Ралан Барт
Ралан Барт (фр.: Roland Barthes; 12 лістапада 1915, Шэрбур — 25 сакавіка 1980, Парыж) — французскі постструктураліст і семіётык.
| Ралан Барт | |
|---|---|
| фр.: Roland Barthes | |
 | |
| Дата нараджэння | 12 лістапада 1915[1][2][…] |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 26 сакавіка 1980[3][4][…] (64 гады) |
| Месца смерці | |
| Месца пахавання | |
| Грамадзянства | |
| Род дзейнасці | філосаф, літаратурны крытык, выкладчык універсітэта, semiologist, сацыёлаг, міфограф, літаратурны тэарэтык, эсэіст, пісьменнік, анталагіст |
| Навуковая сфера | літаратурная крытыка[7], тэорыя літаратуры[d][7], семіётыка[7] і літаратурная дзейнасць[d][7] |
| Месца працы | |
| Альма-матар | |
| Школа/традыцыя | структуралізм, постструктуралізм |
| Кірунак | Еўрапейская філасофія |
| Перыяд | Сучасная філасофія |
| Асноўныя інтарэсы | міфалогія, семіётыка, філасофія мовы |
| Значныя ідэі | нулявая ступень ліста, пусты знак, смерць аўтара |
| Аказалі ўплыў | К. Маркс, Ф. Сасюр, Ж.-П. Сартр, М. М. Бахцін, Л. Ельмслеў, Р. В. Якабсон, П. Р. Багатыроў, К. Леві-Строс, Ж. Лакан, А.-Ж. Грэймас |
| Зведалі ўплыў | Ж. Жэнет, Ц. Тодараў, Ю. Крысцева, Ж. Бадрыяр, А. Кампаньён, П. Брукнер |
| Вядомыя вучні | Simón Suárez[d] |
| Подпіс |  |
 Цытаты ў Вікіцытатніку | |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Біяграфія
Атрымаў класічную гуманітарную адукацыю ў Парыжы. Выкладаў у 1948 — 1950 гг. у Бухарэсце, дзе зазнаў уплыў лінгвасеміятычных ідэй Альгірдаса Жульена Грэймаса. У 1950-я гады выступаў як журналіст, сімпатызаваў «новаму раману», «тэатру абсурду» і сцэнічным ідэям Б.Брэхта. У 1953 годзе публікуе кнігу «Нулявая ступень пісьма». Пісьмо (l'écriture) — тэрмін, звязаны менавіта з Бартам і які пазначае нейкую ідэалагічную сетку, якая знаходзіцца паміж індывідам і рэчаіснасцю і якая прымушае яго прымаць тыя ці іншыя каштоўнасныя арыентацыі. У зборніку артыкулаў сярэдзіны 1960-х гадоў Барт надае асноўную ўвагу складанасцям адносін мовы і індывіда (Essais critiques, 1964).
Навуковая дзейнасць
У працы «Асновы семіялогіі» Р. Барт распрацоўвае асноўныя палажэнні семіялагічнага даследавання шляхам аналізу шэрага лінгвістычных паняццяў. На яго думку, «мэта кожнага семіялагічнага даследавання заключаецца ў тым, каб перадаць функцыяніраванне іншых, чым мова, знакавых сістэм»[9].