แพริช

คริสตจักรโรมันคาทอลิกแบ่งการปกครองออกเป็นภาค ๆ เรียกว่าภาคคริสตจักรซึ่งมีมุขนายกมหานครเป็นประมุข ในแต่ละภาคคริสตจักรแบ่งออกเป็นมุขมณฑลซึ่งมีมุขนายกประจำมุขมณฑลเป็นประมุข แต่ละมุขมณฑลแบ่งออกเป็นเขตแพริชซึ่งมี "อธิการโบสถ์" (parish priest/pastor) เป็นหัวหน้า^[2] อธิการโบสถ์แต่ละท่านมีผู้ช่วยซึ่งเรียกว่าผู้ช่วยอธิการโบสถ์ (assistant pastor) อย่างน้อยท่านหนึ่งเป็นผู้ช่วยเหลือในการปกครองเขตแพริช

ตามประมวลกฎหมายพระศาสนจักร เขตแพริช หมายถึง ชุมชนของคริสต์ศาสนิกชนที่ตั้งอยู่ในคริสตจักรเฉพาะ โดยมีผู้อภิบาล (pastor) (ซึ่งเรียกว่าอธิการโบสถ์ (parish priest)) ทำหน้าที่ปกครองดูแลศาสนิกชนเหล่านี้ในด้านจิตวิญญาณ มุขนายกประจำมุขมณฑลเป็นผู้เดียวที่มีอำนาจตั้ง ยุบ หรือเปลี่ยนแปลงเขตแพริชได้ แต่ต้องแจ้งแก่สภาบาทหลวง (council of priests) ก่อน^[3]

แต่ละเขตแพริชจะมีโบสถ์คริสต์อย่างน้อยแห่งหนึ่งเป็นศูนย์กลางในการประกอบศาสนกิจของประชาชนในเขตนั้น โบสถ์นี้จึงเรียกว่าโบสถ์ประจำเขตแพริช (parish church) ซึ่งเป็นที่พักอาศัยของบาทหลวงในเขตแพริชนั้นด้วย นอกจากนี้แต่ละเขตแพริชอาจมีชาเปล (ชาวคาทอลิกเรียกว่าวัดน้อย) เป็นที่ประกอบศาสนกิจเป็นพิเศษสำหรับประชาชนที่อาศัยอยู่ห่างไกลจากโบสถ์มาก ๆ