บริเวณบรอดมันน์
บริเวณบรอดมันน์ (อังกฤษ: Brodmann area) เป็นการกำหนดเขตต่าง ๆ ในเปลือกสมองของมนุษย์ มีการจำกัดขอบเขตโดยโครงสร้างและการจัดระเบียบของเซลล์ (cytoarchitectonics)
ประวัติ
บริเวณบรอดมันน์ต่าง ๆ ดั้งเดิมได้รับการกำหนดขอบเขตและกำหนดตัวเลข โดยนักประสาทวิทยาชาวเยอรมันชื่อว่า คอร์บีนาน บรอดมันน์ (Korbinian Brodmann) ผู้กำหนดเขตเหล่านั้นโดยโครงสร้างและการจัดระเบียบของเซลล์ (cytoarchitectonics) ที่สังเกตเห็นได้ในเปลือกสมอง โดยใช้การย้อมสีแบบ Nissl
บร็อดแมนน์ตีพิมพ์แผนที่เขตเปลือกสมองของมนุษย์ ลิง และสปีชีส์อื่น ๆ ใน ค.ศ. 1909[1] พร้อมกับข้อมูลและข้อสังเกตอื่น ๆ เกี่ยวกับประเภทของเซลล์ในสมอง และการจัดระเบียบเป็นชั้น ๆ ของคอร์เทกซ์ของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม (ให้สังเกตว่า บริเวณบรอดมันน์ที่มีหมายเลขเดียวกันในสปีชีส์ต่าง ๆ กัน อาจจะไม่ได้หมายถึงเขตที่มีกำเนิดเดียวกัน[2])
คอนสแตนติน วอน อีโคโนโม และจอร์จ คอสกินาส ได้ตีพิมพ์แผนที่ที่คล้าย ๆ กันแต่มีรายละเอียดมากกว่า ใน ค.ศ. 1925[3]
ความสำคัญในปัจจุบัน
เป็นระยะเวลาเป็นศตวรรษที่มีการสนทนาและอภิปรายถึงบริเวณบรอดมันน์อย่างละเอียดถี่ถ้วน และการกำหนดเขตและชื่อก็ได้รับการปรับปรุงมาโดยตลอด บริเวณบรอดมันน์ยังเป็นการจัดระบบโดย cytoarchitectonics ของเปลือกสมองมนุษย์ ที่รู้จักกันอย่างกว้างขวางและอ้างอิงถึงมากที่สุด
จนกระทั่งถึงปัจจุบัน บริเวณบรอดมันน์ต่าง ๆ ที่กำหนดขอบเขตโดยระเบียบของเซลล์ประสาทเพียงอย่างเดียวเท่านั้น ปรากฏว่าทำกิจหน้าที่ต่าง ๆ มากมายของสมอง ยกตัวอย่างเช่น บริเวณบรอดมันน์ 1-2-3 ก็คือ คอร์เทกซ์รับความรู้สึกทางกายปฐมภูมิ (primary somatosensory cortex) เขต 4 ก็คือ คอร์เทกซ์สั่งการปฐมภูมิ (primary motor cortex) เขต 17 ก็คือ คอร์เทกซ์การเห็นปฐมภูมิ (primary visual cortex) และเขต 41-42 ก็เกือบจะเหมือนคอร์เทกซ์การได้ยินปฐมภูมิ (primary auditory cortex)
นอกจากนั้นแล้ว กิจหน้าที่ระดับสูง ๆ ยิ่งขึ้นไปของเขตสัมพันธ์ในเปลือกสมอง ก็ยังปรากฏว่ามีเขตจำกัดอยู่ในเขตที่บรอดมันน์กำหนดไว้ ปรากฏโดยใช้วิธีต่าง ๆ รวมทั้ง เทคนิคทางประสาทสรีรวิทยา fMRI และวิธีอื่น ๆ ตัวอย่างเช่น เขตโบรคา ซึ่งเป็นเขตทางการพูดและภาษา ก็จำกัดอยู่ในบริเวณบรอดมันน์ 44-45 ถึงแม้กระนั้น การสร้างภาพโดยกิจ (functional imaging) ก็สามารถเพียงแค่บ่งชี้ตำแหน่งอย่างคร่าว ๆ ของการทำงานในสมองโดยสัมพันธ์กับบริเวณบรอดมันน์ได้เท่านั้น เพราะว่า ขอบเขตจริง ๆ ของเขตสมองต่าง ๆ ต้องอาศัยการตรวจสอบโดยอ้างอิงวิทยาเนื้อเยื่อ
บริเวณบรอดมันน์ในมนุษย์และในไพรเมตอื่น
- เขต 3-1-2 คือ คอร์เทกซ์รับความรู้สึกทางกายปฐมภูมิ (primary somatosensory cortex) มักจะอ้างอิงเป็นเขต 3-1-2 โดยนิยม
- เขต 4 - คอร์เทกซ์สั่งการปฐมภูมิ (primary motor cortex)
- เขต 5 - คอร์เทกซ์รับความรู้สึกทางกายสัมพันธ์ (somatosensory association cortex)
- เขต 6 - Premotor cortex และ Supplementary Motor Cortex (หรือ Secondary Motor Cortex)
- เขต 7 - คอร์เทกซ์รับความรู้สึกทางกายสัมพันธ์ (somatosensory association cortex)
- เขต 8 - รวมทั้ง Frontal eye fields
- เขต 9 - Dorsolateral prefrontal cortex
- เขต 10 - Anterior prefrontal cortex ส่วนหน้าสุดของ superior frontal gyrus และ middle frontal gyrus
- เขต 11 - ส่วนหนึ่งของ Orbitofrontal cortex คือ orbital gyrus, rectus gyrus, และส่วนหนึ่งของด้านหน้าสุดของ superior frontal gyrus
- เขต 12 - ส่วนหนึ่งของ Orbitofrontal cortex คือกาลครั้งหนึ่งเป็นส่วนของ เขต 11 เป็นเขตในระหว่าง superior frontal gyrus และ inferior rostral sulcus
- เขต 13 และ เขต 14* - Insular cortex
- เขต 15* - Anterior Temporal Lobe
- เขต 17 - เขตสายตา V1 (คอร์เทกซ์สายตาปฐมภูมิ)
- เขต 18 - เขตสายตา V2
- เขต 19 - คอร์เทกซ์สายตาสัมพันธ์ (V3 V4 และ V5)
- เขต 20 - รอยนูนสมองกลีบขมับล่าง (Inferior temporal gyrus)
- เขต 21 - รอยนูนสมองกลีบขมับกลาง (Middle temporal gyrus)
- เขต 22 - รอยนูนสมองกลีบขมับบน (Superior temporal gyrus) ซึ่งด้านหางได้รับการพิจารณาว่ามีเขตเวอร์นิเก (Wernicke's area)
- เขต 23 - Ventral posterior cingulate cortex
- เขต 24 - Ventral anterior cingulate cortex.
- เขต 25 - Subgenual area เป็นส่วนของ Ventromedial prefrontal cortex[4]
- เขต 26 - เป็นส่วนหนึ่งของ retrosplenial region
- เขต 27 - Piriform cortex
- เขต 28 - Ventral entorhinal cortex
- เขต 29 - Retrosplenial cingulate cortex
- เขต 30 - ส่วนหนึ่งของ cingulate cortex
- เขต 31 - Dorsal Posterior cingulate cortex
- เขต 32 - Dorsal anterior cingulate cortex
- เขต 33 - ส่วนหนึ่งของ anterior cingulate cortex
- เขต 34 - Dorsal entorhinal cortex บนรอยนูนรอบฮิปโปแคมปัส (Parahippocampal gyrus)
- เขต 35 - Perirhinal cortex ใน rhinal sulcus
- เขต 36 - ส่วนของ perirhinal cortex ใน rhinal sulcus
- เขต 37 - รอยนูนรูปกระสวย (Fusiform gyrus)
- เขต 38 - ส่วนหนึ่งของสมองกลีบขมับ อยู่ทางด้านหน้าซึ่งเรียกว่า temporal pole
- เขต 39 - Angular gyrus บางคนพิจารณาว่าเป็นส่วนของ เขตเวอร์นิเก
- เขต 40 - Supramarginal gyrus บางคนพิจารณาว่าเป็นส่วนของ เขตเวอร์นิเก
- เขต 41-42 - คอร์เทกซ์การได้ยิน (Auditory cortex)
- เขต 43 - Primary gustatory cortex
- เขต 44 - Pars opercularis เป็นส่วนของ Broca's area
- เขต 45 - Pars triangularis เป็นส่วนของ Broca's area
- เขต 46 - Dorsolateral prefrontal cortex
- เขต 47 - เป็นส่วนของ inferior frontal gyrus
- เขต 48 - ส่วนเล็ก ๆ ส่วนหนึ่งของผิวใน (medial) ของสมองกลีบขมับ
- เขต 49 - Parasubiculum ของ สัตว์ฟันแทะ
- เขต 52 - อยู่ที่รอยเชื่อมของสมองกลีบขมับ และ Insular cortex)
(*) เขตที่เจอในไพรเมตที่ไม่ใช่มนุษย์เท่านั้น
บริเวณบรอดมันน์ดั้งเดิมมีส่วนย่อยลงไปอีกเป็นต้นว่า "23a" และ "23b"[5]
แผนที่คลิกได้: ผิวสมองด้านข้าง
แผนที่คลิกได้: ผิวสมองส่วนใน (medial)
ข้อวิจารณ์
เมื่อวอน โบนิน และเบล์ลี ทำแผนที่สมองในลิงมาคาก จึงพบว่าการพรรณนาของบรอดมันน์นั้นไม่สมบูรณ์พอ จึงได้บันทึกไว้ว่า[6]
"ใน ค.ศ. 1907 เป็นความจริงที่บรอดมันน์ได้สร้างแผนที่ของสมองมนุษย์ที่ได้เผยแพร่ไปอย่างกว้างขวาง แต่โชคไม่ดีว่า ข้อมูลที่แผนที่นั้นอิงอาศัย ไม่เคยได้รับการเผยแพร่"
และจึงได้ใช้แผนที่ cytoarchitectonics ของ คอนสแตนติน วอน อีโคโนโม และจอร์จ คอสกินาส ที่พิมพ์ใน ค.ศ. 1925[3] ซึ่งมี
"การพรรณนาที่ละเอียดของคอร์เทกซ์ในมนุษย์ ในระดับที่ใช้ได้เพียงเท่านั้น"
ดูเพิ่ม
เชิงอรรถและอ้างอิง
แหล่งข้อมูลอื่น
- brodmann x func, คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 11 พฤศจิกายน 2006 – หมวดหมู่ตามหน้าที่ของบริเวณบรอดมันน์
- Brodmann, Mark Dubin pages on Brodmann areas
- Brodmann areas, Brodmann areas of cortex involved in language
- Illustrations, คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 15 ธันวาคม 2012