ภูเขาไฟสตรอมโบลี
ภูเขาไฟสตรอมโบลี (เสียงอ่านภาษาอิตาลี: [ˈstromboli]; ซิซิลี: Struògnuli, ภาษากรีกโบราณ: Στρογγύλη, Strongulē) เป็นเกาะขนาดเล็กในทะเลติร์เรเนียนนอกชายฝั่งทางเหนือของซิซิลี เป็นหนึ่งในสามของภูเขาไฟมีพลังในอิตาลี สตรอมโบลีเป็นหนึ่งในแปดเกาะของหมู่เกาะเอโอเลียนซึ่งเกาะภูเขาไฟรูปโค้งทางเหนือของซิซิลี ชื่อของสตอมโบลีมาจากภาษากรีกโบราณคำว่า Strongulē ที่ตั้งตามลักษณะลักษณะกลมพองของมัน เกาะแห่งนี้มีประชากรอาศัยอยู่ราว 500 คน[3] ภูเขาไฟลูกนี้ปะทุค่อนข้างบ่อยและมีกิจกรรมทางภูเขาไฟกับปะทุเล็ก ๆ เป็นระยะ ๆ บ่อยครั้งสามารถสังเกตได้จากหลายจุดบนเกาะและจากทะเลโดยรอบ ทำให้ตั้งชื่อเล่นให้เกาะนี้ว่า "ประภาคารแห่งเมดิเตอร์เรเนียน"[4]
| ภูเขาไฟสตรอมโบลี | |
|---|---|
.jpg) | |
| จุดสูงสุด | |
| ความสูง เหนือระดับน้ำทะเล | 924 เมตร (3,031 ฟุต) [1] |
| ความสูง ส่วนยื่นจากฐาน | 924 เมตร (3,031 ฟุต) [1] |
| พิกัด | 38°47′38″N 15°12′40″E / 38.79389°N 15.21111°E |
| ข้อมูลทางภูมิศาสตร์ | |
  ภูเขาไฟสตรอมโบลี หมู่เกาะเอโอเลียน ทางเหนือของแคว้นปกครองตนเองซิซิลี (อิตาลี) | |
| ข้อมูลทางธรณีวิทยา | |
| อายุหิน | ไม่ทราบ |
| ประเภทภูเขา | กรวยภูเขาไฟสลับชั้น |
| การปะทุครั้งล่าสุด | พ.ศ. 2477 ถึงปัจจุบัน [2] |
| การพิชิต | |
| เส้นทางง่ายสุด | ปีน |
การปะทุหลักครั้งล่าสุดของสตอมโบลีปะทุในวันที่ 13 เมษายน พ.ศ. 2552 สตอมโบลีสูงกว่าระดับน้ำทะเลประมาณ 926 เมตร [2]และวัดจากฐานตรงจากก้นทะเลจะมีความสูงประมาณ 2,700 เมตร [5] และมีปล่องภูเขาไฟ 3 แห่งบนเกาะ ลักษณะทางธรณีวิทยาที่สำคัญของภูเขาไฟคือ ธารของไฟ (Sciara del Fuoco) ทางลาดรูปเกือกม้าขนาดใหญ่ที่เกิดการพังทลายกรวยภูเขาไฟด้านตะวันตกเฉียงเหนือเมือ 13,000 ปีที่แล้ว ทางตะวัรออกเฉียงเหนือของเกาะระยะทางประมาณ 2 กิโลเมตรจะมีเกาะสตรอมโบลีคลิโอซึ่งเป็นเศษซากปลักภูเขาไฟของภูเขาไฟลูกเดิม
ภูเขาไฟ
สตอมโบลีปะทุอย่างต่อเนื่องมาตั้งแต่เกือบ 2,000 ปีที่แล้ว[4] รูปแบบของการปะทุจะปะทุขึ้นที่ปล่องบนยอดภูเขา และปากครั้งก็มีการปะทุบอมบ์ภูเขาไฟออกมาเล็กน้อย เป็นระยะ ๆ ตั้งแต่นาทีจนถึงชั่วโมง การปะทุแบบนี้เรียกว่าการประทุแบบสตรอมโบเลียนซึ่งสามารถพบได้ในภูเขาไฟอื่น ๆ ทั่วโลก เป็นการระเบิดที่ไม่รุนแรงแต่ปะทุเป็นระยะ ๆ และมักปะทุเศษชิ้นส่วนเปลือกนอก ขี้เถ้า เศษหินและบอมพ์ภูเขาไฟ การปะทุของสตรอมโบลีนั้นมีการปะทุแบบเฉพาะตัว ส่วนการไหลของลาวานั้นจะออกมาเฉพาะช่วงที่มีกิจกรรมทางภูเขาไฟสูง เกิดการปะทุขึ้นครั้งแรกในรอบ 17 ปีใน พ.ศ. 2545 และอีกครั้งใน พ.ศ. 2546, พ.ศ. 2550 และ 2556-2557 การปลดปล่อยก๊าซของภูเขาไฟลูกนี้จะวัดโดยมัลติ-แก๊สซึ่งจะตรวจสอบการเพิ่มขึ้นของแม็กม่าล่วงหน้าซึ่งจะช่วยพยากรกิจกรรมทางภูเขาไฟได้ล่วงหน้า[6]