เจ้าหญิงเบียทริซ

เจ้าหญิงเบียทริซประสูติเมื่อวันที่ 8 สิงหาคม พ.ศ. 2531 ณ โรงพยาบาลพอร์ตแลนด์สำหรับสตรีและเด็กในลอนดอน เป็นพระธิดาพระองค์ใหญ่ในเจ้าชายแอนดรูว์ ดยุกแห่งยอร์ก กับซาราห์ ดัชเชสแห่งยอร์ก เป็นพระราชนัดดาลำดับที่ห้าในสมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2 กับเจ้าชายฟิลิป ดยุกแห่งเอดินบะระ^[1] ส่วนพระนามนั้น พระชนกและชนนีตั้งไว้ก่อนประสูติกาลเพียงสองสัปดาห์^[2]

เจ้าหญิงเบียทริชเข้าพิธีบัพติศมา ณ โบสถ์น้อยประจำพระราชวังเซนต์เจมส์เมื่อวันที่ 20 ธันวาคม พ.ศ. 2531 พระองค์มีพ่อทูนหัวและแม่ทูนหัวคือ ไวเคานต์ลินลีย์ (ปัจจุบันคือเอิร์ลที่ 2 แห่งสโนว์ดอน), ดัชเชสแห่งรอกซ์เบอร์ (ปัจจุบันคือเลดีเจน ดาวเนย์), ปีเตอร์ พาลัมโบ, กาเบรียล กรีนอล และแคโรลีน คอตเทอเรล^[3][4]

ในงานระดมทุน ณ หอศิลป์ภาพเหมือนแห่งชาติกรุงลอนดอนเมื่อเดือนมีนาคม พ.ศ. 2562 เจ้าหญิงเบียทริซปรากฏพระองค์พร้อมกับเอโดอาร์โด มาเปลลี มอซซี (Edoardo Mapelli Mozzi) นักพัฒนาอสังหาริมทรัพย์ บุตรชายของอเล็กซ์ มาเปลลี-มอซซี (Alex Mapelli-Mozzi) นักกีฬาโอลิมปิกชาวสหราชอาณาจักร ซึ่งสืบสันดานจากขุนนางอิตาลี สำนักข่าวบีบีซีรายงานว่า เอโดอาร์โด มีบรรดาศักดิ์เป็นเคานต์เช่นเดียวกับบิดา แต่บรรดาศักดิ์นี้ไม่ได้รับการยอมรับในราชสำนักอิตาลีหรือสหราชอาณาจักร^{[5][6][7][8][9][10]} สันนิษฐานว่าเจ้าหญิงเบียทริซและเอโดอาร์โดเริ่มคบหากันใน พ.ศ. 2561 หลังงานสมรสของเลดีกาเบรียลลา วินด์เซอร์ พระญาติชั้นที่หนึ่งของเจ้าหญิง^[11]

เจ้าหญิงเบียทริซทรงหมั้นหมายกับเอโดอาร์โด มาเปลลี มอซซี เมื่อเดือนกันยายน พ.ศ. 2562 ที่ประเทศอิตาลี และมีพระราชพิธีหมั้นอย่างเป็นทางการในสำนักดยุกแห่งยอร์กเมื่อวันที่ 26 กันยายน^[12] ต่อมามีหมายกำหนดการจัดพระราชพิธีเสกสมรสลงวันที่ 29 พฤษภาคม พ.ศ. 2563 ณ โบสถ์น้อยภายในพระราชวังเซนต์เจมส์ และจัดงานฉลองเสกสมรสแบบส่วนพระองค์ในสวนของพระราชวังบักกิงแฮม^[13] แต่พระราชพิธีดังกล่าวถูกเลื่อนออกไป เนื่องจากการแพร่ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (โควิด-19)^[14][15] ที่สุดจึงมีการจัดพระราชพิธีเสกสมรสแบบส่วนพระองค์ในวันที่ 17 กรกฎาคม พ.ศ. 2563 ณ โบสถ์น้อยหลวงแห่งนักบุญทั้งหลายภายในมหาอุทยานวินด์เซอร์ (Windsor Great Park) และมิได้ประกาศต่อสาธารณชนล่วงหน้า^[16] ในพระราชพิธี เจ้าชายแอนดรูว์ทรงพระดำเนินพร้อมกับเจ้าหญิงเบียทริซ เจ้าหญิงเบียทริซสวมฉลองพระองค์สำหรับเสกสมรส เดิมเป็นฉลองพระองค์ครุยของสมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2 ซึ่งได้รับการออกแบบใหม่โดยนอร์แมน ฮาร์ตเนลล์ (Norman Hartnell) ส่วนเทริดที่ใช้สวมในพระราชพิธี ทรงยืมเทริดสุริยรัศมีของพระนางแมรี (Queen Mary Fringe Tiara) จากสมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2 มาใช้^[17]

เจ้าหญิงเบียทริซมีพระโอรสเลี้ยงคนหนึ่ง ชื่อ คริสโตเฟอร์ วูลฟ์ (Christopher Woolf; เกิด พ.ศ. 2559) บุตรของพระภัสดาที่เกิดกับกับดารา หวง (Dara Huang) สถาปนิกชาวอเมริกันเชื้อสายไต้หวัน ซึ่งเป็นอดีตคนรัก^[18] เจ้าหญิงเบียทริซประสูติการพระธิดาชื่อ ซีเอนา เอลิซาเบธ มาเปลลี มอซซี (Sienna Elizabeth Mapelli Mozzi)^[19] เมื่อวันที่ 18 กันยายน พ.ศ. 2564 ณ โรงพยาบาลเชลซีและเวสต์มินสเตอร์ อยู่ในลำดับที่ 11 แห่งการสืบราชสมบัติของสหราชอาณาจักร^[20]

• 8 สิงหาคม พ.ศ. 2531 – 17 กรกฎาคม พ.ศ. 2563 : รอยัลไฮเนส เจ้าหญิงเบียทริซแห่งยอร์ก
• 17 กรกฎาคม พ.ศ. 2563 – ปัจจุบัน : รอยัลไฮเนส เจ้าหญิงเบียทริซ นางเอโดอาร์โด มาเปลลี มอซซี