Жэнь-цзун (дынастыя Сун)
Жэнь-цзун (кіт.: 仁宗, асабістае імя Чжаа Чжэнь (кіт.: 趙禎), пасмяротнае імя Мін Сяа-хуандзі (кіт.: 明孝皇帝, 30 мая 1010 — 30 красавіка 1063) — 4-ы кітайскі імператар з дынастыі Сун.
| Жэнь-цзун | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| кіт.: 趙禎 кіт.: 赵祯 | |||||||
 | |||||||
| |||||||
| Папярэднік | Чжэнь-цзун (дынастыя Сун) | ||||||
| Пераемнік | Ін-цзун (дынастыя Сун) | ||||||
| |||||||
| Нараджэнне | 30 мая 1010 | ||||||
| Смерць | 30 красавіка 1063 (52 гады) | ||||||
| Месца пахавання | |||||||
| Род | House of Zhao[d] | ||||||
| Імя пры нараджэнні | кіт.: 趙受益[1] | ||||||
| Бацька | Чжэнь-цзун (дынастыя Сун)[2] | ||||||
| Маці | Consort Li[d][2] | ||||||
| Жонка | Empress Guo[d][2], Empress Cao[d][2], Wencheng[d][2], Zhaojie guifei[d][2], Yu-defei[d], Feng xianfei[d], Zhaoshu guifei[d], Consort Zhang[d] і Q16603605? | ||||||
| Дзеці | Zhao Fang[d][2], Zhao Xin[d][2], Zhao Xi[d][2], Tang[d], Shang[d], Xu[d], Luguo[d], Luqin[d][2], Chen[d], Fukang[d][2], Zhen[d], Gun[d][2], Yu[d], Deng[d], Chu[d] і Baoshou[d][2] | ||||||
| Дзейнасць | кіраўнік, арыстакрат, дзеяч мастацтваў | ||||||
| Аўтограф |  | ||||||
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |||||||
Біяграфія
Сын Чжэнь-цзуна. З яго дзяцінствам звязана мноства паданняў. Лічылі, што ён рэінкарнацыя Лаа-цзы. Паводле легенды, маленькі спадчыннік увесь час плакаў, але быў вылечаны даосам, аблічча якога прыняў дух.
Кіраванне імператара, якое пачалося ў 1022 годзе, было самым доўгім у імперыі Сун. Акрамя таго, Жэнь-цзун змяніў найбольшую колькасць дэвізаў у гісторыі дынастыі. Аднак ён амаль не застаўся ў памяці. Войнаў Жэнь-цзун не вёў, за выключэннем памежных канфліктаў з Сі Ся, народ яго не любіў за павышэнне падаткаў. Зрэшты, Е Лун-лі ў «Гісторыі дзяржавы кіданяў» хваліць яго за гасціннасць ў адносінах да кіданьскіх бежанцаў.
Найважнейшымі падзеямі праўлення Жэнь-цзуна сталі народныя паўстання Ван Луня ў Шаньдуне (1043 год) і Ван Цзэ ў Хэбэі (1047). Абодва выступы былі жорстка падушаныя, але далі падставу загаварыць аб рэформах. Праект Фань Чжун’яня, які рэкамендаваў імператару абаперціся на сельскую гаспадарку і скараціць адміністрацыйны апарат, былі сабатаваныя вышэйшым чынавенствам. Няшмат чаго дамогся і Лі Гоу сваімі трактатамі аб узбагачэнні дзяржавы, ўціхамірванні народа і ўзмацненні арміі. Толькі пры пераемніку Жэнь-цзуна некаторыя яго ідэі знайшлі сваё ўвасабленне.
У культуры
Да часу праўлення Жэнь-цзуна адносіцца дзейнасць многіх выдатных людзей, напрыклад, юрыста Баа Чжэна, вядомага як «Баа Драконава Пячатка», мастака-анімаліста І Юаньцзі, паэт Ауян Сю і Мэй Яачэня. Жэнь-цзун згадваецца ў «Рачных затоках» Шы Наяня і «Развеяных чарах» Ло Гуаньчжуна і Фэн Мэнлуна. У «Развеяных чарах» ён паўстае ўзорам гасудара:
Імператар Жэнь-цзун быў кіраўніком мудрым і справядлівым, на пасадзе прызначаў людзей разумных і сумленных і прынёс народу спакой, за што ва ўзнагароду неба падаравала яму даўгалецце.
Зноскі
Літаратура
- Лапина З. Г. Учение об управлении государством в средневековом Китае / Отв. ред. М. В. Крюков. — М.: Наука. Главная редакция восточной литературы, 1985. — 384 с. — 4 150 экз. (у пер.)