อิศวร จันทระ วิทยาสาคร

อิศวร จันทระ วิทยาสาคร (อังกฤษ: Ishwar Chandra Vidyasagar CIE, 26 กันยายน 1820 – 29 กรกฎาคม 1891)^[1] ชื่อเมื่อเกิด อิศวร จันทระ บันทโยปัธยัย (Ishwar Chandra Bandyopadhyay) เป็นนักการศึกษา และ นักปฏิรูปสังคม^[2] เขาเป็นผู้ทุ่มเทให้กับการทำร้อยแก้วภาษาเบงกอลให้ง่ายขึ้น (simplify) และทันสมัยขึ้น (modernise) เขายังเป็นผู้สร้างเหตุผล (rationalised) และทำให้อักษรและตัวพิมพ์อักษรเบงกอลง่ายขึ้นและเป็นระบบมากชึ้น หลังจากไม่มีการปรับเลยตั้งแต่ยุคที่ชาลส์ วิลคินส์ และ ปัญจนัน กรรมกร ได้แกะตัวพิมพ์อักษรเบงกอลไว้เมื่อปี 1780 วิทยาสาครได้รับการขนานนามว่าเป็น "บิดาของร้อยแก้วภาษาเบงกอล"^[3]

อิศวร จันทระ วิทยาสาคร
อิศวร จันทระ วิทยาสาคร
เกิด	อิศวร จันทระ พันทปัธยัย (Ishwar Chandra Bandopadhyay) 26 กันยายน ค.ศ. 1820(1820-09-26) พิรสิงห์, รัฐปกครองเบงกอล, บริติชอินเดีย (ปัจจุบันคือรัฐเบงกอลตะวันตก, อินเดีย)
เสียชีวิต	189129 กรกฎาคม ค.ศ. 1891(1891-07-29) (70 ปี) กัลกัตตา, รัฐปกครองเบงกอล, บริติชอินเดีย (ปัจจุบันอยู่ในโกลกาตา, รัฐเบงกอลตะวันตก, อินเดีย)
อาชีพ	นักการศึกษา, นักปฏิรูปสังคม และนักเขียน
ภาษา	ภาษาเบงกอล
สัญชาติ	อินเดีย
จบจาก	วิทยาลัยสันสกฤต (1828-1839)
แนวร่วมในทางวรรณคดี	ยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาการเบงกอล
ผลงานที่สำคัญ	วิโดว์ รีแมริจ
คู่สมรส	ทินมยี เทวี (Dinamayee Devi)
บุตร	1

เขาเป็นหนึ่งในผู้รณรงค์คนสำคัญที่สุดต่อการอนุญาตให้มีการสมรสใหม่สำหรับสตรีฮินดูหม้าย รวมถึงร้องเรียนเรื่องนี้ต่อสภานิติบัญญัติท่ามกลางเสียงคัดค้านอย่างหนักจากฝั่งตรงข้ามที่ซึ่งรวบรวมรายชื่อได้มากกว่าของเขาถึงสี่เท่าโดยรัธกันตะ เทพและจากธรรมสภา^[4][5] อย่างไรก็ตาม ลอร์ดดอลฮูสซีได้ช่วยเหลือเป็นการส่วนตัว จนท้ายที่สุดได้มีการออกใช้รัฐบัญญัติการสมรสใหม่สำหรับสตรีฮินดูที่เป็นหม้าย (Hindu Widows' Remarriage Act) ในปี 1856^[6][7]

เขาได้รับชื่อ "วิทยาสาคร" (จากภาษาสันสกฤต วิทยา คือความรู้ และ สาคร คือท้องสมุทร รวมกันจึงแปลว่า ห้วงธารแห่งความรู้) จากวิทยาลัยสันสกฤต กัลกัตตา ที่ซึ่งเขาจบการศึกษา จากความสามารถอันโดดเด่นของเขาในสันสกฤตศึกษาและปรัชญา นักคณิตศาสตร์แห่งมหาวิทยาลัยเคมบริดจ์ อนิล กุมาร ไกน์ ต่อมาได้ก่อตั้ง มหาวิทยาลัยวิทยาสาคร เพื่อเป็นเกียรติแด่เขา^[8]