ลัทธิเบรจเนฟ

ลัทธิเบรจเนฟ (รัสเซีย: Доктрина Брежневав; อังกฤษ: Brezhnev Doctrine) เป็นนโยบายต่างประเทศของสหภาพโซเวียตครั้งที่แรกที่ระบุไว้อย่างชัดเจนมากที่สุดโดยเอส. เอวาเลฟ ใน 26 กันยายน 1968 ในบทความของหนังสือพิมพ์ปราฟดา ชื่อ อำนาจอธิปไตยและพันธกรณีระหว่างประเทศของประเทศสังคมนิยม เลโอนิด เบรจเนฟ ย้ำในการกล่าวสุนทรพจน์ในการประชุมสหพรรคแรงงานโปแลนด์ครั้งที 5 ในวันที่ 13 พฤศจิกายน 1968 ซึ่งกล่าวไว้ว่า:

" เมื่อศัตรูของสังคมนิยมพยายามเปลี่ยนประเทศสังคมนิยมไปสู่ทุนนิยม มันจะกลายเป็นไม่เพียง แต่ปัญหาของประเทศที่เกี่ยวข้อง แต่ปัญหาของประเทศสังคมนิยมทั้งหมด "

ลิทธิเบรจเนฟนี้ได้รับการประกาศซึ่งสื่อตะวันตกให้ถึงว่าสหภาพโซเวียตจะทำลายความพยายามเปิดเสรีและการลุกฮือต่างและพร้อมเข้าแทรกแซงทางทหาร เหมือนอดีตที่ผ่านมาในการลุกฮือที่ฮังการีและการแทรกแซงในเชโกสโลวาเกีย ซึ่งโซเวียตทำไปเพราะต้องให้ค่ายตะวันออกยังคงเป็นพันธมิตรและเป็นแนวป้องและยุทธศาสตร์สำคัญในกรณีเกิดสงครามกับนาโต

ในทางปฏิบัตินโยบายหมายความว่า จำกัดการกระทำต่างๆของรัฐบริวารในค่ายตะวันออกในการติดต่อกับกลุ่มค่ายตะวันตก นั่นคือไม่มีประเทศใดสามารถออกจากสนธิสัญญาวอร์ซอหรือการเปิดเสรีได้ ในหลักการโซเวียตมีสิทธิที่จะกำหนดว่าประเทศไหนต้องเป็น"สังคมนิยม" ซึ่งหมายความว่าโซเวียตสามารถแทรกแซงทางทหารนอกสนธิสัญญาวอร์ซอได้ ดังเช่นอัฟกานิสถานในปี 1979

หลักการเบรจเนฟ มีผลใช้อยู่นานจนกระทั่งเกิดเหตุการณ์วิกฤตการเมืองในโปแลนด์^[1] มีฮาอิล กอร์บาชอฟ ปฏิเสธที่จะใช้กำลังทหารเมื่อโปแลนด์จัดเลือกตั้งเสรีในปี 1989 และการพ่ายแพ้ของสหพรรคแรงงานโปแลนด์^[2] ในปี 1989 หลักการเบรจเนฟมีชื่อติดตลกว่า หลักการซินาตร้า มาจากเพลง"ทางของฉัน" (My Way) ของ แฟรงก์ ซินาตรา^[3]