Ласара Кардэнас

Кардэнас нарадзіўся 21 мая 1895 года ў небагатай сям'і крамніка. Атрымаў толькі пачатковую адукацыю, займаўся самаадукацыяй, калі працаваў чаляднікам у друкарні. Падчас Мексіканскай рэвалюцыі 1910—1917 гадоў ён браў удзел у барацьбе супраць дыктатуры Парфірыа Дыяса і быў прыхільнікам Плутарка Кальеса; атрымаў званне генерала (з 1928 — дывізіённы генерал).

У 1928 годзе Кардэнас быў прызначаны губернатарам Мічаакана, дзе праявіў сябе як саюзнік рабочых і прафсаюзных рухаў. У 1930—1931 гадах узначальваў выканкам кіруючай Нацыянальна-рэвалюцыйнай партыі. У 1931 годзе прызначаны міністрам унутраных спраў, а ў 1933 годзе — ваенным міністрам. У 1934 годзе пры падтрымцы Кальеса высунуўся ў прэзідэнты Мексікі. Пасля прыходу да ўлады, ён выслаў з краіны яе ранейшага «ценявога кіраўніка» Кальеса, які памылкова разлічваў, што Кардэнас стане яго марыянеткай.

Пасля заканчэння прэзідэнцкага тэрміна Кардэнас выйшаў у адстаўку ў 1940 годзе і з 1942 года займаў пасаду міністра нацыянальнай абароны Мексікі ў кабінеце Авілы Камача. У 1945 годзе ён выйшаў на пенсію. З канца 1940-х гадоў быў галоўнай фігурай Інстытуцыйна-рэвалюцыйнай пара­тыі (назва НРП з 1946 года).

У 1961 годзе Кардэнас быў абраны старшынёй Сусветнага савета міру. Памёр 19 кастрычніка 1970 года ад раку.

Лаўрэат Міжнароднай Сталінскай прэміі «За ўмацаванне міру паміж народамі» 1955 года.

Кардэнас быў у шлюбе з Амаліяй Салорсана. Іх сын, Куатэмак Кардэнас, таксама стаў вядомым палітыкам, ён займаў пасаду мэра Мехіка і заснаваў Рэвалюцыйна-дэмакратычную партыю, адну з вядучых палітычных сіл у краіне.