วิหารคด

วิหารคด^[1] หรือ ระเบียงฉันนบถ^[2] (อังกฤษ: cloister) ชาวคาทอลิกมักเรียกว่าเขตพรต มาจากภาษาละติน “claustrum” เป็นส่วนหนึ่งของสถาปัตยกรรม ของอาสนวิหาร อาราม และแอบบี มักจะเป็นระเบียงสี่ด้านรอบลานกลางด้านในของโบสถ์^[3] เพื่อใช้เป็นทำงานหรือกิจการอื่นๆ ทางศาสนา จะเป็นสถานที่ที่มีอากาศถ่ายเทได้เพราะเป็นสิ่งก่อสร้างที่กึ่งเปิด การที่โบสถ์มีระเบียงฉันนบถมักจะเป็นเครื่องหมายว่าเป็นอาราม หรือเคยเป็นอารามมาก่อน ระเบียงมักจะสร้างติดกับตัวอาสนวิหารทางด้านใต้เพราะเป็นด้านที่ได้รับแสงอาทิตย์มากกว่าจึงอุ่นกว่า

ในยุคกลางระเบียงฉันนบถจะใช้เป็นที่ของการอธิษฐาน การเพ่งพินิจ เรียนหนังสือ คัดหนังสือ หรือกิจธุระอย่างอื่นเช่นซักล้างเช่นระเบียงฉันนบถที่มหาวิหารกลอสเตอร์ที่มีรางน้ำยาว

ระเบียงฉันนบถที่ยาวที่สุดในโลกอยู่ที่แชร์โตซาดีปาโดวาทางใต้ของประเทศอิตาลี ซึ่งมีเนี้อที่ทั้งหมด 12000 ตารางเมตร