Амерыканскі лад жыцця

Амерыканскі лад жыцця — ідэалагічнае клішэ, якое выкарыстоўваецца як у амерыканскіх, так і савецкіх/расійскіх СМІ.

Амерыканскімі СМІ жыццё ў ЗША падавалася як жыццё ў грамадстве «дастатку», «свабоды», у «дзяржаве ўсеагульнага дастатку», і звязана з шырока распаўсюджанай ідэяй «Амерыканскай мары».Падкрэсліваецца дынамічнасць амерыканцаў у ладзе жыцця, дзеяннях і рашэннях (для гэтага абавязкова неабходны аўтамабіль; распаўсюджанасць фаст-фуда), іх дзелавітасць (што прыводзіць да ўтварэння шырокага сярэдняга класа). Характэрнай рысай амерыканскага ладу жыцця з'яўляецца жыццё ў крэдыт, аўтаматызацыя і кампутарызацыя побыту.Амерыканскі лад жыцця, які мае ў сваёй аснове ліберальную дэмакратыю, неймаверны без высокай ступені рэлігійнага плюралізму, што было першапачаткова закладзена ў генезісе паўночнаамерыканскай цывілізацыі.

Савецкай прапагандай штамп выкарыстоўваўся выключна з пеяратыўнай інтанацыяй, які выкрываў «прывабнасць» падобнага «ладу жыцця» «загніваючага Захаду», выкрываючы пры гэтым «язвы капіталізму». Высмейвалася шырока распаўсюджанае паняцце «сярэдні амерыканец» (паводле статыстыкі, ЗША з'яўляюцца краінай з самым высокім у капіталістычным свеце жыццёвым узроўнем; савецкія ж прапагандысты падкрэслівалі вялікае расслаенне сярод гэтых «сярэдніх» паказчыкаў).

Абаронцам капіталізму, афіцыйнай прапагандзе, удаецца да вядомай ступені схаваць сапраўднае становішча людзей працы, перш за ўсё з дапамогай сярэдніх даных. Насамрэч "амерыканскі лад жыцця" — гэта дастатак для нямногіх, вельмі сціплы ўзровень жыцця для некалькіх мільёнаў і цяжкасці і нястача для дзясяткаў мільёнаў людзей. Гэта галеча сярод дастатку, пакуты сярод марнатраўства, голад сярод перасыці, патрэба сярод росквіту і дастатку.

У расійскую парадыгму перацякла большасць стэрэатыпаў з савецкай ідэалогіі, аднак, у цэлым, страціўшы негатыўнае стаўленне, акрамя выпадкаў відавочнай крытыкі жыцця «залатога мільярда»^[1].

Пры гэтым некаторыя праблемы (апроч злоўжывання алкаголем і нікаціну — злоўжыванне апіатамі, какаінам, лекавымі прэпаратамі і прывыканне да іх празмернага ўжывання — гэта сур'ёзныя праблемы для Амерыкі, але што, як сцвярджалася, было нехарактэрна для СССР), з тых часоў перасталі быць «прывілеем» Амерыкі, распаўсюдзіўшыся і ў постсавецкай Расіі.