้วยอักษรกลางมักตรงกับเสียงจัตวาไทใหญ่ เช่น กา เป็น ก๋า, ปลา เป็น ป๋า, ตา เป็น ต๋า, และ อา เป็น อ๋า เป็นต้น เสียงสามัญไทยในคำที่ขึ้นต้นด้วยอักษรต่ำมักตรงกับเสียงตรีไทใหญ่ เช่น นา เป็น น้า, ทา เป็น ต๊า, ลา เป็น ล้า เป็นต้น เสียงโทไทยมักตรงกับเสียงสามัญไทใหญ่ เช่น เจ้า เป็น เจา, ข้า เป็น คา, หน้า เป็น นา, และ ผ้า เป็น พา เป็นต้น เสียงตรีไทยมักตรงกับเสียงโทสั้นไทใหญ่ เช่น น้ำ เป็น น่ำ, ช้าง เป็น จ้าง, ม้า เป็น ม่า, น้า เป็น น่า เป็นต้น

นอกจากการแตกต่างระหว่างเสียงวรรณยุกต์แล้ว ทั้งสองมีความแตกต่างเล็กน้อยทางเสียงพยัญชนะขึ้นต้นด้วย คำในภาษาไทยที่ขึ้นต้นด้วยอักษรต่ำเสียงกักธนิตมักตรงกับเสียงกักสิถิลในไทใหญ่ เช่น พยัญชนะ พ, ท, และ ค ในไทยมักตรงกับเสียง ป, ต, และ ก ในไทใหญ่ แต่คำในภาษาไทยที่ขึ้นต้นด้วยอักษรต่ำเสียงกักธนิตที่ตรงกับเสียงโฆษะบาลีมักตรงกับเสียงกักธนิตในไทใหญ่ เช่น พยัญชนะ ภ, ธ, และ ฆ ในไทยมักตรงกับเสียง พ, ท, และ ค นอกจากนี้ คำในภาษาไทยที่ขึ้นต้นด้วยอักษรต่ำเสียงกักธยิตที่ตามด้วย ร มักตรงกับเสียงกักธนิตในไทใหญ่ เช่น พยัญชนะ ปร, ทร, และ คร ในไทยมักตรงกับเสียง พ, ท, และ ค ในไทใหญ่

นอกจากนี้แล้ว มีเสียงพยัญชนะบางเสียงในไทใหญ่ที่ไม่ตรงกับไทย พยัญชนะ ด กับ บ ของไทยมักตรงกับเสียง หล กับ หม ในไทใหญ่ เช่น ดิน เป็น หลิน, ดี เป็น หลี, เดือน เป็น เหลิน, บ่า เป็น หม่า, บ้า เป็น มา (หม้า), และ บ่าว เป็น หม่าว เป็นต้น พยัญชนะ ร ของไทยมักตรงกับเสียง ฮ ไทใหญ่ เช่น เรา เป็น เฮ้า, ร่าง เป็น ฮาง, และ รัก เป็น ฮั่ก เป็นต้น

อักษรต่ำไทย
ไม้วรรณยุกต์ไทยอักษรไทยเสียงไทยอักษรไทใหญ่การออกเสียงเสียงไทใหญ่
-ทา/tʰaa/တႃးต๊า~ตา/táa/
เอกท่า/tʰâa/တႃႈต้า (โทพิเศษ)/taa/
โทท้า/tʰáa/တႃႉต้ะ~ต้า/ta̰a/
อักษรกลางไทย
ไม้วรรณยุกต์ไทยอักษรไทยเสียงไทยอักษรไทใหญ่การออกเสียงเสียงไทใหญ่
-ปลา/plaa/ပႃป๋า/pǎa/
เอกป่า/pàa/ပႃႇป่า/pàa/
โทป้า/pâa/ပႃႈปา/paa/
อักษรสูงไทย
ไม้วรรณยุกต์ไทยอักษรไทยเสียงไทยอักษรไทใหญ่การออกเสียงเสียงไทใหญ่
-ผา/pʰǎa/ၽႃผา/pʰǎa/
เอกผ่า/pʰàa/ၽႃႇผ่า/pʰàa/
โทผ้า/pʰâa/ၽႃႈพา/pʰaa/

ไวยากรณ์

ภาษาไทใหญ่ เป็นภาษาที่ไม่มีการผันคำไปตามกาล เพศ การก ฯลฯ เช่นเดียวกับภาษาไทย รูปแบบประโยคเป็นแบบ ประธาน-กริยา-กรรม คำคุณศัพท์จะมีการวางไว้หลังคำนาม

สรรพนาม

บุรุษที่ไทใหญ่ถอดอักษรสัทอักษรสากลการออกเสียงความหมายจำนวน
ၵဝ်เกา[kǎw]เก๋า'กู'หนึ่งคน
ၶႃႈข้า[kʰaa]คา'ผม, ดิฉัน'หนึ่งคน
ၵဝ်ၶႃႈเกาข้า[kǎw.kʰaa]เก๋าคา'ผม, ดิฉัน'หนึ่งคน
တူตู[tǔu]ตู๋'กู'หนึ่งคน
ႁႃးรา (ฮา)[háa]ฮ้า'พวกกูสองคน'สองคน
ႁဝ်းเรา (เฮา)[háw]เฮ้า'เรา' 'พวกเรา'หนึ่งคน หรือ หลายคน
ႁဝ်းၶႃႈเราข้า (เฮาข้า)[háw.kʰaa]เฮ้าคา'เกล้ากระผม' 'ดิฉัน' 'พวกเรา' 'พวกข้าพเจ้า'หนึ่งคน หรือ หลายคน
မႂ်းใม[máɰ]มะ-อือ'มึง'หนึ่งคน
ၸဝ်ႈเจ้า[tsaw]เจา'คุณ'หนึ่งคน
မႂ်းၸဝ်ႈใมเจ้า[máɰ.tsaw]ใม๊ (มะ-อึ๊) เจา'คุณ'หนึ่งคน
ၶိူဝ်เขือ[kʰə̌ə]เขอ'พวกมึงสองคน'สองคน
သူสู[sʰǔu]สู'พวกคุณ'หนึ่งคน หรือ หลายคน
သူၸဝ်ႈสูเจ้า[sʰǔu.tsaw]สูเจา'ท่าน' 'พวกคุณ' 'พวกท่าน'หนึ่งคน หรือ หลายคน
မၼ်းมัน[mán]มั้น'มัน'หนึ่งคน
မၼ်းၸၢႆးมันชาย (มันจาย)[mán.tsáaj]มั้นจ๊าย'มัน(ชาย)'หนึ่งคน
မၼ်းၼၢင်းมันนาง[mán.náaŋ]มั้นน้าง'มัน(หญิง) 'หนึ่งคน
မၼ်းၸဝ်ႈมันเจ้า[mán.tsaw]มั้นเจา'เขา'หนึ่งคน
ၶႃขา[kʰǎa]ขา'พวกมันสองคน'สองคน
ၶဝ်เขา[kʰǎw]เขา'เขา' 'พวกมัน' 'พวกเขา'หนึ่งคน หรือ หลายคน
ၶဝ်ၸဝ်ႈเขาเจ้า[kʰǎw.tsaw]เขาเจา'พวกท่านเขา'หนึ่งคน หรือ หลายคน
ပိူၼ်ႈเพิ่น (เปิ้น)[pən]เปิน'คนอื่น'หลายคน

การทักทาย (ล่องโต้งตั้ก)

ไทยไทใหญ่ถอดอักษรการออกเสียง
สวัสดีမႂ်ႇသုင်ၶႃႈใหม่สูงข้าใหม่-สูง-ข้า
สบายดีหรือၸွင်ႇယူႇလီႁႃႉ?จ่องอยู่ดีฮ้า?จ่อง-หยู่-หลี-ฮ่า
สบายดีครับ/ค่ะယူႇလီယူႇၶႃႈอยู่ดีอยู่ข้าหยู่-หลี-อยู่-ข้า
แล้วท่าน/คุณล่ะสบายดีหรือၸဝ်ႈႁဝ်းၶဝ်
သူၶဝ်ေၵႃႈယူႇလီယူႇၶႃႈၼေႃ?
เจ้าเราเขา
สูเขาก็อยู่ดีอยู่ข้าน่อ?
เจ้า-เฮา-เขา
สู-เขา-ก็-อยู่-หลี-อยู่-ข้า-น่อ
สบายดีครับ/ค่ะ ขอบคุณယူႇလီယူႇၶႃႈ ၶွပ်ႈၸႂ်ၶႃႈอยู่ดีอยู่ข้า ขอบใจข้าหยู่-หลี-อยู่-ข้า
สวัสดีမႂ်ႇသုင်ใหม่สูงมะ-อื่อสูง
ตอนเช้าယၢမ်းၸဝ်ႉยามเช้ายามเจ้า
ตอนกลางวันယၢမ်းၵၢင်ဝၼ်းยามกลางวันยามก๋างวัน
ตอนเย็น/ค่ำယၢမ်းယဵၼ်
ၶမ်ႈ
ยามเย็น
ฅ่ำ (ค่ำ)
ยามเหย็น
ค่ำ
ลาก่อนမွၼ်းမွၼ်းมอนมอนมอนมอน
แล้วเจอกันใหม่ၵွႆႈထူပ်းၵၼ်မႂ်ႇค่อยถบกันใหม่ก้อย-โทบ-กั๋น-หม่ะ-อือ
โชคดีၸူၵ်ႈလီ
ႁႂ်ႈမီးသုၼ်ႇမီးမၢၼ်
โชคดี
ให้มีสุ่นมีหมาน
โจ้กหลี
ฮ่ะ-อือ

มีสู่นมีหมาน

ขอโทษၵၼ်ႇတေႃးกั่นทอกั่นตอ
คุณชื่ออะไรၸိုဝ်ႈၸဝ်ႈႁွင်ႉဝႃႈသင်
ၸိုဝ်ႈသင်?
ชื่อเจ้าร้องว่าสัง
ชื่อสัง
จื๋อเจ้าฮ่องว่าสัง
จื๋อสัง
ผม/ดิฉันชื่อ ...ၶႃႈႁဝ်းၸိုဝ်ႈ ...ข้าเราชื่อข้าเฮาจื๋อ...
ยินดีที่ได้รู้จักယိၼ်းလီတီႈလႆႈႁူႉၸၵ်းยินดีที่ได้รู้จักยินหลีตี้ไหล้ฮู่จั๊ก
เช่นกันမိူၼ်ၵၼ်เหมือนกันเหมินกั๋น
แล้วเจอกันထူပ်းၵၼ်မႂ်ႇถบกันใหม่โทบกั๋นใหม่
ขอบคุณၶွပ်ႈၸႂ်ขอบใจขอบใจ๋
ไม่เป็นไรဢမ်ႇပဵၼ်သင်อ่ำเป็นสังอ่ำเป๋นสัง

การนับเลข (ล่อง-นั่บ-อ่าน)

ตัวเลขของภาษาไทใหญ่ใช้ชุดต่างจากอักษรพม่าตามปกติ มีดังนี้

เลขไทย๑๐
เลขไทใหญ่႑႐
คำอ่านไทใหญ่ၼိုင်ႈသွင်သၢမ်သီႇႁႃႈႁူၵ်းၸဵတ်းပႅတ်ႇၵဝ်ႈသိပ်း
นึ่งสองสามสี่ฮ่าฮกเจ๊ดแปดเก้าซิบ
คำอ่านไทยหนึ่งสองสามสี่ห้าหกเจ็ดแปดเก้าสิบ
สัทอักษร/nɯ̄ŋ//sʰɔ̌ŋ//sʰǎːm//sʰì//hā//hók//tɕét//pɛ̀t//kāw//sʰíp/
เลขไทย-๑๑๑๒๐๑๐๐๑,๐๐๐๑๐,๐๐๐๑๐๐,๐๐๐๑,๐๐๐,๐๐๐
เลขไทใหญ่-႑႑႑႒႐႑႐႐႑,႐႐႐႑႐,႐႐႐႑႐႐,႐႐႐႑,႐႐႐,႐႐႐
คำอ่านไทใหญ่ဢဵတ်းသိပ်းဢဵတ်းသၢဝ်းပၢၵ်ႇႁဵင်မိုၼ်ႇသႅၼ်လၢၼ်ႉ
-เอ๊ดซิบเอ๊ดซ้าวปากเห็งหมื่นแสนล้าน
คำอ่านไทย-เอ็ดสิบเอ็ดยี่สิบร้อยพันหมื่นแสนล้าน
สัทอักษร/ʔét//sʰíp.ʔét//sʰáːw//pàːk//hěŋ//mɯ̀n//sɛ̌n//la̰ːn/

เวลา (ยาม)

การบอกเวลา

การบอกเวลาในภาษาไทใหญ่ก็คล้าย ๆ กับในภาษาไทย เช่น " မိူဝ်ႈလဵဝ်ၼႆႉ 3 မူင်းယဝ်ႉ" (เม่อเหล็วไน่ สาม โม้งเย่า) - ตอนนี้ 3 โมงแล้ว

  • ตารางการบอกช่วงเวลา
ภาษาไทใหญ่ถอดอักษรคำอ่านความหมายหมายเหตุ
မိူဝ်ႈသိုၼ်းเมื่อซืนเม่อซื้นเมื่อวานซืน
မိူဝ်ႈဝႃးเมื่อวาเม่อว้าเมื่อวานเทียบคำเมือง ตะวา (ᨲᩅᩤ)
မိူဝ်ႈလဵဝ်เมื่อเดียวเม่อแหล็วตอนนี้เทียบคำไทย เดี๋ยวนี้
မိူဝ်ႈၽုၵ်ႈเมื่อพรูกเม่อพุกพรุ่งนี้เทียบคำเมือง พูก (ᨻᩕᩪᨠ/ᨻᩕᩪᩢ)
မိူဝ်ႈႁိုဝ်းเมื่อรือเม่อฮื้อมะรืนนี้เทียบลาว (ຮື) ฮือ เทียบคำเมือง วันฮือ (ᩅᩢ᩠ᨶᩁᩨ)

ปี เดือน วัน (ปี๋ เหลิน วัน)

ပီႊလိူၼ်ဝၼ်း

อ้างอิง

แหล่งข้อมูลอื่น


อ้างอิงผิดพลาด: มีป้ายระบุ <ref> สำหรับกลุ่มชื่อ "lower-alpha" แต่ไม่พบป้ายระบุ <references group="lower-alpha"/> ที่สอดคล้องกัน

🔥 Top keywords: วชิรวิชญ์ ไพศาลกุลวงศ์หน้าหลักองค์การกระจายเสียงและแพร่ภาพสาธารณะแห่งประเทศไทยยูฟ่าแชมเปียนส์ลีกชนกันต์ อาพรสุทธินันธ์สโมสรฟุตบอลแมนเชสเตอร์ซิตีพิเศษ:ค้นหาดวงใจเทวพรหม (ละครโทรทัศน์)กรงกรรมอสมทลิซ่า (แร็ปเปอร์)จีรนันท์ มะโนแจ่มสโมสรฟุตบอลอาร์เซนอลสโมสรฟุตบอลเรอัลมาดริดธี่หยดฟุตซอลชิงแชมป์เอเชีย 2024เฟซบุ๊กสโมสรฟุตบอลบาร์เซโลนาประเทศไทยเอเชียนคัพ รุ่นอายุไม่เกิน 23 ปี 2024วิทยุเสียงอเมริกาสโมสรฟุตบอลลิเวอร์พูลพระราชวัชรธรรมโสภณ (ศิลา สิริจนฺโท)พระบาทสมเด็จพระวชิรเกล้าเจ้าอยู่หัวรักวุ่น วัยรุ่นแสบวันไหลนริลญา กุลมงคลเพชรสโมสรฟุตบอลเชลซีสมเด็จพระกนิษฐาธิราชเจ้า กรมสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารีหลานม่าสุภาพบุรุษจุฑาเทพ (ละครโทรทัศน์)สโมสรฟุตบอลไบเอิร์นมิวนิกกรุงเทพมหานครสโมสรฟุตบอลแมนเชสเตอร์ยูไนเต็ดคิม ซู-ฮย็อนภาวะโลกร้อนสาธุ (ละครโทรทัศน์)รายชื่ออักษรย่อของจังหวัดในประเทศไทยสโมสรฟุตบอลปารีแซ็ง-แฌร์แม็ง