เคราต์ร็อก
เคราต์ร็อก (อังกฤษ: Krautrock) เป็นดนตรีในรูปแบบดนตรีทดลองที่เกิดขึ้นในช่วงปลายคริสต์ทศวรรษ 1960 ในประเทศเยอรมนี ได้รับความนิยมคริสต์ทศวรรษ 1970 โดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเทศอังกฤษ โดยดีเจจอห์น พีล จากบีบีซีได้รับยกย่องว่าเป็นผู้เผยแพร่ให้เคราต์ร้อกได้รับความนิยม นอกประเทศที่พูดภาษาเยอรมัน
| เคราต์ร็อก | |
|---|---|
| แหล่งกำเนิดทางรูปแบบ | ไซเคเดลิกร็อก, โพรเกรสซีฟร็อก, ฟังก์, ดนตรีอาวองการ์ด, เอ็กซ์เปอรีเม็นทัลร็อก, ดนตรีอีเลกโทรนิก, แจ๊ส, ดนตรีมินิมอลลิสต์, การาจร็อก |
| แหล่งกำเนิดทางวัฒนธรรม | ปลายทศวรรษ 1960, ในประเทศเยอรมนีตะวันตก |
| เครื่องบรรเลงสามัญ | กีตาร์ – กีตาร์เบส – คีย์บอร์ด – เครื่องสังเคราะห์เสียง – กลองชุด |
| รูปแบบอนุพันธุ์ | ดนตรีแอมเบียนต์, Froguerock, นิวเอจ, Neue Deutsche Welle, โพสต์พังค์, โพสต์ร็อก |
| แนวประสาน | |
| เคราต์โทรนิก้า, แทรนซ์ | |
| ทัศนียภาพในระดับภูมิภาค | |
| เบอร์ลิน, ดึสเซลดอร์ฟ | |
เคราต์ร็อกเป็นการแนวเพลงรวมหลายแนวเพลง โดยมักจะผสมเพลงการแจมกันแบบโพสต์-ไซเคเดลิกของชาวแองโกลอเมริกัน และโพรเกรสซีฟร็อก รวมเข้ากับการเพลงทดลองคลาสสิกร่วมสมัย (โดยเฉพาะอย่างยิ่งจากนักประพันธ์ คาร์ลไฮนซ์ สต็อกเฮาเซน เป็นต้น) และจากทิศทางการทดลองแบบใหม่ ที่ปรากฏในเพลงแจ๊ซช่วงคริสต์ทศวรรษ 1960 และ 1970 (อย่างฟรีแจ๊ซ โดยออร์เนตต์ โคลแมน หรืออัลเบิร์ต ไอเลอร์) ที่ตีห่างจากโครงสร้างรูปแบบทั่วไปของเพลงและเมโลดี้ที่ร็อกมากขึ้นในเพลงเคราต์ร็อกในสหรัฐอเมริกาและอังกฤษ และยังมีบางกระแสที่ใช้เครื่องดนตรีและซาวน์อีเลกโทรนิกมากขึ้น ลักษณะโดยหลักของเพลงนี้คือการรวมของกลุ่มเพลงใต้รูปแบบ การสังเคราะห์จังหวะของเพลงร็อกแอนด์โรลอเมริกัน แต่ค่อนไปทางเยอรมันหรือใช้แหล่งดนตรีอื่น
ลายเซ็นดนตรีของเพลงเคราต์ร็อก คือกรวมดนตรีเพลงร็อก และเครื่องดนตรีของวงร็อกอย่างกีตาร์ เบส กลอง เข้ากับเครื่องดนตรีอีเลกโทรนิก และทำให้เสียงมีความหยาบละเอียด โดยมากมักหมายถึงความรู้สึกแบบดนตรีแอมเบียนต์ จังหวะทั่วไปของดนตรี จะใช้จังหวะแน่นอน 4/4 มักจะเรียกว่า "โมโตริก" (motorik) จากสื่อประเทศที่ใช้ภาษาอังกฤษ
นักดนตรีและกลุ่ม
|