Nintendo

1889–1972: Vroeë geskiedenis

1889–1932: Oorsprong as 'n speelkaartbesigheid

Nintendo is gestig as Nintendo Koppai op 23 September 1889 deur die vakman Fusajiro Yamauchi in Shimogyō-ku, Kioto, Japan, as 'n ongeïnkorporeerde onderneming, om Japannese speelkaarte, of karuta te vervaardig en te versprei), veral hanafuda. Daar word algemeen aanvaar dat die naam "Nintendo" beteken "laat geluk aan die hemel", maar die aanname ontbreek historiese bekragtiging; dit kan alternatiewelik vertaal word as "die tempel van vrye hanafuda". Hanafuda-kaarte het gewild geword nadat Japan die meeste vorme van dobbel in 1882 verbied het, hoewel Hanafuda geduld word. Verkope van hanafuda-kaarte was gewild by die yakuza-speletjieswinkels in Kyoto. Ander kaartvervaardigers het gekies om die mark te verlaat en nie met kriminele bande geassosieer te word nie, maar Yamauchi het sonder sulke vrese volgehou om binne 'n paar jaar die primêre vervaardiger van hanafuda te word. Met die toename in die gewildheid van die kaarte, het Yamauchi assistente gehuur om massaproduksie te maak om aan die vraag te voldoen. Selfs met 'n gunstige begin, het die besigheid finansiële stryd in die gesig gestaar as gevolg van bedrywighede in 'n nismark, die stadige en duur vervaardigingsproses, hoë produkprys, tesame met lang duursaamheid van die kaarte, wat verkope beïnvloed het as gevolg van die lae vervangingskoers. ^[1] As 'n oplossing het Nintendo 'n goedkoper en laer-gehalte reeks speelkaarte, Tengu, vervaardig, terwyl hulle ook produkaanbiedinge in ander stede soos Osaka aangebied het, waar kaartspeletjiewinste hoog was. Boonop was plaaslike handelaars geïnteresseerd in die vooruitsig van 'n voortdurende hernuwing van dekke, om sodoende die vermoedens te vermy wat die hergebruik van kaarte sou genereer.

Volgens Nintendo is die onderneming se eerste westerse-styl kaartspel in 1902 op die mark gebring, hoewel ander dokumente die datum uitstel na 1907, kort ná die Russies-Japannese Oorlog. Alhoewel die kaarte aanvanklik vir uitvoer bedoel was, het dit vinnig gewild geword, nie net in die buiteland nie, maar ook in Japan. Gedurende hierdie tyd het die besigheid homself as Marufuku Nintendo Card Co gestileer. Die oorlog het aansienlike probleme geskep vir maatskappye in die ontspanningsektor, wat onderhewig was aan nuwe heffings soos die Karuta Zei ("speelkaartbelasting"). Nintendo het onderhou en in 1907 'n ooreenkoms met Nihon Senbai - later bekend as die Japan Tobacco - aangegaan om sy kaarte aan verskeie sigaretwinkels regoor die land te bemark. 'n Nintendo-promosiekalender uit die Taishō-era gedateer na 1915 dui aan dat die besigheid Yamauchi Nintendo genoem is, maar steeds die Marufuku Nintendo Co.-handelsmerk vir sy speelkaarte gebruik het.

Die Japannese kultuur het bepaal dat vir Nintendo om voort te gaan as 'n familieonderneming ná Yamauchi se aftrede, Yamauchi sy skoonseun moes aanneem sodat hy die besigheid kon oorneem. Gevolglik het Sekiryo Kaneda die Yamauchi-van in 1907 aangeneem en in 1929 aan die hoof van die besigheid gestaan. Teen daardie tyd was Nintendo die grootste speelkaartbesigheid in Japan.

1933–1968: Inlywing, uitbreiding en diversifikasie

Former Nintendo headquarters (1933–1959), rebuilt from the right section of the original building

English company information plate in the former Nintendo headquarters

In 1933 het Sekiryo Kaneda die maatskappy gestig as 'n algemene vennootskap genaamd Yamauchi Nintendo & Co., Ltd. wat belê in die konstruksie van 'n nuwe korporatiewe hoofkwartier geleë langs die oorspronklike gebou, ^[2] naby die Toba-kaidō-treinstasie.^[3] Omdat Sekiryo se huwelik met Yamauchi se dogter geen manlike erfgename opgelewer het nie, het hy beplan om sy skoonseun Shikanojo Inaba, 'n kunstenaar in die maatskappy se diens en die pa van sy kleinseun Hiroshi, gebore in 1927, aan te neem. Inaba het egter sy familie en die maatskappy verlaat, so Hiroshi is Sekiryo se uiteindelike opvolger gemaak. ^[1]

Die Tweede Wêreldoorlog het die maatskappy negatief beïnvloed, aangesien Japannese owerhede die verspreiding van buitelandse kaartspeletjies verbied het, en namate die prioriteite van die Japannese samelewing verander het, het sy belangstelling in ontspanningsaktiwiteite afgeneem. Gedurende hierdie tyd is Nintendo gedeeltelik ondersteun deur 'n finansiële inspuiting van Hiroshi se vrou Michiko Inaba, wat uit 'n ryk familie kom. ^[1] In 1947 stig Sekiryo die verspreidingsmaatskappy Marufuku Co., Ltd. verantwoordelik vir Nintendo se verkope en bemarkingsbedrywighede, wat uiteindelik die hedendaagse Nintendo Co., Ltd., in Higashikawara-cho sou word, Imagumano, Higashiyama-ku, Kyoto.

1973 – hede: Geskiedenis in elektronika

1973–1978: Vroeë videospeletjies en Kleur-TV-speletjie

Die groeiende vraag na Nintendo se produkte het daartoe gelei dat Yamauchi die kantore verder uitgebrei het, waarvoor hy die omliggende grond bekom het en die vervaardiging van kaarte aan die oorspronklike Nintendo-gebou toegewys het. Intussen het Yokoi, Uemura en nuwe werknemers soos Genyo Takeda voortgegaan om innoverende produkte vir die maatskappy te ontwikkel. ^[2] Die Laser Clay Shooting System is in 1973 vrygestel en het daarin geslaag om boulwerk in gewildheid te oortref. Alhoewel Nintendo se speelgoed steeds gewild geword het, het die oliekrisis van 1973 beide 'n styging in die koste van plastiek en 'n verandering in verbruikersprioriteite veroorsaak wat noodsaaklike produkte bo tydverdryf plaas, en Nintendo het etlike miljarde jen verloor.^[4]

In 1974 het Nintendo Wild Gunman vrygestel, 'n arkade -simulasie wat bestaan uit 'n 16 mm- beeldprojektor met 'n sensor wat 'n straal van die speler se liggeweer bespeur. Beide die Laser Clay Shooting System en Wild Gunman is suksesvol na Europa en Noord-Amerika uitgevoer. Nintendo se produksiespoed was egter steeds stadig in vergelyking met mededingende maatskappye soos Bandai en Tomy, en hul pryse was hoog, wat gelei het tot die staking van sommige van hul ligtegeweerprodukte. ^[1] Die filiaal Nintendo Leisure System Co., Ltd., wat hierdie produkte ontwikkel het, is gesluit as gevolg van die ekonomiese impak wat deur die oliekrisis hanteer is. ^[1]

1979–1987: Game and Watch, arcade games, en Nintendo Entertainment System

</img>

Spel en kyk

</img>

Nintendo vermaakstelsel

Twee sleutelgebeure in Nintendo se geskiedenis het in 1979 plaasgevind: sy Amerikaanse filiaal is in New York City geopen, en 'n nuwe afdeling wat op arcade-speletjie-ontwikkeling gefokus is, is geskep. In 1980 is een van die eerste draagbare videospeletjiestelsels, die Game & Watch, deur Yokoi geskep uit die tegnologie wat in draagbare sakrekenaars gebruik word.^[5] Dit het een van Nintendo se suksesvolste produkte geword, met meer as 43,4 miljoen eenhede wat wêreldwyd gedurende sy produksietydperk verkoop is, en waarvoor in totaal 59 speletjies gemaak is.^[6]

Nintendo het die arcade-videospeletjiemark betree met Sheriff en Radar Scope, wat onderskeidelik in 1979 en 1980 in Japan vrygestel is. Sheriff, ook bekend as Bandido in sommige streke, was die eerste oorspronklike videospeletjie wat deur Nintendo gemaak is, is deur Sega gepubliseer en ontwikkel deur Genyo Takeda en Shigeru Miyamoto.^[7][8][9] Terwyl Radar Scope, Galaxian in Japannese arkades meegeding het, maar nie daarin geslaag het om 'n gehoor oorsee te vind nie en 'n finansiële krisis vir die maatskappy geskep het. Om 'n meer suksesvolle speletjie te probeer vind, het hulle Miyamoto in beheer van hul volgende arcade-speletjie-ontwerp geplaas, wat gelei het tot die vrystelling van Donkey Kong in 1981, een van die eerste platform-videospeletjies wat die spelerkarakter toegelaat het om te spring.^[10] Die karakter, Jumpman, sou later Mario en Nintendo se amptelike gelukbringer word. Mario is vernoem na Mario Segale, die verhuurder van Nintendo se kantore in Tukwila, Washington.^[11] Donkey Kong was 'n finansiële sukses vir Nintendo, beide in Japan en oorsee, en het daartoe gelei dat Coleco Atari veg vir lisensieregte vir oordrag na tuiskonsoles en persoonlike rekenaars.

• Mario
• Mario (reeks)

• Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Nintendo.