Ісламскае мастацтва

Ісламскае мастацтва — мастацтва народаў, якія вызнаюць іслам (мусульманства). Вялікая частка асаблівасцяў ісламскага мастацтва прама або ўскосна звязана з ідэалагічнай асновай культуры або культур мусульманскіх народаў — рэлігіяй ісламу^[1]. Хоць карані гэтага мастацтва сыходзяць толькі ў VII стагоддзе, яно лічыцца адным з самых старажытных мастацтваў свету. Распаўсюджана не толькі на Аравійскім паўвостраве, дзе гістарычна ўзнік іслам, але і ў іншых рэгіёнах, дзе назіралася культурная або ваенна-палітычная прысутнасць буйных ісламскіх дзяржаў, — на шырокай тэрыторыі ад Іспаніі да Індыі. Шэдэўры мусульманскага мастацтва па праве займаюць адно з вядучых месцаў у мастацкай скарбніцы чалавецтва.

Гісторыя

Сярэднія вякі (IX—XV стст.)

Сірыя, Ірак, Анатолія

Роберт Хіленбранд мяркуе, што сярэднявечныя ісламскія тэксты пад назвай Макамат, скапіяваныя і праілюстраваныя Ях’я ібн Махмуд аль-Васіці, былі аднымі з самых ранніх «кніжных журнальных столікаў». Яны былі аднымі з першых тэкстаў, якія адлюстроўвалі паўсядзённае жыццё ў ісламскім мастацтве, адлюстроўваючы гумарыстычныя гісторыі і практычна не дэманструючы спадчыны выяўленчых традыцый^[2].

Архітэктура

Альгамбра, (Гранада, Іспанія) (XIII - XIV ст.)
Альгамбра (унутраны двор)
Тадж-Махал (XVII ст.) - тыповы прыклад мусульманскай архітэктуры Індыі
Зялёная мячэць (г. Ізнік, правінцыя Бурса, Турцыя). Пабудавана ў 1392 годзе Тыповы ўзор асманскай культавай архітэктуры
Вялікая сіянская мячэць (Кітай, XIV ст.)
Вялікая мячэць у Самары (Ірак, IX ст.)
Мячэць Аль-Азхар (Каір, X ст.)
Вялікая мячэць, або Мячэць Амеядаў (Дамаск, Сірыя; пабудаваная ў 706–715 гадах)