รายชื่อนายกรัฐมนตรีในสมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2

บทความรายชื่อวิกิมีเดีย

นับตั้งแต่สืบราชสันตติวงศ์ต่อจากสมเด็จพระเจ้าจอร์จที่ 6 เมื่อวันที่ 6 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2495 สมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2 ทรงเป็นประมุขของรัฐเอกราชทั้งสิ้น 32 รัฐ ซึ่งในปัจจุบันมี 16 รัฐที่มีสถานะเป็นราชอาณาจักรเครือจักรภพ (Commonwealth realms) และมีนายกรัฐมนตรีเป็นหัวหน้ารัฐบาลภายใต้ระบบเวสต์มินสเตอร์ การแต่งตั้งและถอดถอนนายกรัฐมนตรีเป็นอำนาจของกษัตริย์หรือผู้สำเร็จราชการ

สมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2 กับนายกรัฐมนตรีและผู้นำเครือจักรภพแห่งประชาชาติ เมื่อปี ค.ศ. 1960

จนถึงปัจจุบัน มีบุคคลสำคัญกว่า 170 คนดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีในสมเด็จพระราชินีนาถแล้ว โดยบุคคลแรกที่ได้รับการแต่งตั้งในรัชกาลคือ ดัดลีย์ เสนานายาเก ในตำแหน่งนายกรัฐมนตรีแห่งซีลอน

รายชื่อข้างล่างนี้ไม่ครอบคลุมถึงประเทศสมาชิกเครือจักรภพแห่งประชาชาติ (Commonwealth of Nations) ที่ไม่ใช่อาณาจักรในเครือจักรภพ หรือผู้ดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีในอาณานิคมหรือหน่วยปกครองย่อยของรัฐเอกราช เช่น รัฐ หรือจังหวัด

นายกรัฐมนตรีของราชอาณาจักรเครือจักรภพในปัจจุบัน

แอนทีกาและบาร์บิวดา

แอนทีกาและบาร์บิวดาได้รับเอกราชเมื่อวันที่ 1 พฤศจิกายน 1981 โดยมี Vere Bird เป็นนายกรัฐมนตรีของรัฐเอกราชคนแรก[1]

ลำดับภาพชื่อ
(เกิด–ตาย)
วาระดำรงตำแหน่ง
เริ่มวาระสิ้นสุดวาระ
1Vere Bird
(1910–1999)
1 พฤศจิกายน 19819 มีนาคม 1994
2Lester Bird
(1938–)
9 มีนาคม 199424 สิงหาคม 2004
3 Baldwin Spencer
(1948–)
24 สิงหาคม 200413 มิถุนายน 2014
4 Gaston Browne
(1967–)
13 มิถุนายน 2014อยู่ในตำแหน่ง

ออสเตรเลีย

สมเด็จพระราชินีนาถฯ กับนายกรัฐมนตรีโรเบิร์ต เมนซีส์ในปี 1954

โรเบิร์ต เมนซีส์ ดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีแห่งออสเตรเลียครั้งสมเด็จพระราชินีนาถเสด็จขึ้นครองราชย์[2]

ลำดับภาพชื่อ
(เกิด–ตาย)
วาระดำรงตำแหน่ง
เริ่มวาระสิ้นสุดวาระ
1 เซอร์ โรเบิร์ต เมนซีส์
(1894–1978)
19 ธันวาคม 194926 มกราคม 1966
2 แฮโรลด์ โฮลต์
(1908–1967)
26 มกราคม 196619 ธันวาคม 1967
3 จอห์น แมกอีเวน
(1900–1980)
19 ธันวาคม 196710 มกราคม 1968
4 จอห์น กอร์ตัน
(1911–2002)
10 มกราคม 196810 มีนาคม 1971
5 วิลเลียม แมกแมน
(1908–1988)
10 มีนาคม 19715 ธันวาคม 1972
6 กอฟ วิตลัม
(1916–2014)
5 ธันวาคม 197211 พฤศจิกายน 1975
7 แมลคัม เฟรเซอร์
(1930–2015)
11 พฤศจิกายน 197511 มีนาคม 1983
8 บ็อบ ฮอว์ก
(1929–2019)
11 มีนาคม 198320 ธันวาคม 1991
9 พอล คีตติง
(1944–)
20 ธันวาคม 199111 มีนาคม 1996
10 จอห์น โฮเวิร์ด
(1939–)
11 มีนาคม 19963 ธันวาคม 2007
11 เควิน รัดด์
(1957–)
3 ธันวาคม 200724 มิถุนายน 2010
12 จูเลีย กิลลาร์ด
(1961–)
24 มิถุนายน 201027 มิถุนายน 2013
(11) เควิน รัดด์
(1957–)
27 มิถุนายน 201318 กันยายน 2013
13 โทนี แอบบ็อตต์
(1957–)
18 กันยายน 201315 กันยายน 2015
14 แมลคัม เทิร์นบุลล์
(1954–)
15 กันยายน 201524 สิงหาคม 2018
15 สกอตต์ มอร์ริซัน
(1968–)
24 สิงหาคม 201823 พฤษภาคม 2022
16 แอนโทนี แอลบานีส
(1963–)
23 พฤษภาคม 2022อยู่ในตำแหน่ง

บามาฮาส

บาฮามาสได้รับเอกราชเมื่อวันที่ 10 กรกฎาคม 1973 โดยมี Lynden Pindling เป็นนายกรัฐมนตรีของรัฐเอกราชคนแรก[3]

ลำดับภาพชื่อ
(เกิด–ตาย)
วาระดำรงตำแหน่ง
เริ่มวาระสิ้นสุดวาระ
1เซอร์ Lynden Pindling
(1930–2000)
10 กรกฎาคม 197321 สิงหาคม 1992
2 Hubert Ingraham
(1947–)
21 สิงหาคม 19923 พฤษภาคม 2002
3 Perry Christie
(1943–)N1
3 พฤษภาคม 20024 พฤษภาคม 2007
(2) Hubert Ingraham
(1947–)
4 พฤษภาคม 20078 พฤษภาคม 2012
(3) Perry Christie
(1943–)
8 พฤษภาคม 201211 พฤษภาคม 2017
4 Hubert Minnis
(1954–)
11 พฤษภาคม 2017อยู่ในตำแหน่ง

เบลีซ

เบลีซได้รับเอกราชเมื่อวันที่ 21 กันยายน 1981 โดยมี George Cadle Price เป็นนายกรัฐมนตรีของรัฐเอกราชคนแรก[4]

ลำดับภาพชื่อ
(เกิด–ตาย)
วาระดำรงตำแหน่ง
เริ่มวาระสิ้นสุดวาระ
1 George Cadle Price
(1919–2011)
21 กันยายน 198117 ธันวาคม 1984
2 Manuel Esquivel
(1940–)
17 ธันวาคม 19847 พฤศจิกายน 1989
(1) George Cadle Price
(1919–2011)
7 พฤศจิกายน 19893 กรกฎาคม 1993
(2) Manuel Esquivel
(1940–)
3 กรกฎาคม 199328 สิงหาคม 1998
3 Said Musa
(1944–)
28 สิงหาคม 19988 กุมภาพันธ์ 2008
4Dean Barrow
(1951–)
8 กุมภาพันธ์ 200812 พฤศจิกายน 2020
5 Johnny Briceño
(1960–)
12 พฤศจิกายน 2020อยู่ในตำแหน่ง

แคนาดา

หลุยส์ แซ็ง โลร็อง ดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีแห่งแคนาดาครั้งสมเด็จพระราชินีนาถเสด็จขึ้นครองราชย์[5]

ลำดับภาพชื่อ
(เกิด–ตาย)
วาระดำรงตำแหน่ง
เริ่มวาระสิ้นสุดวาระ
1 หลุยส์ แซ็ง โลร็อง
(1882–1973)
15 พฤศจิกายน 194821 มิถุนายน 1957
2 จอห์น ดีเฟนเบเกอร์
(1895–1979)
21 มิถุนายน 195722 เมษายน 1963
3 เลสเตอร์ บี. เพียร์สัน
(1897–1972)
22 เมษายน 196320 เมษายน 1968
4 พีเอร์ ทรูโด
(1919–2000)
20 เมษายน 19684 มิถุนายน 1979
5 โจ คลาร์ก
(1939–)
4 มิถุนายน 19793 มีนาคม 1980
(4) พีเอร์ ทรูโด
(1919–2000)
3 มีนาคม 198030 มิถุนายน 1984
6 จอห์น เทอร์เนอร์
(1929–2020)
30 มิถุนายน 198417 กันยายน 1984
7 ไบรอัน มัลโรนี
(1939–)
17 กันยายน 198425 มิถุนายน 1993
8 คิม แคมป์เบล
(1947–)
25 มิถุนายน 19934 พฤศจิกายน 1993
9 ฌ็อง เครเตียง
(1934–)
4 พฤศจิกายน 199312 ธันวาคม 2003
10 พอล มาร์ติน
(1938–)
12 ธันวาคม 20036 กุมภาพันธ์ 2006
11 สตีเฟน ฮาร์เปอร์
(1959–)
6 กุมภาพันธ์ 20064 พฤศจิกายน 2015
12 จัสติน ทรูโด
(1971–)
4 พฤศจิกายน 2015อยู่ในตำแหน่ง

กรีเนดา

กรีเนดาได้รับเอกราชเมื่อวันที่ 7 กุมภาพันธ์ 1974 โดยมี Eric Gairy เป็นนายกรัฐมนตรีของรัฐเอกราชคนแรก[6]

ลำดับภาพชื่อ
(เกิด–ตาย)
วาระดำรงตำแหน่ง
เริ่มวาระสิ้นสุดวาระ
1เซอร์ Eric Gairy
(1922–1997)
7 กุมภาพันธ์ 197413 มีนาคม 1979
2 Maurice Bishop
(1944–1983)N2
13 มีนาคม 197919 ตุลาคม 1983
3Herbert Blaize
(1918–1999)
4 ธันวาคม 198419 ธันวาคม 1989
4Ben Jones
(1924–2005)
19 ธันวาคม 198916 มีนาคม 1990
5Nicholas Brathwaite
(1925–2016)
16 มีนาคม 19901 กุมภาพันธ์ 1995
6George Brizan
(1942–2012)
1 กุมภาพันธ์ 199522 มิถุนายน 1995
7Keith Mitchell
(1946–)
22 มิถุนายน 19959 กรกฎาคม 2008
8 Tillman Thomas
(1947–)
9 กรกฎาคม 200820 กุมภาพันธ์ 2013
(7)Keith Mitchell
(1946–)
20 กุมภาพันธ์ 2013อยู่ในตำแหน่ง

จาเมกา

จาเมกาได้รับเอกราชเมื่อวันที่ 6 สิงหาคม 1962 โดยมี Alexander Bustamante เป็นนายกรัฐมนตรีของรัฐเอกราชคนแรก[7]

ลำดับภาพชื่อ
(เกิด–ตาย)
วาระดำรงตำแหน่ง
เริ่มวาระสิ้นสุดวาระ
1เซอร์ Alexander Bustamante
(1884–1977)
6 สิงหาคม 196223 กุมภาพันธ์ 1967
2เซอร์ Donald Sangster
(1911–1967)
23 กุมภาพันธ์ 196711 เมษายน 1967
3Hugh Shearer
(1923–2004)
11 เมษายน 19672 มีนาคม 1972
4 Michael Manley
(1924–1997)
2 มีนาคม 19721 พฤศจิกายน 1980
5 Edward Seaga
(1930–2019)
1 พฤศจิกายน 198010 กุมภาพันธ์ 1989
(4) Michael Manley
(1924–1997)
10 กุมภาพันธ์ 198930 มีนาคม 1992
6 P. J. Patterson
(1935–)
30 มีนาคม 199230 มีนาคม 2006
7 Portia Simpson-Miller
(1945–)
30 มีนาคม 200611 กันยายน 2007
8 Bruce Golding
(1947–)
11 กันยายน 200723 ตุลาคม 2011
9Andrew Holness
(1972–)
23 ตุลาคม 20115 มกราคม 2012
(7) Portia Simpson-Miller
(1945–)
5 มกราคม 20123 มีนาคม 2016
(9)Andrew Holness
(1972–)
3 มีนาคม 2016อยู่ในตำแหน่ง

นิวซีแลนด์

ซิดนีย์ ฮอลแลนด์ ดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีแห่งนิวซีแลนด์ครั้งสมเด็จพระราชินีนาถเสด็จขึ้นครองราชย์[8]

ลำดับภาพชื่อ
(เกิด–ตาย)
วาระดำรงตำแหน่ง
เริ่มวาระสิ้นสุดวาระ
1 เซอร์ ซิดนีย์ ฮอลแลนด์
(1893–1961)
13 ธันวาคม 194920 กันยายน 1957
2 เซอร์ คีธ โฮลยอค
(1904–1983)
20 กันยายน 195712 ธันวาคม 1957
3 เซอร์ วอลเตอร์ แนช
(1882–1968)
12 ธันวาคม 195712 ธันวาคม 1960
(2) เซอร์ คีธ โฮลยอค
(1904–1983)
12 ธันวาคม 19607 กุมภาพันธ์ 1972
4 เซอร์ แจ็ค มาร์แชล
(1912–1988)
7 กุมภาพันธ์ 19728 ธันวาคม 1972
5 นอร์มัน เคิร์ก
(1923–1974)
8 ธันวาคม 197231 สิงหาคม 1974†
6 เซอร์ บิล โรว์ลิง
(1927–1995)
6 กันยายน 197412 ธันวาคม 1975
7 เซอร์ โรเบิร์ต มัลดูน
(1921–1992)
12 ธันวาคม 197526 กรกฎาคม 1984
8 เดวิด แลงจ์
(1942–2005)
26 กรกฎาคม 19848 สิงหาคม 1989
9 เซอร์ เจฟฟรีย์ พาล์มเมอร์
(1942–)
8 สิงหาคม 19894 กันยายน 1990
10 ไมค์ มัวร์
(1949–2020)
4 กันยายน 19902 พฤศจิกายน 1990
11 จิม โบเกอร์
(1935–)
2 พฤศจิกายน 19908 ธันวาคม 1997
12 เดม เจนนี ชิปลีย์
(1952–)
8 ธันวาคม 19975 ธันวาคม 1999
13 เฮเลน คลาร์ก
(1950–)
5 ธันวาคม 199919 พฤศจิกายน 2008
14 เซอร์ จอห์น คีย์
(1961–)
19 พฤศจิกายน 200812 ธันวาคม 2016
15เซอร์ บิลล์ อิงกลิช
(1961–)
12 ธันวาคม 201626 ตุลาคม 2017
16 จาซินดา อาร์เดิร์น
(1980–)
26 ตุลาคม 2017อยู่ในตำแหน่ง

ปาปัวนิวกินี

ปาปัวนิวกินีได้รับเอกราชเมื่อวันที่ 16 กันยายน 1975 โดยมี Michael Somare เป็นนายกรัฐมนตรีของรัฐเอกราชคนแรก[9]

ลำดับภาพชื่อ
(เกิด–ตาย)
วาระดำรงตำแหน่ง
เริ่มวาระสิ้นสุดวาระ
1 Michael Somare
(1936–)
16 กันยายน 197511 มีนาคม 1980
2เซอร์ Julius Chan
(1939–)
11 มีนาคม 19802 สิงหาคม 1982
(1) Michael Somare
(1936–)
2 สิงหาคม 198221 พฤศจิกายน 1985
3Paias Wingti
(1951–)
21 พฤศจิกายน 19854 กรกฎาคม 1988
4Rabbie Namaliu
(1947–)
4 กรกฎาคม 198817 กรกฎาคม 1992
(3)Paias Wingti
(1951–)
17 กรกฎาคม 199230 สิงหาคม 1994
(2)เซอร์ Julius Chan
(1939–)
30 สิงหาคม 199427 มีนาคม 1997
John Giheno
(1950–2017)
Acting Prime Minister
N3
27 มีนาคม 19972 มิถุนายน 1997
(2)เซอร์ Julius Chan
(1939–)
2 มิถุนายน 199722 กรกฎาคม 1997
5Bill Skate
(1953–2006)
22 กรกฎาคม 199714 กรกฎาคม 1999
6เซอร์ Mekere Morauta
(1946–)
14 กรกฎาคม 19995 สิงหาคม 2002
(1)เซอร์ Michael Somare
(1936–)N4
5 สิงหาคม 20022 สิงหาคม 2011 / 3 สิงหาคม 2012N5
7 Peter O'Neill
(1965–)
2 สิงหาคม 2011 / 3 สิงหาคม 2012N530 พฤษภาคม 2019
8James Marape
(1971–)
30 พฤษภาคม 2019อยู่ในตำแหน่ง

เซนต์คิตส์และเนวิส

เซนต์คิตส์และเนวิสได้รับเอกราชเมื่อวันที่ 19 กันยายน 1983 โดยมี Kennedy Simmonds เป็นนายกรัฐมนตรีของรัฐเอกราชคนแรก[10]

ลำดับภาพชื่อ
(เกิด–ตาย)
วาระดำรงตำแหน่ง
เริ่มวาระสิ้นสุดวาระ
1Kennedy Simmonds
(1936–)
19 กันยายน 19837 กรกฎาคม 1995
2 Denzil Douglas
(1953–)
7 กรกฎาคม 199518 กุมภาพันธ์ 2015
3 Timothy Harris
(1964–)
18 กุมภาพันธ์ 2015อยู่ในตำแหน่ง

เซนต์ลูเชีย

เซนต์ลูเชียได้รับเอกราชเมื่อวันที่ 22 กุมภาพันธ์ 1979 โดยมี John Compton เป็นนายกรัฐมนตรีของรัฐเอกราชคนแรก[11]

ลำดับภาพชื่อ
(เกิด–ตาย)
วาระดำรงตำแหน่ง
เริ่มวาระสิ้นสุดวาระ
1John Compton
(1925–2007)
22 กุมภาพันธ์ 19792 กรกฎาคม 1979
2Allan Louisy
(1916–2011)
2 กรกฎาคม 19794 พฤษภาคม 1981
3Winston Cenac
(1925–2004)
4 พฤษภาคม 198117 มกราคม 1982
Michael Pilgrim
(1947–)
Acting Prime Minister
17 มกราคม 19823 พฤษภาคม 1982
(1)เซอร์ John Compton
(1925–2007)
3 พฤษภาคม 19822 เมษายน 1996
4Vaughan Lewis
(1940–)
2 เมษายน 199624 พฤษภาคม 1997
5 Kenny Anthony
(1951–)
24 พฤษภาคม 199715 ธันวาคม 2006
(1)เซอร์ John Compton
(1925–2007)
15 ธันวาคม 20067 กันยายน 2007
6 Stephenson King
(1958–)
7 กันยายน 200730 พฤศจิกายน 2011
(5) Kenny Anthony
(1951–)
30 พฤศจิกายน 20117 มิถุนายน 2016
7 Allen Chastanet
(1960–)
7 มิถุนายน 2016อยู่ในตำแหน่ง

เซนต์วินเซนต์และเกรนาดีนส์

เซนต์วินเซนต์และเกรนาดีนส์ได้รับเอกราชเมื่อวันที่ 27 ตุลาคม 1979 โดยมี Milton Cato เป็นนายกรัฐมนตรีของรัฐเอกราชคนแรก[12]

ลำดับภาพชื่อ
(เกิด–ตาย)
วาระดำรงตำแหน่ง
เริ่มวาระสิ้นสุดวาระ
1Milton Cato
(1915–1997)
27 ตุลาคม 197930 กรกฎาคม 1984
2เซอร์ James Fitz-Allen Mitchell
(1931–)
30 กรกฎาคม 198427 ตุลาคม 2000
3 Arnhim Eustace
(1944–)
27 ตุลาคม 200029 มีนาคม 2001
4 Ralph Gonsalves
(1946–)
29 มีนาคม 2001อยู่ในตำแหน่ง

หมู่เกาะโซโลมอน

หมู่เกาะโซโลมอนได้รับเอกราชเมื่อวันที่ 7 กรกฎาคม 1978 โดยมี Peter Kenilorea เป็นนายกรัฐมนตรีของรัฐเอกราชคนแรก[13]

ลำดับภาพชื่อ
(เกิด–ตาย)
วาระดำรงตำแหน่ง
เริ่มวาระสิ้นสุดวาระ
1Peter Kenilorea
(1943–2016)
7 กรกฎาคม 197831 สิงหาคม 1981
2Solomon Mamaloni
(1943–2000)
31 สิงหาคม 198119 พฤศจิกายน 1984
(1)เซอร์ Peter Kenilorea
(1943–2016)
19 พฤศจิกายน 19841 ธันวาคม 1986
3Ezekiel Alebua
(1947–)
1 ธันวาคม 198628 มีนาคม 1989
(2)Solomon Mamaloni
(1943–2000)
28 มีนาคม 198918 มิถุนายน 1993
4Francis Billy Hilly
(1948–)
18 มิถุนายน 19937 พฤศจิกายน 1994
(2)Solomon Mamaloni
(1943–2000)
7 พฤศจิกายน 199427 สิงหาคม 1997
5Bartholomew Ulufa'alu
(1950–2007)
27 สิงหาคม 199730 มิถุนายน 2000
6 Manasseh Sogavare
(1955–)
30 มิถุนายน 200017 ธันวาคม 2001
7เซอร์ Allan Kemakeza
(1950–)
17 ธันวาคม 200120 เมษายน 2006
8Snyder Rini
(1949–)
20 เมษายน 20064 พฤษภาคม 2006
(6) Manasseh Sogavare
(1955–)
4 พฤษภาคม 200620 ธันวาคม 2007
9 Derek Sikua
(1959–)
20 ธันวาคม 200725 สิงหาคม 2010
10 Danny Philip
(1953–)
25 สิงหาคม 201016 พฤศจิกายน 2011
11 Gordon Darcy Lilo
(1965–)
16 พฤศจิกายน 20119 ธันวาคม 2014
(6) Manasseh Sogavare
(1955–)
9 ธันวาคม 201415 พฤศจิกายน 2017
12Rick Houenipwela
(1958–)
15 พฤศจิกายน 201724 เมษายน 2019
(6) Manasseh Sogavare
(1955–)
24 เมษายน 2019อยู่ในตำแหน่ง

ตูวาลู

ตูวาลูได้รับเอกราชเมื่อวันที่ 1 ตุลาคม 1978 โดยมี Toaripi Lauti เป็นนายกรัฐมนตรีของรัฐเอกราชคนแรก[14]

ลำดับภาพชื่อ
(เกิด–ตาย)
วาระดำรงตำแหน่ง
เริ่มวาระสิ้นสุดวาระ
1Toaripi Lauti
(1928–2014)
1 ตุลาคม 19788 กันยายน 1981
2Tomasi Puapua
(1938–)
8 กันยายน 198116 ตุลาคม 1989
3Bikenibeu Paeniu
(1956–)
16 ตุลาคม 198910 ธันวาคม 1993
4Kamuta Latasi
(1936–)
10 ธันวาคม 199324 ธันวาคม 1996
(3)Bikenibeu Paeniu
(1956–)
24 ธันวาคม 199627 เมษายน 1999
5Ionatana Ionatana
(1938–2000)
27 เมษายน 19998 ธันวาคม 2000
Lagitupu Tuilimu
Acting Prime MinisterN6
8 ธันวาคม 200024 กุมภาพันธ์ 2001
6Faimalaga Luka
(1940–2005)
24 กุมภาพันธ์ 200114 ธันวาคม 2001
7Koloa Talake
(1934–2008)
14 ธันวาคม 200124 สิงหาคม 2002
8Saufatu Sopoanga
(1952–)
24 สิงหาคม 200225 สิงหาคม 2004
9Maatia Toafa
(1954–)
11 ตุลาคม 200414 สิงหาคม 2006
10 Apisai Ielemia
(1955–2018)
14 สิงหาคม 200629 กันยายน 2010
(9)Maatia Toafa
(1954–)
29 กันยายน 201024 ธันวาคม 2010
11 Willy Telavi
(1954–)
24 ธันวาคม 20101 สิงหาคม 2013
12 Enele Sopoaga
(1956–)N7
5 สิงหาคม 201319 กันยายน 2019
13

เกาเซีย นาตาโน่
(1957–)
19 กันยายน 2019อยู่ในตำแหน่ง

สหราชอาณาจักร

วินสตัน เชอร์ชิล ดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีแห่งสหราชอาณาจักรครั้งสมเด็จพระราชินีนาถเสด็จขึ้นครองราชย์ นายกรัฐมนตรีคนปัจจุบัน คือ ริชี ซูนัค[15][16]

ลำดับภาพชื่อ
(เกิด–ตาย)
วาระดำรงตำแหน่ง
เริ่มวาระสิ้นสุดวาระ
1 เซอร์ วินสตัน เชอร์ชิล
(1874–1965)
26 ตุลาคม 19515 เมษายน 1955
2 เซอร์ แอนโทนี อีเดน
(1897–1977)
6 เมษายน 19559 มกราคม 1957
3 ฮาโรลด์ แมคมิลแลน
(1894–1986)
10 มกราคม 195718 ตุลาคม 1963
4 เซอร์ อเล็ค ดักลาส-ฮูม
(1903–1995)
19 ตุลาคม 196316 ตุลาคม 1964
5 ฮาโรลด์ วิลสัน
(1916–1995)
16 ตุลาคม 196419 มิถุนายน 1970
6 เอ็ดวาร์ด ฮีธ
(1916–2005)
19 มิถุนายน 19704 มีนาคม 1974
(5) ฮาโรลด์ วิลสัน
(1916–1995)
4 มีนาคม 19745 เมษายน 1976
7 เจมส์ คัลลาฮาน
(1912–2005)
5 เมษายน 19764 พฤษภาคม 1979
8 บารอเนส มาร์กาเรต แทตเชอร์
(1925–2013)
4 พฤษภาคม 197928 พฤศจิกายน 1990
9 จอห์น เมเจอร์
(1943–)
28 พฤศจิกายน 19902 พฤษภาคม 1997
10 โทนี แบลร์
(1953–)
2 พฤษภาคม 199727 มิถุนายน 2007
11 กอร์ดอน บราวน์
(1951–)
27 มิถุนายน 200711 พฤษภาคม 2010
12 เดวิด แคเมอรอน
(1966–)
11 พฤษภาคม 201013 กรกฎาคม 2016
13 เทรีซา เมย์
(1956–)
13 กรกฎาคม 201624 กรกฎาคม 2019
14 บอริส จอห์นสัน
(1964–)
24 กรกฎาคม 20196 กันยายน 2022
15 ลิซ ทรัสส์
(1975–)
6 กันยายน 202220 ตุลาคม 2022

นายกรัฐมนตรีของอดีตราชอาณาจักรเครือจักรภพ

ตารางข้างล่างนี้แสดงรายชื่อนายกรัฐมนตรีของรัฐซึ่งเปลี่ยนระบอบการปกครองมาเป็นสาธารณรัฐในรัชกาลสมเด็จพระราชินีนาถ

ซีลอน (ศรีลังกา)

ดี. เอส. เสนานายาเก ดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีแห่งซีลอนครั้งสมเด็จพระราชินีนาถเสด็จขึ้นครองราชย์[17] ซีลอนล้มเลิกราชาธิปไตยเมื่อวันที่ 22 พฤษภาคม 1972 โดยมีสิริมาโว บันดาราไนเก ดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีแห่งสาธารณัฐจนถึงวันที่ 23 กรกฎาคม 1977

No.PortraitName
(เกิด–ตาย)
Tenure
เริ่มวาระสิ้นสุดวาระ
1 D. S. Senanayake
(1883–1952)
24 กันยายน 194722 มีนาคม 1952
2 ดัดลีย์ เสนานายาเก
(1911–1973)
26 มีนาคม 195212 ตุลาคม 1953
3เซอร์ John Kotelawala
(1895–1980)
12 ตุลาคม 195312 เมษายน 1956
4 S. W. R. D. Bandaranaike
(1899–1959)
12 เมษายน 195626 กันยายน 1959
5 Wijeyananda Dahanayake
(1901–1997)
26 กันยายน 195920 มีนาคม 1960
(2) Dudley Senanayake
(1911–1973)
21 มีนาคม 196021 กรกฎาคม 1960
6 สิริมาโว บันดาราไนเก
(1916–2000)
21 กรกฎาคม 196027 มีนาคม 1965
(2) Dudley Senanayake
(1911–1973)
27 มีนาคม 196529 พฤษภาคม 1970
(6) สิริมาโว บันดาราไนเก
(1916–2000)
29 พฤษภาคม 197023 กรกฎาคม 1977


ฟีจี

ฟีจีได้รับเอกราชเมื่อวันที่ 10 ตุลาคม 1970 โดยมี Kamisese Mara เป็นนายกรัฐมนตรีของรัฐเอกราชคนแรก[18] ฟีจีเปลี่ยนแปลงระบอบการปกครองเป็นสาธารณรัฐภายหลังเหตุการรัฐประหารเมื่อวันที่ 7 ตุลาคม 1987

No.PortraitName
(เกิด–ตาย)
Tenure
เริ่มวาระสิ้นสุดวาระ
1 Ratu Sir Kamisese Mara
(1920–2004)
10 ตุลาคม 197013 เมษายน 1987
2 Timoci Bavadra
(1934–1989)
13 เมษายน 198714 พฤษภาคม 1987

แกมเบีย

แกมเบียได้รับเอกราชเมื่อวันที่ 18 กุมภาพันธ์ 1965 โดยมี Dawda Jawara เป็นนายกรัฐมนตรีของรัฐเอกราชคนแรก[19] แกมเบียล้มเลิกราชาธิปไตยเมื่อวันที่ 24 เมษายน 1970 ภายหลังการลงประชามติในปีเดียวกัน Jawara ดำรงตำแหน่งเป็นประธานาธิบดีวนวันเดียวกันที่ตำแหน่งนายกรัฐมนตรีถูกยุบเลิก

No.PortraitName
(เกิด–ตาย)
Tenure
เริ่มวาระสิ้นสุดวาระ
1 เซอร์ Dawda Jawara
(1924–2019)
6 มีนาคม 196524 เมษายน 1970

กานา

กานาได้รับเอกราชเมื่อวันที่ 15 สิงหาคม 1957, with Kwame Nkrumah as its first prime minister. Nkrumah had previously been prime minister of the self-governing Gold Coast.[20] Ghana abolished the monarchy on 1 กรกฎาคม 1960, via referendum. Nkrumah became President of Ghana on the same day as the post of prime minister was abolished.

No.PortraitName
(เกิด–ตาย)
Tenure
เริ่มวาระสิ้นสุดวาระ
1 Kwame Nkrumah
(1909–1972)
15 สิงหาคม 19571 กรกฎาคม 1960


กายอานา

กายอานาได้รับเอกราชเมื่อวันที่ 26 พฤษภาคม 1966, with Forbes Burnham as its first prime minister. Burnham had previously been Premier of British Guiana.[21] Guyana abolished the monarchy on 23 กุมภาพันธ์ 1970. Burnham remained in office as the republic's first prime minister until 6 ตุลาคม 1980.

No.PortraitName
(เกิด–ตาย)
Tenure
เริ่มวาระสิ้นสุดวาระ
1Forbes Burnham
(1923–1985)
26 พฤษภาคม 19666 ตุลาคม 1980

เคนยา

เคนยาได้รับเอกราชเมื่อวันที่ 12 ธันวาคม 1963, with Jomo Kenyatta becoming the first prime minister. Kenyatta had previously been prime minister of self-governing Kenya. [22] Kenya abolished the monarchy on 12 ธันวาคม 1964. Kenyatta became President of Kenya as the post of prime minister was abolished.

No.PortraitName
(เกิด–ตาย)
Tenure
เริ่มวาระสิ้นสุดวาระ
1
Jomo Kenyatta
(1891–1978)
12 ธันวาคม 196312 ธันวาคม 1964

มาลาวี

มาลาวีได้รับเอกราชเมื่อวันที่ 6 กรกฎาคม 1964, with Hastings Banda as prime minister. Banda had previously been prime minister of self-governing Nyasaland.[23] Malawi abolished the monarchy on 6 กรกฎาคม 1966. Banda became President of Malawi as the post of prime minister was abolished.

No.PortraitName
(เกิด–ตาย)
Tenure
เริ่มวาระสิ้นสุดวาระ
1Hastings Banda
(1898–1997)
6 กรกฎาคม 19646 กรกฎาคม 1966

มอลตา

อาณานิคมในพระองค์มอลตาได้รับเอกราชเป็นรัฐมอลตาเมื่อวันที่ 21 กันยายน 1964 with George Borg Olivier as prime minister.[24] Olivier had previously been the colony's prime minister. Malta abolished the monarchy on 13 ธันวาคม 1974 and became the current Republic of Malta, a republic within the Commonwealth. Mintoff remained in office as the republic's first prime minister until 22 ธันวาคม 1984.

No.PortraitName
(เกิด–ตาย)
Tenure
เริ่มวาระสิ้นสุดวาระ
1George Borg Olivier
(1911–1980)
21 กันยายน 196421 มิถุนายน 1971
2 Dom Mintoff
(1916–2012)
21 มิถุนายน 197122 ธันวาคม 1984

มอริเชียส

มอริเชียสได้รับเอกราชเมื่อวันที่ 12 มีนาคม 1968, with Seewoosagur Ramgoolam becoming the first prime minister. Ramgoolam had previously been Chief Minister of Mauritius. Mauritius abolished the monarchy on 12 มีนาคม 1992. Jugnauth remained in office as the republic's prime minister until 15 ธันวาคม 1995.อ้างอิงผิดพลาด: ไม่มีการปิด </ref> สำหรับป้ายระบุ <ref> Nigeria became the Federal Republic of Nigeria on 1 ตุลาคม 1963. Balewa remained in office as the republic's prime minister until his overthrow and assassination in the 1966 Nigerian coup d'état on 15 มกราคม 1966.

No.PortraitName
(เกิด–ตาย)
Tenure
เริ่มวาระสิ้นสุดวาระ
1
เซอร์ Abubakar Tafawa Balewa
(1912–1966)
1 ตุลาคม 196015 มกราคม 1966

บาร์เบโดส

บาร์เบโดสได้รับเอกราชเมื่อวันที่ 30 พฤศจิกายน 1966 โดยมี Errol Barrow เป็นายกรัฐมนตรีของรัฐเอกราชคนแรก[25]

ลำดับภาพชื่อ
(เกิด–ตาย)
วาระดำรงตำแหน่ง
เริ่มวาระสิ้นสุดวาระ
1Errol Barrow
(1920–1987)
30 พฤศจิกายน 19668 กันยายน 1976
2 J.M.G.M. 'Tom' Adams
(1931–1985)
8 กันยายน 197611 มีนาคม 1985
3Harold Bernard St. John
(1931–2004)
11 มีนาคม 198529 พฤษภาคม 1986
(1)Errol Barrow
(1920–1987)
29 พฤษภาคม 19861 มิถุนายน 1987
4Lloyd Erskine Sandiford
(1937–)
1 มิถุนายน 19877 กันยายน 1994
5 โอเวน อาเทอร์
(1945–2020)
7 กันยายน 199416 มกราคม 2008
6 David Thompson
(1961–2010)
16 มกราคม 200823 ตุลาคม 2010
7Freundel Stuart
(1951–)
23 ตุลาคม 201025 พฤษภาคม 2018
8 มีอา ม็อตต์ลีย์
(1965–)
25 พฤษภาคม 201830 พฤศจิกายน 2021

ปากีสถาน

ปากีสถาน Khawaja Nazimuddin was the อยู่ในตำแหน่ง Prime Minister of Pakistan when Elizabeth became queen. Pakistan abolished the monarchy on 23 มีนาคม 1956. Ali remained in office as the republic's first prime minister until 12 กันยายน 1956.[26]

No.PortraitName
(เกิด–ตาย)
Tenure
เริ่มวาระสิ้นสุดวาระ
1 เซอร์ Khawaja Nazimuddin
(1894–1964)
17 ตุลาคม 195117 เมษายน 1953
2 Mohammad Ali Bogra
(1909–1963)
17 เมษายน 195312 สิงหาคม 1955
3 Chaudhry Muhammad Ali
(1905–1980)
12 สิงหาคม 195512 กันยายน 1956

เซียร์ราลีโอน

เซียร์ราลีโอนได้รับเอกราชเมื่อวันที่ 27 เมษายน 1961, with Milton Margai as the first prime minister. Margai had previously been Prime Minister of the Protectorate of Sierra Leone.[27]

Siaka Stevens assumed the role of prime minister following his party's narrow victory in the 1967 general election. However, immediately after taking office, Stevens was deposed by the National Reformation Council in a coup d'état and placed under house arrest. Military rule persisted until an เมษายน 1968 counter-coup restored Stevens' premiership.[28]

Sierra Leone became the Republic of Sierra Leone on 19 เมษายน 1971. Stevens left the office of prime minister two days later and became President of Sierra Leone.

No.PortraitName
(เกิด–ตาย)
Tenure
เริ่มวาระสิ้นสุดวาระ
1 เซอร์ Milton Margai
(1895–1964)
27 เมษายน 196128 เมษายน 1964
2 เซอร์ Albert Margai
(1910–1980)
28 เมษายน 196421 มีนาคม 1967
3 Siaka Stevens
(1905–1988)
(See below)(See below)

แอฟริกาใต้

Daniel François Malan was the อยู่ในตำแหน่ง prime minister of สหภาพแอฟริกาใต้ when Elizabeth became queen. Following a referendum, South Africa abolished the monarchy on 31 พฤษภาคม 1961, becoming the Republic of South Africa. Verwoerd remained in office as the republic's first prime minister until 6 กันยายน 1966.[29]

No.PortraitName
(เกิด–ตาย)
Tenure
เริ่มวาระสิ้นสุดวาระ
1
Daniel François Malan
(1874–1959)
4 มิถุนายน 194830 พฤศจิกายน 1954
2
Johannes Gerhardus Strijdom
(1893–1958)
30 พฤศจิกายน 195424 สิงหาคม 1958
3 Hendrik Verwoerd
(1901–1966)
24 สิงหาคม 19586 กันยายน 1966

แทนกันยีกา

แทนกันยีกาได้รับเอกราชเมื่อวันที่ 9 ธันวาคม 1961 โดยมี Julius Nyerere เป็นนายกรัฐมนตรีแห่งรัฐเอกราชคนแรก แทนกันยิกาล้มเลิกราชาธิปไตยเมื่อวันที่ 9 ธันวาคม 1962 โดยที่ตำแหน่งนายกรัฐมนตรีถูกยุบเลิกด้วย [30]

No.PortraitName
(เกิด–ตาย)
Tenure
เริ่มวาระสิ้นสุดวาระ
1
Julius Nyerere
(1922–1999)
9 ธันวาคม 196122 มกราคม 1962
2 Rashidi Kawawa
(1926–2009)
22 มกราคม 19629 ธันวาคม 1962

ตรินิแดดและโตเบโก

ตรินิแดดและโตเบโกได้รับเอกราชเมื่อวันที่ 31 สิงหาคม 1962 โดยมี Eric Williams เป็นนายกรัฐมนตรีแห่งรัฐเอกราชคนแรก ตรินิแดดและโตเบโกล้มเลิกราชาธิปไตยเมื่อวันที่ 1 สิงหาคม 1976 โดยที่วิลเลียมส์ยังคงดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีแห่งสาธารณรัฐต่อไปจนถึงวันที่ 29 มีนาคม 1981[31]

No.PortraitName
(เกิด–ตาย)
Tenure
เริ่มวาระสิ้นสุดวาระ
1Eric Williams
(1911–1981)
31 สิงหาคม 196229 มีนาคม 1981

ยูกันดา

ยูกันดาได้รับเอกราชเมื่อวันที่ 9 ตุลาคม 1962 โดยมี Milton Obote เป็นนายกรัฐมนตรีแห่งรัฐเอกราชคนแรก ยูกันดาล้มเลิกราชาธิปไตยN8เมื่อวันที่ 9 ตุลาคม 1963 โดยที่ Milton Obote ยังคงดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีแห่งสาธารณรัฐจนถึงวันที่ 15 มิถุนายน 1966[32]

No.PortraitName
(เกิด–ตาย)
Tenure
เริ่มวาระสิ้นสุดวาระ
1
Milton Obote
(1925–2005)
9 ตุลาคม 196215 เมษายน 1966

กรณีพิเศษ

Rhodesia (1965–1970)
Ian Smith was Prime Minister of Rhodesia following a unilateral declaration of independence on 11 พฤศจิกายน 1965. Though Rhodesia considered Elizabeth II as Queen of Rhodesia,[33] this title was not accepted by her. Acting in his vice-regal capacity under direction from the UK government, Governor of Southern Rhodesia Humphrey Gibbs dismissed the Prime Minister and his government but this action was ignored by Smith. The state remained unrecognised by Britain and the international community. Following a referendum, Rhodesia declared itself a republic on 2 มีนาคม 1970. Smith remained in office throughout this period.

ดูเพิ่ม

อ้างอิง

แหล่งข้อมูลอื่น

หมายเหตุ

  1. ^ After Christie suffered a stroke Cynthia A. Pratt served as acting Prime Minister from 4 พฤษภาคม to 22 มิถุนายน 2005.
  2. ^ Maurice Bishop held de facto government control for most of the People's Revolutionary Government period (from 13 มีนาคม 1979 till 14 ตุลาคม 1983). On 14 ตุลาคม 1983 Bishop was deposed by Bernard Coard and Bishop was killed on 19 ตุลาคม. Coard held power only briefly before military government was declared. After the invasion Grenada's pre-revolutionary system of government, and the office of Prime Minister, was restored on 4 ธันวาคม 1984. The website of the Grenadian government lists Bishop as a former Prime Minister, but not Coard nor any other individual who held de facto or de jure power in this period.
  3. ^ Due to the Sandline affair, Chan resigned as Prime Minister on 27 มีนาคม 1997 and Giheno took over as acting Prime Minister. He regained the position on 2 มิถุนายน 1997, shortly before being ousted in a general election.
  4. ^ For two periods in this term of Somare's premiership Sam Abal was Acting Prime Minister.
  5. ^ See 2011–12 Papua New Guinean constitutional crisis for details on the dispute between Somare and O'Neill as to legitimately held the position of Prime Minister in this time. This period of ambiguity spans the time between the later-disputed dismissal of Somare from office and the implementation of the results of the 2012 general election.
  6. ^ Tuilimu served as acting prime minister following the ตาย of Ionatana.
  7. ^ Telavi was removed from office on 1 สิงหาคม 2013. Sopoaga briefly served as acting Prime Minister before being sworn in as Prime Minister on 5 สิงหาคม 2013
  8. ^ A constitutional change ended Elizabeth II's reign in Uganda on 9 ตุลาคม 1963 though Uganda did not formally use the term "Republic" until 1966.


🔥 Top keywords: วชิรวิชญ์ ไพศาลกุลวงศ์หน้าหลักองค์การกระจายเสียงและแพร่ภาพสาธารณะแห่งประเทศไทยยูฟ่าแชมเปียนส์ลีกชนกันต์ อาพรสุทธินันธ์สโมสรฟุตบอลแมนเชสเตอร์ซิตีพิเศษ:ค้นหาดวงใจเทวพรหม (ละครโทรทัศน์)กรงกรรมอสมทลิซ่า (แร็ปเปอร์)จีรนันท์ มะโนแจ่มสโมสรฟุตบอลอาร์เซนอลสโมสรฟุตบอลเรอัลมาดริดธี่หยดฟุตซอลชิงแชมป์เอเชีย 2024เฟซบุ๊กสโมสรฟุตบอลบาร์เซโลนาประเทศไทยเอเชียนคัพ รุ่นอายุไม่เกิน 23 ปี 2024วิทยุเสียงอเมริกาสโมสรฟุตบอลลิเวอร์พูลพระราชวัชรธรรมโสภณ (ศิลา สิริจนฺโท)พระบาทสมเด็จพระวชิรเกล้าเจ้าอยู่หัวรักวุ่น วัยรุ่นแสบวันไหลนริลญา กุลมงคลเพชรสโมสรฟุตบอลเชลซีสมเด็จพระกนิษฐาธิราชเจ้า กรมสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารีหลานม่าสุภาพบุรุษจุฑาเทพ (ละครโทรทัศน์)สโมสรฟุตบอลไบเอิร์นมิวนิกกรุงเทพมหานครสโมสรฟุตบอลแมนเชสเตอร์ยูไนเต็ดคิม ซู-ฮย็อนภาวะโลกร้อนสาธุ (ละครโทรทัศน์)รายชื่ออักษรย่อของจังหวัดในประเทศไทยสโมสรฟุตบอลปารีแซ็ง-แฌร์แม็ง