แอนโทนี อีเดน

บทความนี้อ้างอิงคริสต์ศักราช/คริสต์ทศวรรษ/คริสต์ศตวรรษ ซึ่งเป็นสาระสำคัญของเนื้อหา

แอนโทนี อีเดน เอิร์ลแห่งเอวอง (อังกฤษ: Anthony Eden, 1st Earl of Avon) เป็นนักการเมืองชาวอังกฤษจากพรรคอนุรักษนิยม เคยดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีว่าการต่างประเทศสามสมัย รัฐมนตรีว่าการสงคราม รัฐมนตรีว่าการอาณานิคม และนายกรัฐมนตรี

เดอะไรต์ออนะระเบิล เอิร์ลแห่งเอวอง
นายกรัฐมนตรีแห่งสหราชอาณาจักร
ดำรงตำแหน่ง 6 เมษายน 1955 – 10 มกราคม 1957
กษัตริย์	สมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2
ก่อนหน้า	เซอร์ วินสตัน เชอร์ชิล
ถัดไป	ฮาโรลด์ แมคมิลแลน
รองนายกรัฐมนตรีแห่งสหราชอาณาจักร
ดำรงตำแหน่ง 26 ตุลาคม 1951 – 6 เมษายน 1955
นายกรัฐมนตรี	เซอร์ วินสตัน เชอร์ชิล
ก่อนหน้า	แฮร์เบิร์ต มอร์ริสัน
หัวหน้าพรรคอนุรักษนิยม
ดำรงตำแหน่ง 6 เมษายน 1955 – 10 มกราคม 1957
ก่อนหน้า	เซอร์ วินสตัน เชอร์ชิล
ถัดไป	ฮาโรลด์ แมคมิลแลน
ผู้นำสภาสามัญชน
ดำรงตำแหน่ง พฤศจิกายน 1942 – 26 กรกฎาคม 1945
นายกรัฐมนตรี	วินสตัน เชอร์ชิล
ก่อนหน้า	เซอร์ สตัฟฟอร์ด คริปส์
ถัดไป	แฮร์เบิร์ต มอร์ริสัน
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	รอเบิร์ต แอนโทนี อีเดน 12 มิถุนายน ค.ศ. 1897(1897-06-12) รูชีฟอร์ด, อังกฤษ
เสียชีวิต	14 มกราคม ค.ศ. 1977(1977-01-14) (79 ปี) ซอลส์บรี, อังกฤษ
ศาสนา	แองกลิคัน
พรรคการเมือง	พรรคอนุรักษนิยม
ยศที่ได้รับการแต่งตั้ง
สังกัด	กองทัพบกสหราชอาณาจักร
ประจำการ	1915–1919, 1920–1923, 1939[1]
ยศ	พันตรี
ผ่านศึก	สงครามโลกครั้งที่หนึ่ง

เขาได้เข้าเป็นสมาชิกรัฐสภาตั้งแต่อายุยังน้อย โดยได้เป็นรัฐมนตรีว่าการต่างประเทศขณะมีอายุเพียง 38 ปี ก่อนที่จะลาออกเพื่อเป็นการประท้วงนายกรัฐมนตรีเนวิล เชมเบอร์ลิน จากนโยบายโอนอ่อนผ่อนปรณต่อมุสโสลินี ผู้นำอิตาลีขณะนั้น^[2][3] ต่อมาเขาได้กลับมารับตำแหน่งนี้อีกครั้งในรัฐบาลของวินสตัน เชอร์ชิล และอยู่ในตำแหน่งนี้ตลอดช่วงเวลาของสงครามโลกครั้งที่สอง เขายังเป็นผู้นำอันดับสองในรัฐบาลของเชอร์ชิลยาวนานกว่า 15 ปี ก่อนที่เขาจะได้สืบต่อตำแหน่งนายกรัฐมนตรีจากเชอร์ชิลในปี ค.ศ. 1955 และชนะการเลือกตั้งทั่วไปในอีกหนึ่งเดือนถัดมา

อีเดนมีกิตติศัพท์ในระดับโลกจากการดำเนินนโยบายจำยอมสละ เขาพยายามหลีกเลี่ยงสงครามโดยการโอนอ่อนผ่อนปรณให้แก่ชาติก้าวร้าวอย่างนาซีเยอรมนี นั่นทำให้เขาได้รีบการยกย่องเป็น "บุรุษแห่งสันติภาพ" อย่างไรก็ตาม ทักษะด้านการทูตของเขาดูจะด้อยลงในปี 1956 เมื่อสหรัฐอเมริกาได้ปฏิเสธให้ความสนับสนุนอังกฤษและฝรั่งเศสในวิกฤตการณ์สุเอซ กลายเป็นข้อวิพากษ์วิจารณ์ในหมู่สมาชิกสภาถึงความเสื่อมถอยด้านนโยบายต่างประเทศของสหราชอาณาจักร และเป็นการส่งสัญญาติของอิทธิพลของอังกฤษที่กำลังจะสิ้นสุดลงในตะวันออกกลาง^[4] และจากผลการสำรวจนายกรัฐมนตรีที่ประสบความสำเร็จที่สุดในศตวรรษที่ 20 นั้น อีเดนเป็นที่โหล่จากนายกรัฐมนตรี 20 คน^[5]