Праблема пакінутых амерыканскіх ваеннапалонных у В’етнаме

Праблема пакінутых у В‘етнаме амерыканскіх ваеннапалонных тычыцца меркаванага існавання значнай колькасці ваеннапалонных з ЗША, якія не былі вернуты на радзіму пасля заканчэння вайны ў В’етнаме і заключэння Парыжскага пагаднення.

Вытокі праблемы

Яшчэ падчас самой В’етнамскай вайны недахоп крыніц інфармацыі ў Паўночным В’етнаме спрыяў адсутнасці ў ЗША даных аб дакладным ліку ваеннапалонных, якія знаходзіліся ў руках праціўніка[1]. Нярэдка ўлады абапіраліся на звесткі з в’етнамскіх навінавых артыкулаў і радыеэфіраў, не заўсёды недакладных, а таксама на спісы імёнаў, перададзеных невялікай колькасцю амерыканскіх ваеннапалонных, якія апынуліся на свабодзе да таго моманту. Дэпартамент абароны (англ.: Department of Defense) вёў спісы забітых у баі і тых, чые целы не былі падабраны, ваеннапалонных, зніклых на поле бою. Лічбы адрозніваліся, але чакалася вяртанне пасля заканчэння баявых дзеянняў прыкладна 600 чалавек[2]. Гэтай праблемай займаліся такія арганізацыі, як:

  • National League of POW/MIA Families
  • National Alliance of Families (заснаваны ў 1990)

Пытаннем таксама шмат займаўся амерыканскі палітык Рос Пера.

У сярэдзіне 1980-х гадоў амерыканцы і в’етнамцы сустракаліся і вялі сумесную работу па вяртанні астанкаў загінулых амерыканскіх вайскоўцаў, якія знаходзіліся ў В’етнаме. Аналагічная работа праводзілася ў Лаосе, у Камбоджы ж ёй перашкаджалі палітычныя складанасці.

Аднак не ўсе ў ЗША былі задаволены прадпрымаемымі ўскладненнямі. Палкоўнік ВПС у адстаўцы Джэй Бейлі спрабаваў правесці ўласную аперацыю[3][4]. Яму ўдалося сабраць грошы, але невялікае судна так і не пакінула док[4]. Некалькі паездак у Паўднёва-Усходнюю Азію з мэтай ўсталяваць месцазнаходжанне ваеннапалонных распачаў Бо Грыц. Па некаторых звестках, амерыканскае спецпадраздзяленне «Дэльта» двойчы пачынала рыхтавацца да місіі па вызваленні ваеннапалонных, але абодва разы аперацыя адмянялася.

Ветэран В’етнама Боб Сміт, стаўшы парламентарыем, зрабіў праблему пакінутых ваеннапалонных адной з галоўных тэм сваёй дзейнасці[5]. 14 паездак у ПУА для збору інфармацыі аб ваеннапалонных за свой кошт здзейсніў амерыканскі палітык Том Уолш[6].

У сваім інтэрв’ю 2002 года камбаджыйскі дзяржаўны дзеяч Пен Саван паведаміў, што чуў ад сваіх ахоўнікаў аб амерыканскіх ваеннапалонных, калі сам быў зняволеным. На яго думку, некаторых з іх адпраўлялі ў СССР[7].

Падчас прэзідэнцкай кампаніі Джона Кэры тэма паднімалася зноў. Кэры абвінавачвалі ў знішчэнні і замоўчванні доказаў, якія сведчылі пра існаванне тых, хто выжыў з ваеннапалонных падчас яго знаходжання на чале камітэта Кэры. Ён жа адмаўляў гэтыя абвінавачванні.

Зноскі

Спасылкі