แผ่นดินไหวในแคว้นอาบรุซโซ พ.ศ. 2552

เป็นไปได้ว่าเหตุการณ์แผ่นดินไหวครั้งนี้จะเกิดจากการเคลื่อนตัวในแนวเหนือ-ใต้ของรอยเลื่อนที่พาดผ่านเทือกเขาแอเพนไนน์ แม้ว่าจะมีแนวรอยเลื่อนในแนวตะวันออก-ตะวันออกอีกแห่งที่มีขนาดเล็กกว่าและตามปกติจะเป็นปัจจัยหนึ่งในการเกิดแผ่นดินไหวขนาดเล็กหลายครั้งก็ตาม^[9] แนวรอยเลื่อนเหล่านี้มีความเกี่ยวข้องกับการเคลื่อนที่ของแผ่นเปลือกโลกยุโรปและแผ่นเปลือกโลกแอฟริกาในระบบที่มีความซับซ้อนทางธรณีวิทยาและธรณีแปรสัณฐานที่ยังครอบคลุมถึงแผ่นเปลือกโลกขนาดเล็กอื่น ๆ ในบริเวณเดียวกัน เช่น แผ่นเอเดรียติก^[9][10] แผ่นดินไหวเกิดขึ้นเมื่อเวลา 01:32 ตามเวลามาตรฐานกรีนิช (หรือ 03:32 ตามเวลาในท้องถิ่น) ที่ระดับความลึกจากพื้นดินประมาณ 10 กิโลเมตร (6.2 ไมล์) โดยมีจุดเหนือศูนย์เกิดแผ่นดินไหวอยู่ที่พิกัด 42.423° เหนือ 13.395° ตะวันออก^[10] หรือจุดที่ห่างจากกรุงโรมไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือประมาณ 90 กิโลเมตร (60 ไมล์) ที่เมืองปากานีกาใกล้กับเมืองลากวีลา^[11] วัดขนาดได้ 6.3 ตามมาตราขนาดโมเมนต์^[10]

อิตาลีประสบเหตุแผ่นดินไหวบ่อยครั้งแต่ตามปกติไม่ได้สร้างความเสียหายมากนัก แผ่นดินไหวครั้งใหญ่เกิดล่าสุดเมื่อปี พ.ศ. 2545 ที่แคว้นโมลีเซ มีขนาด 5.9 ตามมาตราริกเตอร์ และคร่าชีวิตผู้คนไปกว่า 25 ราย และถือเป็นเหตุแผ่นดินไหวที่ร้ายแรงที่สุดในรอบ 20 ปีในขณะนั้น^[9] แผ่นดินไหวเกิดขึ้นหลายครั้งในประวัติศาสตร์ของเมืองลากวีลาซึ่งสร้างขึ้นบนชั้นหินของทะเลสาบโบราณ ทำให้เกิดโครงสร้างพื้นดินที่ดูเหมือนจะขยายแรงสั่นสะเทือนให้มากขึ้นเมื่อเกิดแผ่นดินไหวแต่ละครั้ง เมืองนี้ถูกทำลายจากแผ่นดินไหวในปี พ.ศ. 1858, พ.ศ. 1892, พ.ศ. 1995, พ.ศ. 2044, พ.ศ. 2189, พ.ศ. 2246, และ พ.ศ. 2249^[12]

สัญชาติ	เสียชีวิต	บาดเจ็บ	สูญหาย
อิตาลี	287	1,173	10
มาซิโดเนีย	6[13]
โรมาเนีย	5[14]
เช็ก	2[15]
ปาเลสไตน์	2[16]
ยูเครน	2[17]
อาร์เจนตินา	1[18]
ฝรั่งเศส	1[19]
กรีก	1[20]	5
อิสราเอล	1[21]
รวม:	308	1,500	10

แผ่นดินไหวสร้างความเสียหายให้กับอาคารประมาณ 3,000-10,000 หลังในเมืองลากวีลาซึ่งส่วนใหญ่สร้างในยุคกลาง^[11] อาคารหลายหลังรวมทั้งหอพักของมหาวิทยาลัยและโบสถ์พังทลายลง มีผู้เสียชีวิตแล้ว 308 ราย ในจำนวนดังกล่าวมีชาวอิตาลี 287 ราย ชาวมาซิโดเนีย 6 ราย^[13] ชาวโรมาเนีย 5 ราย^[14] ชาวเช็ก 2 ราย^[15] ชาวปาเลสไตน์ 2 ราย^[16] ชาวยูเครน 2 ราย^[17] ชาวอาร์เจนตินา 1 ราย^[19] ชาวฝรั่งเศส 1 ราย^[19] ชาวกรีก 1 ราย^[20] และชาวอิสราเอล 1 ราย^[21] มีผู้ได้รับบาดเจ็บมากกว่า 1,000 ราย^[7] ส่วนอีก 66,000 รายต้องไร้ที่อยู่อาศัย^[8]

แผ่นดินไหวหลักครั้งนี้เกิดขึ้นหลังจากแผ่นดินไหวขนาดเล็กสองครั้งเมื่อวันก่อนหน้า^[11] แผ่นดินไหวครั้งนี้ยังสามารถรู้สึกได้ไกลถึงกรุงโรมไปจนถึงส่วนอื่น ๆ ของแคว้นลาซิโอ เช่นเดียวกับแคว้นโมลีเซ อุมเบรีย และคัมปาเนีย โรงเรียนในแคว้นอาบรุซโซต้องปิดการเรียนการสอน ชาวเมืองลากวีลาจำนวนมากต้องทิ้งบ้านเรือนของตัวเอง ใจกลางเมืองลากวีลาและเมืองปากานีกาซึ่งตั้งอยู่ใกล้กันนั้น ถนนหลายสายใช้สัญจรไม่ได้เนื่องจากมีเศษอิฐเศษปูนหล่นลงมากีดขวาง สถานที่ที่สร้างขึ้นตั้งแต่ยุคกลางเกือบทั้งหมดพังเสียหาย โรงพยาบาลที่เมืองลากวีลาซึ่งผู้ได้รับบาดเจ็บจำนวนมากถูกส่งตัวไปที่นั่นยังประสบความเสียหายจากอาฟเตอร์ช็อกขนาดความรุนแรง 4.8 ที่เกิดขึ้นหลังจากเกิดแผ่นดินไหวหลักไปแล้วหนึ่งชั่วโมง และยังคงเกิดอาฟเตอร์ช็อกตามมาหลายครั้งตลอดช่วงเช้าและช่วงบ่ายของวันที่ 6 เมษายน

หมู่บ้านต่าง ๆ ในหุบเขานอกเมืองลากวีลาตลอดทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 17 สาย 2 ประสบกับหายนะครั้งใหญ่ มีรายงานว่าในเมืองออนนามีผู้เสียชีวิตถึง 24 ราย^[22] หมู่บ้านวิลลาซานตันเจโลและบอร์โกดีกัสเตลนูโอโวได้รับความเสียหายอย่างหนัก^[23] และยังมีรายงานผู้เสียชีวิตในหมู่บ้านปอจโจปีเซนเซ ตอร์นิมปาร์เต ฟอสซา และโตตานีอีกด้วย^[24]

นายจัมปาโอโล จูลีอานี นักวิทยาศาสตร์ชาวอิตาลี ได้พยากรณ์การเกิดแผ่นดินไหวทางสื่อโทรทัศน์ในอิตาลีก่อนหน้านี้หนึ่งเดือน^[25][26][27] โดยใช้วิธีวัดปริมาณแก๊สเรดอนที่แพร่ออกมาจากพื้นดิน เขาถูกกล่าวหาว่าเป็นพวกกระต่ายตื่นตูม^[27] และถูกบังคับให้นำผลการค้นพบออกจากอินเทอร์เน็ต เขายังถูกแจ้งความเมื่อสัปดาห์ก่อนหน้าเนื่องจากทำให้ผู้คนในพื้นที่เกิดความตื่นกลัว หลังจากทำนายว่าจะเกิดแผ่นดินไหวที่เมืองซุลโมนา^[28][29] ซึ่งตั้งอยู่ห่างจากเมืองลากวีลาไปทางทิศใต้ประมาณ 50 กิโลเมตร (31 ไมล์) ในวันที่ 30 มีนาคม แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น (และที่จริงบริเวณเมืองนี้ได้รับความเสียหายเพียงเล็กน้อยจากแผ่นดินไหวเมื่อวันที่ 6 เมษายน) ^[30] นายเอนโซ บอสกี ผู้อำนวยการสถาบันธรณีฟิสิกส์แห่งชาติกล่าวว่า "ทุกครั้งที่เกิดแผ่นดินไหวจะต้องมีคนที่อ้างว่าทำนายมันได้ก่อนหน้า แต่เท่าที่ผมทราบ ไม่มีใครสามารถทำนายแผ่นดินไหวครั้งนี้ได้อย่างแม่นยำ และปกติเราก็ทำนายการเกิดแผ่นดินไหวไม่ได้อยู่แล้ว"^[31]

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ แผ่นดินไหวในแคว้นอาบรุซโซ พ.ศ. 2552

• Pace, B.; Peruzza, L.; Boncio, P.; Lavecchia, G., "Layered Seismogenic Source Model and Probabilistic Seismic-Hazard Analyses in Central Italy", Bulletin of the Seismological Society of America, vol.96, p. 107–132, February 2006.
• Akinci, A.; Galadini, F.; Pantosti, D.; Petersen, M.D.; Malagnini, L.; Perkins, D., "Effect of Time Dependence on Probabilistic Seismic-Hazard Maps and Deaggregation for the Central Apennines, Italy" เก็บถาวร 30 กันยายน 2011 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, Bulletin of the Seismological Society of America, vol.99, no.2A, p. 585–610, April 2009, doi:10.1785/0120080053
• Carraro, F.; Giardino, M., "Geological evidence of recent fault evolution; examples from Camp Imperatore, L'Aquila, central Apennines", Il Quaternario, vol. 5, 1992, p. 181–200.
• Fidani, C., "The earthquake lights (EQL) of the 6 April 2009 Aquila earthquake, in Central Italy", NHESS, vol.10, p. 967, 2010.
• Kerr, Richard A., "After the Quake, in Search of the Science --- or Even a Good Prediction", Science Magazine, vol. 324, 17 April 2009, p. 322.
• Koukoufikis G. 2019. Post-disaster redevelopment and the "knowledge city": limitations of an urban imaginary in L’Aquila [1]
• Noi L'Aquila
• PreventionWeb 2009 L’Aquila earthquake
• The International Seismological Centre has a bibliography and authoritative data for this event.