Пільніц

Пільніц (ням.: Schloss Pillnitz) — загарадная рэзідэнцыя саксонскіх манархаў з дынастыі Ветынаў, размешчаная на беразе Эльбы ў межах сучаснага Дрэздэна.

Славутасць
Пільніц
Водны палац Пільніца (Wasserpalais), від з Эльбы
51°00′32″ пн. ш. 13°52′13″ у. д.HGЯO
Краіна	Германія[1][2]
Месцазнаходжанне	Дрэздэн[3][2] Саксонія
Архітэктурны стыль	рэнесансная архітэктура і архітэктура барока[d]
Дата заснавання	1790
Сайт	schlosspillnitz.de/… (англ.) schlosspillnitz.de/… (ням.) schlosspillnitz.de/… (чэшск.) schlosspillnitz.de/… (польск.)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

У канцы XVII стагоддзя курфюрст Іаган Георг IV набыў маёнтак Пільніц для сваёй фаварыткі, графіні фон Рохліц. Пазней яго пераемнік Аўгуст Моцны даручыў архітэктарам М. Д. Пёпельману і З. Лонглюну пабудаваць на беразе Эльбы лёгкі палац у «кітайскім гусце». У 1791 г. у палацы была падпісана Пільніцкая дэкларацыя.

Палацава-паркавы ансамбль складаецца з трох асноўных будынкаў: Водны палац (Wasserpalais, 1721-22) на рацэ Эльба, Горны палац (Bergpalais, 1722-23) іНовы палац эпохі класіцызму (Neues Palais), які злучае іх. Ад Воднага палаца элегантныя ступені спускаюцца прама да ракі.

Будынкі атачае англійскі парк, які ў канцы XVIII стагоддзя прыйшоў на змену рэгулярнаму. У цэнтры размешчаны сажалка з вялікім фантанам. Замак гарманічна ўпісаны ў навакольны ландшафт рачной поймы, узгоркаў і вінаграднікаў. У 2004-2009 гг. Дрэздэнская даліна Эльбы з палацамі Пільніца лічылася помнікам Сусветнай спадчыны.

Пасля Лістападаўскай рэвалюцыі палацавы ансамбль быў нацыяналізаваны. Яго займаюць два музея: музей народных промыслаў (Kunstgewerbemuseum) і палацавы музей (Schlossmuseum).