Арыстыд Брыян
Арыстыд Брыян (фр.: Aristide Briand; 28 сакавіка 1862 — 7 сакавіка 1932) — французскі палітычны дзеяч Трэцяй рэспублікі, неаднаразова прэм'ер-міністр Францыі. Лаўрэат Нобелеўскай прэміі міру (1926) (разам з Густавам Штрэземанам) за заключэнне Лакарнскіх пагадненняў, якія гарантавалі пасляваенныя мяжы ў Заходняй Еўропе.
Арыстыд Брыян | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Aristide Briand | |||||||
| |||||||
Прэзідэнт | Арман Фальер | ||||||
Папярэднік | Жорж Клемансо | ||||||
Пераемнік | Эрнэст Маніс | ||||||
| |||||||
Прэзідэнт | Арман Фальер, Раймон Пуанкарэ | ||||||
Папярэднік | Раймон Пуанкарэ | ||||||
Пераемнік | Луі Барту | ||||||
| |||||||
Прэзідэнт | Раймон Пуанкарэ | ||||||
Папярэднік | Рэнэ Вівіяні | ||||||
Пераемнік | Аляксандр Рыбо | ||||||
| |||||||
Прэзідэнт | Аляксандр Мільеран | ||||||
Папярэднік | Жорж Лейг | ||||||
Пераемнік | Раймон Пуанкарэ | ||||||
| |||||||
Прэзідэнт | Гастон Думерг | ||||||
Папярэднік | Поль Пенлевэ | ||||||
Пераемнік | Эдуар Эрыё | ||||||
| |||||||
Прэзідэнт | Гастон Думерг | ||||||
Папярэднік | Раймон Пуанкарэ | ||||||
Пераемнік | Андрэ Тардзьё | ||||||
Нараджэнне | 28 сакавіка 1862[1][2][…] | ||||||
Смерць | 7 сакавіка 1932[4][1][…] (69 гадоў) | ||||||
Месца пахавання | |||||||
Імя пры нараджэнні | фр.: Aristide Pierre Henri Briand | ||||||
Партыя | |||||||
Член у | |||||||
Дзейнасць | палітык, дзяржаўны дзеяч, журналіст, дыпламат, пісьменнік, адвакат | ||||||
Навуковая дзейнасць | |||||||
Навуковая сфера | палітык | ||||||
Месца працы | |||||||
Узнагароды | |||||||
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Дзейнасць
У 1925 былі заключаны Лакарнскях дагаворы з Германіяй, якія мусілі забяспечыць мір; Брыян атрымаў за іх з Густавам Штреземанам Нобелеўскую прэмію міру 1926 (годам раней прэмію за тыя ж дагаворы Нобелеўскую прэмію атрымаў Осцін Чэмберлен). Гэтыя адносіны былі падмацаваны і асабістай дружбай Брыяна са Штреземанам. У 1927 Брыян падпісаў з дзяржсакратаром ЗША Фрэнкам Келагам Пакт Брыяна-Келага, урачыста паставіў па-за законам вайну ва ўсім свеце. Падзеі 30-х гадоў паказалі, што гэтыя «гарантыі міру», на жаль, мала што значылі.