ยุทธการที่มะนิลา (ค.ศ. 1945)

ยุทธการที่มะนิลา (ฟิลิปปินส์: Labanan sa Maynila; ญี่ปุ่น: マニラの戦い; สเปน: Batalla de Manila; 3 กุมภาพันธ์ - 3 มีนาคม ค.ศ. 1945) เป็นการรบครั้งใหญ่ของการทัพฟิลิปปินส์ ค.ศ. 1944-45 ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง เป็นการสู้รบทางกองกำลังทหารจากทั้งสหรัฐและฟิลิปปินส์ต่อสู้กับกองกำลังญี่ปุ่นในกรุงมะนิลา เมืองหลวงของฟิลิปปินส์ เป็นการสู้รบที่ยาวนานเป็นเดือน ส่งผลทำให้พลเรือนเสียชีวิตกว่า 100,000 คน และเมืองได้ถูกทำลายทั้งหมด เป็นยุทธภูมิการสู้รบภายในเมืองที่เลวร้ายที่สุดที่กองทัพอเมริกันในเขตสงครามแปซิฟิก กองกำลังญี่ปุ่นได้กระทำการสังหารหมู่พลเรือนชาวฟิลิปปินส์ในช่วงการสู้รบแต่กระนั้นการใช้อาวุธของทหารอเมริกันได้สังหารผู้คนไปมากมายเช่นกัน เช่น การยิงปืนใหญ่ของทหารอเมริกันยังได้ทำลายมรดกทางสถาปัตยกรรมและวัฒนธรรมของกรุงมะนิลาที่มีมาตั้งแต่สมัยก่อตั้งเมือง กรุงมะนิลากลายเป็นหนึ่งในเมืองหลวงที่ได้รับความเสียหายมากที่สุดในช่วงสงครามทั้งหมด เทียบเท่ากับกรุงเบอร์ลินและกรุงวอร์ซอ การสู้รบครั้งนี้ได้ยุติการยึดครองทางทหารของญี่ปุ่นในฟิลิปปินส์เกือบสามปี (ค.ศ. 1942-1945) การรบชนะเป็นเครื่องหมายสำคัญสู่กุญแจแห่งชัยชนะในการทัพของนายพล ดักลาส แมกอาเธอร์ จนถึงปัจจุบัน

ยุทธการที่มะนิลา
ส่วนหนึ่งของ การทัพฟิลิปปินส์ ค.ศ. 1944–1945 และ เขตสงครามแปซิฟิกในสงครามโลกครั้งที่สอง
ภาพถ่ายทางอากาศของกำแพงเมืองอินทรามูรอสที่ถูกทำลาย ซึ่งถูกถ่ายในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 1945
วันที่ 3 กุมภาพันธ์ – 3 มีนาคม ค.ศ. 1945 สถานที่ มะนิลา, ฟิลิปปินส์ 14°35′N 120°58′E / 14.583°N 120.967°E / 14.583; 120.967 ผล ฝ่ายสัมพันธมิตรชนะ
คู่สงคราม
สหรัฐ เครือจักรภพฟิลิปปินส์	ญี่ปุ่น สาธารณรัฐฟิลิปปินส์ที่ 2 ทหารรับจ้างสเปน[1]
ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ
ดักลาส แมกอาร์เธอร์ ออสการ์ กริสโวลด์ โรเบิร์ต เอ็ส ไบต์เลอร์ เวิร์น ดี มัดจ์ โจเซฟ เอ็ม สวิง	โทโมยูกิ ยามาชิตะ ซันจิ อิวะบุจิ †
กำลัง
ทหารสหรัฐ 35,000 นาย กองโจรชาวฟิลิปปินส์ 3,000 นาย	ทหารเรือและนาวิกโยธิน 12,500 นาย ทหาร 4,500 นาย[2]: 73
ความสูญเสีย
เสียชีวิต 1,010 นาย บาดเจ็บ 5,565 นาย[2]: 195	เสียชีวิต 16,665 นาย (นับรวมถึงการตายในอินทรามูรอสเพียงลำพัง)[2]: 174
พลเรือน: เสียชีวิต 100,000 คน ความสูญเสียทั้งหมด 250,000 ทั้งหมด[2]: 174