Pandjabi

Pandjabi ; ਪੰਜਾਬੀ pãjābī; پنجابی‬ paṉjābī
Uitspraak:	[pʌnˈdʒɑːbi]
Gepraat in:	Indië; Pakistan
Gebied:	Suid-Asië
Totale sprekers:	129 miljoen
Rang:	10
Taalfamilie:	Indo-Europees; Indo-Irannees; Indo-Aries; Noordwes-Indo-Aries; Pandjabi
Skrifstelsel:	Gurmukhi-alfabet, Shahmukhi-alfabet
Amptelike status
Amptelike taal in:	Indië Pandjab; Haryana; Delhi; Chandigarh; Pakistan Pandjab; Islamabad;
Gereguleer deur:	geen
Taalkodes
ISO 639-1:	pa
ISO 639-2:	pan
ISO 639-3:	pan
	Nota: Hierdie bladsy kan IFA fonetiese simbole in Unicode bevat.

Hierdie artikel handel oor die taal. Vir die etniese groep, sien Punjabi's.

Pandjabi (Gurmukhi: ਪੰਜਾਬੀ, pãjābī; Sjahmukhi: پنجابی‬, paṉjābī, [pʌnˈdʒɑːbi])^[5] is 'n Indo-Ariese taal wat deur sowat 100 miljoen mense, veral Punjabi's, in die historiese distrik Punjab van Indië en Pakistan gepraat word.

Pandjabi is een van die amptelike tale van Indië naas Engels en Hindi en van die Indiese deelstaat Punjab. In Pakistan is Pandjabi nie 'n amptelike taal nie, maar wel 'n streektaal in Punjab en die mees gebruikte taal in Pakistan, nog voor die amptelike taal Oerdoe. Pandjabi is wêreldwyd die tiende belangrikste taal. Pandjabi bestaan uit 'n oostelike en 'n westelike dialek. Dit is die naaste verwant aan Dogri en Sindhi.

Die Sikhs gebruik Pandjabi as seremoniële taal in die Gurmukhi-alfabet, terwyl Hindoes die Devanagari-alfabet gebruik en Pakistani's die Shahmukhi-alfabet. In Sikhisme is Pandjabi onder meer die taal van die heilige skrifte Adi Granth.