Бухарудзін Юсуф Хабібі
Бухарудзін Юсуф Хабібі (25 чэрвеня 1936, Парэ-Парэ, Паўднёвае Сулавесі — 11 верасня 2019) — інданезійскі дзяржаўны і грамадскі дзеяч.
| Бухарудзін Юсуф Хабібі | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| індан.: Jusuf Habibie | |||||||
 | |||||||
| |||||||
| Папярэднік | Мухамед Сухарта | ||||||
| Пераемнік | Абдурахман Вахід | ||||||
| |||||||
| Папярэднік | Try Sutrisno[d] | ||||||
| Пераемнік | Мегаваці Сукарнапутры | ||||||
| Нараджэнне | 25 чэрвеня 1936[1][2][…] | ||||||
| Смерць | 11 верасня 2019[3][4][…] (83 гады) | ||||||
| Імя пры нараджэнні | індан.: Bacharuddin Jusuf Habibie | ||||||
| Бацька | Alwi Abdul Jalil Habibie[d] | ||||||
| Маці | Tuti Marini Puspowardojo[d] | ||||||
| Жонка | Hasri Ainun Habibie[d] | ||||||
| Дзеці | Ilham Akbar Habibie[d] і Thareq Kemal Habibie[d] | ||||||
| Веравызнанне | іслам | ||||||
| Партыя | |||||||
| Адукацыя | |||||||
| Дзейнасць | палітык, інжынер | ||||||
| Аўтограф |  | ||||||
| Узнагароды | |||||||
| Сайт | habibiecenter.or.id | ||||||
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |||||||
Прэзідэнт Інданезіі
У студзені 1998 года ва ўмовах рэзкага паслаблення эканомікі і ўнутрыпалітычнай напружанасці з-за наступстваў фінансавага крызісу Сухарта быў абраны на чарговы, ужо сёмы прэзідэнцкі тэрмін. Хабібі ў сакавіку 1998 быў абраны віцэ-прэзідэнтам краіны. З прычыны масавых хваляванняў ўжо 21 мая 1998 года Сухарта вымушаны быў пакінуць свой пост, і ў той жа дзень Хабібі стаў новым прэзідэнтам краіны.
Новы кабінет міністраў, сфарміраваны Хабібі, не моцна адрозніваўся ад ранейшага ўрада, які ўзначальвае Сухарта. Кабінет змог збольшага стабілізаваць фінансава-эканамічную жыццё краіны. Палітыка Хабібі насіла больш ліберальны характар, чым у яго папярэдніка. Ужо ў верасні 1998 года Хабібі выдаў інструкцыі аб забароне раней заахвочваецца дыскрымінацыі «некарэнных» жыхароў краіны, перш за ўсё кітайцаў. У студзені 1999 Хабібі абвясціў аб маючым адбыцца рэферэндуме па пытанні аб незалежнасці Усходняга Тымору, доўгі час акупаванага інданезійская войскамі. 30 жніўня 1999 г. рэферэндум адбыўся, і жыхары Усходняга Тымору выказаліся за незалежнасць.
Аднак, Хабібі працягваў асацыявацца з ранейшай элітай краіны і вымушаны быў неўзабаве пакінуць свой пост. Пасля выбараў у Народны кансультатыўны кангрэс, што адбыліся 7 чэрвеня 1999 года, на якіх «Галкар» атрымала толькі 20 адсоткаў галасоў, доля Хабібі была вырашана. 20 кастрычніка 1999 года парламент абраў новым прэзідэнтам даўняга апазіцыянера ісламісцкага толку Абдурахмана Вахіда, і Хабібі пакінуў свой пост.