รายพระนามพระมหากษัตริย์ลาว

ราชวงศ์ล้านช้างหลวงพระบาง
	;
	เจ้าสุริวงศ์ สว่าง; เจ้าจันทร์ศุกร์ สุขธารา; เจ้าหญิงมณีไลย พระชายาฯ เจ้าธัญวงศ์ สว่าง; เจ้าสิลานะวงศ์ สว่าง; เจ้าอนุราชวงศ์ สว่าง; เจ้ามณีโสพรรณ สว่าง; เจ้าฉวีนารี สว่าง; เจ้ามณีลามา สว่าง; เจ้ามีคำ รัศมี เจ้าสายันต์ ศรีสว่าง; เจ้าบุญญา ศรีสว่าง; เจ้าเสถียร ศรีสว่าง; เจ้าสุย ศรีสว่าง; เจ้าสมัย ศรีสว่าง; เจ้าโลลิตา ศรีสว่าง; ; เจ้าดาราวรรณ สูรยะวงศ์สว่าง เจ้าสุธีระ สูรยะวงศ์สว่าง; เจ้าทัยวันต์ สูรยะวงศ์สว่าง; เจ้าพลวันต์ สูรยะวงศ์สว่าง; เจ้ากฤษณชิน สูรยะวงศ์สว่าง; เจ้าปันยา สูรยะวงศ์สว่าง; ; เจ้าฟ้าศรีสุมัง มณีวงศ์; เจ้าศรีสุภานุวงศ์ ศรีเฉลิมศักดิ์;
ด; ค; ก;

พระมหากษัตริย์; แห่งพระราชอาณาจักรลาว
	ราชาธิปไตยในอดีต
	ตราแผ่นดินราชอาณาจักรลาว
ปฐมกษัตริย์	ขุนลอ (ตามตำนาน); พระเจ้าฟ้างุ้ม (ตามสากลนิยม)
องค์สุดท้าย	สมเด็จพระเจ้าศรีสว่างวัฒนา
สถานพำนัก	หลวงพระบาง ราชอาณาจักรลาว
เริ่มระบอบ	ราวพุทธศตวรรษที่ 13 (นครเชียงทอง); พ.ศ. 1896 (ค.ศ. 1353) (ล้านช้าง)
สิ้นสุดระบอบ	2 ธันวาคม พ.ศ. 2518 (ค.ศ. 1975); (622 ปี)
ผู้อ้างสิทธิ์	สมเด็จเจ้าฟ้าชายสุริวงศ์สว่าง

พระมหากษัตริย์ลาว (ลาว: ພຣະມະຫາກະສັຕຍ໌ລາວ) ลำดับกษัตริย์ลาว อ้างอิงตาม พงศาวดารหลวงพระบาง ชินกาลมาลีปกรณ์ และตำนานพระแก้วมรกต กรณีศักราชไม่ตรงกัน จะยึดตามตำนานพระแก้วมรกตเป็นหลัก

ขุนบรมราชาธิราช (พ.ศ. 1240 – 1293) ได้ย้ายจากหนองแส (เมืองหลวงของอาณาจักรน่านเจ้า) มาอยู่ที่ใหม่เรียกว่า นาน้อยอ้อยหนู (เมืองแถนหรือเมืองกาหลง) ปัจจุบันเรียกว่าเชียงรุ่งเขตสิบสองพันนา พร้อมทั้งขยายอาณาเขตออกไปโดยส่งโอรส 7 องค์ไปครองเมืองต่าง ๆ คือ

ขุนลอ - ปกครองเมืองชวา(หลวงพระบาง)
ท้าวผาล้าน - ปกครองเมืองหอแต(ต้าหอ)
ท้าวจุลง - ปกครองเมืองโกดแท้แผนปม
ท้าวคำผง - ปกครองเมืองเชียงใหม่
ท้าวงั่วอิน - ปกครองเมืองศรีอยุธยา (ละโว้)
ท้าวกม - ปกครองเมืองมอน (อินทรปัต)
ท้าวเจือง - ปกครองเมืองพวน (เชียงขวาง)

นครเชียงทอง

ขุนลอ องค์ปฐมกษัตริย์ลาว ผู้ตั้งเมืองชวาเป็นราชธานีครั้งแรกเมื่อ (พ.ศ. 1300) และได้เปลี่ยนนามใหม่ว่า เมืองเชียงทอง มีกษัตริย์สืบต่อมา 16 ขุน 6 ท้าว จนมาถึงองค์ที่ 23 คือ พระยาลังธิราช

ลำดับ	รายพระนาม	ครองราชย์ (พ.ศ.)
นครเชียงทอง
1	ขุนลอ	ราวพุทธศตวรรษที่ 13 - พ.ศ. 1323
2	ขุนชวา	พ.ศ. 1323 จนสิ้นรัชกาล
3	ขุนชวาเลา	ไม่ปรากฏ
4	ขุนสูง	ไม่ปรากฏ
5	ขุนเค็ด	ไม่ปรากฏ
6	ขุนคุม	ไม่ปรากฏ
7	ขุนคีบ	ไม่ปรากฏ
8	ขุนคบ	ไม่ปรากฏ
9	ขุนเคา	ไม่ปรากฏ
10	ขุนคาน	ไม่ปรากฏ
11	ขุนแพง	ไม่ปรากฏ
12	ขุนเพ็ง	ไม่ปรากฏ
13	ขุนเพิง	ไม่ปรากฏ
14	ขุนพี	ไม่ปรากฏ
15	ขุนคำ	ไม่ปรากฏ
16	ขุนฮุ่ง	1406 - ไม่ปรากฏ
17	ท้าวแท่นโม	ไม่ปรากฏ
18	ท้าวยุง	ไม่ปรากฏ
19	ท้าวเยิก	ไม่ปรากฏ
20	ท้าวพิน	ไม่ปรากฏ
21	ท้าวพาด	ไม่ปรากฏ
22	ท้าวหว่าง	ไม่ปรากฏ - 1814
23	พระยาลังธิราช	1814 - 1859
24	พระยาสุวรรณคำผง	1859 - 1887
25	เจ้าฟ้าเงี้ยว	1887 - 1894
26	เจ้าฟ้าคำเฮียว	1894 - 1896

อาณาจักรล้านช้าง

พระเจ้าฟ้างุ้มเป็นปฐมกษัตริย์แห่งอาณาจักรล้านช้าง ^[1] จนถึงรัชสมัยพระหน่อแก้วกุมารได้สิ้นสุดราชวงศ์ที่สืบมาแต่ขุนลอ เมื่อพระเจ้าวรวงศาธรรมิกราชได้ก่อตั้งราชวงศ์เจ้าวรวงศาปกครองล้านช้าง กษัตริย์พระองค์สุดท้ายแห่งอาณาจักรล้านช้างคือพระเจ้าไชยเชษฐาธิราชที่ 2

ลำดับ	รายพระนาม	ครองราชย์ (พ.ศ.)
อาณาจักรล้านช้าง
1	สมเด็จพระเจ้าฟ้างุ้มมหาราช	1896 - 1915
2	สมเด็จพระเจ้าสามแสนไทไตรภูวนาท	1916 - 1959
3	พระยาล้านคำแดง (กษัตริย์หุ่น)	1959 - 1971
4	เจ้าพรหมทัต (กษัตริย์หุ่น)	1971 - 1972
5	เจ้าคำเต็มซ้า (กษัตริย์หุ่น)	1973
6	พระยาหมื่นบ้าน (กษัตริย์หุ่น)	1973
7	เจ้าไค้บัวบาน (กษัตริย์หุ่น)	1974 - 1977
8	เจ้าก้อนคำ (กษัตริย์หุ่น)	1978
9	เจ้ายุคล (กษัตริย์หุ่น)	1979
10	เจ้าคำเกิด (กษัตริย์หุ่น)	1979 - 1981
11	นางแก้วพิมพา หรือ พระมหาเทวีอามพัน	1981
12	พระเจ้าไชยจักรพรรดิแผ่นแผ้ว	1981 - 2023
13	พระเจ้าสุวรรณบัลลังก์	1981 - 2029
14	พระยาหล้าแสนไทไตรภูวนาถ	2029 - 2039
15	เจ้าชมพู	2039 - 2044
16	พระเจ้าวิชุลละราช	2044 - 2063
17	พระเจ้าโพธิศาละราช	2063 - 2090
18	เจ้ากิจธนวราธิราชหรือเจ้าท่าเรือ	2090 - 2091
19	สมเด็จพระไชยเชษฐาธิราช	2091 - 2114
20	พระยาแสนสุรินทร์ลือชัย	2114 - 2118
21	พระเจ้าศรีวรวงษาธิราช หรือ พระมหาอุปราชศรีวรวงษา	2118 - 2123
22	พระยาแสนสุรินทร์ลือชัย (ครั้งที่ 2)	2123 - 2125
23	พระยานครน้อย	2125 - 2126
24	พระหน่อเมือง (ประกาศอิสรภาพจากพม่า)	2134 - 2139
25	พระวรปิตา	2139 - 2140
26	พระเจ้าวรวงศาธรรมิกราช	2140 - 2165
27	พระอุปยุวราช	2165 - 2166
28	พระบัณฑิตโพธิศาละราช	2166 - 2170
29	พระหม่อมแก้ว	2170 - 2176
30	เจ้าวิชัย	2176 - 2179
31	เจ้าต่อนคำ	2179 - 2181
32	พระเจ้าสุริยวงศาธรรมิกราช	2181 - 2238
33	พระยาจันทสีหราช	2238
34	เจ้าองค์หล่อ	2239 - 2242
35	เจ้านันทราช	2242 - 2245
36	พระเจ้าไชยเชษฐาธิราชที่ 2 (พระไชยองค์เว้)	2241 - 2250

ยุคแตกแยกของอาณาจักรล้านช้าง

ราชอาณาจักรล้านช้าง ได้แตกออกเป็นอาณาจักรต่างๆ ได้แก่ อาณาจักรล้านช้างเวียงจันทน์ อาณาจักรล้านช้างหลวงพระบาง อาณาจักรล้านช้างจำปาศักดิ์ เป็นต้น

อาณาจักรล้านช้างเวียงจันทน์

ลำดับ	รายพระนาม	ครองราชย์	สิ้นสุด	หมายเหตุ
อาณาจักรล้านช้างเวียงจันทน์
1	พระเจ้าไชยเชษฐาธิราชที่ 2 (พระไชยองค์เว้)	พ.ศ. 2250	พ.ศ. 2273	พระราชนัดดาในพระเจ้าสุริยวงศาธรรมิกราช
2	เจ้าองค์ลอง	พ.ศ. 2273	พ.ศ. 2283	พระราชโอรสในพระเจ้าไชยเชษฐาธิราชที่ 2
3	เจ้าอุปราช (ท้าวนอง)	พ.ศ. 2283	พ.ศ. 2294	พระราชอนุชาในพระเจ้าไชยเชษฐาธิราชที่ 2 เเละยังเป็นพระราชบิดาของพระวอพระตา เเห่งหนองบัวลุ่มภู
4	พระเจ้าไชยเชษฐาธิราชที่ 3 (พระเจ้าศิริบุญสาร)	พ.ศ. 2294	พ.ศ. 2323	พระราชโอรสในเจ้าองค์ลอง
ตกเป็นประเทศราชแก่สยามในราวกลางปี พ.ศ. 2323^[2] พระเจ้าศิริบุญสารหนีไปอยู่เมืองคำเกิด
สยามให้พระยาสุโภ รั้งเมืองเวียงจันทน์
4	พระเจ้าไชยเชษฐาธิราชที่ 3 (พระเจ้าศิริบุญสาร)	ธันวาคม พ.ศ. 2323	พ.ศ. 2325	ราวเดือนธันวาคม พระเจ้าศิริบุญสารกลับจากเมืองคำเกิดกลับมาสังหารพระยาสุโภ แล้วครองเวียงจันทน์ตามเดิม^[3]
5	พระเจ้านันทเสน	พ.ศ. 2325	พ.ศ. 2337	พระราชโอรสในพระเจ้าศิริบุญสาร, ปีครองราชย์ตามพระราชพงศาวดารฉบับพระราชหัตถเลขา
6	พระเจ้าไชยเชษฐาธิราชที่ 4 (พระเจ้าอินทวงศ์)	พ.ศ. 2337	พ.ศ. 2348	พระราชอนุชาในพระเจ้านันทเสน, พระอัยกาในสมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้ากุณฑลทิพยวดี ในรัชกาลที่ 1 แห่งกรุงรัตนโกสินทร์
7	พระเจ้าไชยเชษฐาธิราชที่ 5 (เจ้าอนุวงศ์)	พ.ศ. 2348	พ.ศ. 2371	พระราชอนุชาในพระเจ้านันทเสนและพระเจ้าอินทวงศ์, สิ้นวงศ์กษัตริย์เวียงจันทน์ หลังพระองค์พยายามแยกตัวเป็นอิสระจากสยามกรุงเทพฯ แต่ไม่สำเร็จ

อาณาจักรล้านช้างจำปาศักดิ์

ลำดับ	รายพระนาม	ครองราชย์	สิ้นสุด	หมายเหตุ
อาณาจักรล้านช้างจำปาศักดิ์
1	พระเจ้าสร้อยศรีสมุทรพุทธางกูร	พ.ศ. 2256	พ.ศ. 2280	พระราชนัดดาของพระเจ้าสุริยวงศาธรรมิกราช
2	พระเจ้าองค์หลวงไชยกุมาร	พ.ศ. 2280	พ.ศ. 2334	พระราชโอรสในพระเจ้าสร้อยศรีสมุทรพุทธางกูร เสียเอกราชแก่สยามในปี พ.ศ. 2322
3	พระวิไชยราชสุริยวงษขัติยราช (ท้าวหน้า)	พ.ศ. 2334	20 สิงหาคม พ.ศ. 2354^[4]	บุตรพระตาเมืองหนองบัวลำภู เชื้อสายเจ้าอุปราชนองเมืองนครหลวงเวียงจันทน์ ได้เป็นพระประเทศราชปกครองเมืองจำปาศักดิ์ในฐานะขุนนางสยามมิได้เป็นกษัตริย์ประเทศราชแต่อย่างใด โดยได้ความชอบในการปราบปรามกบฏอ้ายเชียงแก้ว น้องชายของพระปทุมววรราชสุริยวงษ (ท้าวคำผง) แห่งเมืองอุบลราชธานีศรีวะนาไลประเทษราช
4	เจ้านู	ตุลาคม พ.ศ. 2354	21 ตุลาคม^[5] พ.ศ. 2354	พระราชโอรสในพระเจ้าองค์หลวงไชยกุมาร ถึงแก่พิราลัยหลังรับสุพรรณบัตรเจ้าเมืองได้ 3 วัน
5	เจ้าหมาน้อย	พ.ศ. 2356	พ.ศ. 2360	พระราชนัดดาในพระเจ้าสร้อยศรีสมุทรพุทธางกูร
6	เจ้าราชบุตร (โย้)	พ.ศ. 2362	พ.ศ. 2370	พระราชโอรสในเจ้าอนุวงศ์ ร่วมกับเจ้าอนุวงศ์ประกาศแยกตัวเป็นอิสระจากไทยในปี พ.ศ. 2369 - 2370
7	เจ้าฮุย	พ.ศ. 2371	พ.ศ. 2383	พระราชนัดดาในพระเจ้าองค์หลวงไชยกุมาร
8	เจ้านาค	พ.ศ. 2384	พ.ศ. 2393	พระเชษฐาของเจ้าฮุย
9	เจ้าบัว	พ.ศ. 2396	พ.ศ. 2398	หนังสือ ลำดับกษัตริย์ลาว ระบุว่า ยุคนี้ว่างเจ้าผู้ครองนคร 5 ปี (2394-98)
10	เจ้ายุติธรรมสุนทร (คำใหญ่)	พ.ศ. 2399	พ.ศ. 2401	พระราชโอรสในเจ้าฮุย หลังถึงแก่พิราลัย เจ้าอุปราช (จู) รักษาราชการแทน
11	เจ้ายุติธรรมธร (คำสุก ณ จำปาศักดิ์)	พ.ศ. 2405	พ.ศ. 2443	พระราชโอรสในเจ้าฮุย พระราชอนุชาในเจ้ายุติธรรมสุนทร (คำใหญ่)
12	เจ้ายุติธรรมธร (หยุย ณ จำปาศักดิ์)	พ.ศ. 2443	พ.ศ. 2489	พระราชโอรสในเจ้ายุติธรรมธร (คำสุก ณ จำปาศักดิ์) หลัง พ.ศ. 2446 ฝรั่งเศสลดฐานะเป็นผู้ว่าราชการนครจำปาศักดิ์ ต่อมาเป็นผู้ว่าราชการจังหวัดนครจัมปาศักดิ์ ภายใต้การปกครองของไทย พ.ศ. 2484 - 2489

อาณาจักรล้านช้างหลวงพระบาง

ลำดับ	รายพระนาม	ครองราชย์	สิ้นสุด	หมายเหตุ
อาณาจักรล้านช้างหลวงพระบาง
1	เจ้ากิ่งกิสราช	พ.ศ. 2246	พ.ศ. 2265	พระราชนัดดาในพระเจ้าสุริยวงศาธรรมิกราช
2	เจ้าองค์คำ	พ.ศ. 2265	พ.ศ. 2266	พระราชโอรสในเจ้าอินทรกุมาร เชื้อสายกษัตริย์เมืองเชียงรุ้ง
3	เจ้าอินทโฉม	พ.ศ. 2266	พ.ศ. 2292	พระราชอนุชาในเจ้ากิ่งกิสราช
4	เจ้าอินทพรหม	พ.ศ. 2292	พ.ศ. 2293	พระราชโอรสในเจ้าอินทโฉม ครองราชย์ 8 เดือน จึงถวายราชสมบัติให้เจ้าโชติกะ
5	เจ้าโชติกะ	พ.ศ. 2293	พ.ศ. 2314	พระเชษฐาองค์โตในเจ้าอินทพรหม
6	เจ้าสุริยวงศ์	พ.ศ. 2314	พ.ศ. 2334	พระราชอนุชาในเจ้าโชติกะ เสียเอกราชแก่สยามเมื่อปี พ.ศ. 2322
7	เจ้าอนุรุทธ	พ.ศ. 2334	พ.ศ. 2359	พระราชโอรสองค์ที่ 2 ในเจ้าอินทโฉม พระเชษฐาในเจ้าสุริยวงศ์
8	เจ้ามันธาตุราช	พ.ศ. 2359	พ.ศ. 2378	พระราชโอรสในเจ้าอนุรุทธ
9	เจ้าสุกเสริม	พ.ศ. 2381	พ.ศ. 2393	พระราชโอรสในเจ้ามันธาตุราช
10	พระเจ้าจันทรเทพประภาคุณ (เจ้าจันทราช)	พ.ศ. 2395	พ.ศ. 2414	พระราชอนุชาในเจ้าสุกเสริม
11	พระเจ้ามหินทรเทพนิภาธร (เจ้าอุ่นคำ)	พ.ศ. 2415	พ.ศ. 2431	พระราชอนุชาในพระเจ้าจันทรเทพประภาคุณ พระราชโอรสในเจ้ามันธาตุราช, เกิดเหตุโจรจีนฮ่อยกทัพปล้นสะดมตามหัวเมืองลาวต่างๆ เป็นเวลาหลายปี เมืองหลวงพระบางถูกเผาจากเหตุการณ์ครั้งนี้, รัชกาลที่ 5 ทรงให้ออกจากตำแหน่งเจ้านครหลวงพระบาง ฐานหย่อนสมรรถภาพ, ถึงแก่พิราลัยใน พ.ศ. 2438
12	พระเจ้าสักรินทรฤทธิ์ (เจ้าคำสุก)	พ.ศ. 2432	พ.ศ. 2448	พระราชโอรสในพระเจ้ามหินทรเทพนิภาธร สมัยนี้ดินแดนลาวตกเป็นของฝรั่งเศส
13	พระเจ้าศรีสว่างวงศ์	พ.ศ. 2447	พ.ศ. 2488	พระราชโอรสในพระเจ้าสักรินทรฤทธิ์ หลัง พ.ศ. 2488 ทรงเปลี่ยนพระราชฐานะเป็นพระมหากษัตริย์แห่งราชอาณาจักรลาว

พระราชอาณาจักรลาว

ลำดับ	รายพระนาม	ครองราชย์	สิ้นสุด	หมายเหตุ
พระราชอาณาจักรลาว (ພຣະຣາຊອານາຈັກລາວ)
1	พระบาทสมเด็จพระเจ้ามหาชีวิตศรีสว่างวงศ์	พ.ศ. 2488	พ.ศ. 2502	ก่อนหน้านี้มีพระอิสริยยศเป็น พระมหากษัตริย์แห่งราชอาณาจักรล้านช้างหลวงพระบาง
2	พระบาทสมเด็จพระเจ้ามหาชีวิตศรีสว่างวัฒนา (ลาว: ພຣະບາດສົມເດັດພຣະເຈົ້າມະຫາຊີວິດສີສະວ່າງວັດທະນາ)	พ.ศ. 2502	พ.ศ. 2518	สละราชสมบัติ หลังพรรคประชาชนปฏิวัติลาวเข้ากุมอำนาจรัฐสำเร็จ ต่อมาถูกส่งตัวไปค่ายสัมมนาที่เมืองเวียงชัย และเสด็จสวรรคตที่นั่น

ผู้อ้างสิทธิในราชบัลลังก์ลาว

ลำดับ	รายพระนาม	ครองราชย์	สิ้นสุด	หมายเหตุ
ผู้อ้างสิทธิในราชบัลลังก์ลาว
1	พระบาทสมเด็จพระเจ้ามหาชีวิตศรีสว่างวัฒนา	พ.ศ. 2518	พ.ศ. 2521?2527	อ้างสิทธิในราชบัลลังก์ลาว หลังถูกถอดออกจากราชสมบัติ
2	สมเด็จเจ้าฟ้าชายมกุฎราชกุมารวงศ์สว่าง	พ.ศ. 2521	พ.ศ. 2524
3	สมเด็จเจ้าฟ้าชายสุริวงศ์สว่าง	พ.ศ. 2524	ปัจจุบัน	พระโอรสในเจ้าฟ้าชายมกุฎราชกุมารวงศ์สว่าง ดูเพิ่ม ประธานประเทศลาว นายกรัฐมนตรีลาว อ้างอิง เติม วิภาคย์พจนกิจ. ประวัติศาสตร์อีสาน. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพฯ: มูลนิธิโครงการตำราสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์, 2546. คำหมั้น วงกตรัตนะ,เจ้า.พงศาวดารชาติลาว. พิมพ์ครั้งที่ 2 .เวียงจันทน์:หอสมุดแห่งชาติ.1971. สุรศักดิ์ ศรีสำอาง. ลำดับกษัตริย์ลาว. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: สำนักโบราณคดีและพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ กรมศิลปากร. 2545.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

Search