Стафілініды, стафіліны, каротканадкрылыя (Staphylinidae) — велізарнае па колькасці відаў сямейства цвердакрылых. Яны лёгка вызначаюцца па кароткім надкрылы.
| Стафілініды |
 |
| Навуковая класіфікацыя |
|---|
прамежныя рангі | Інфраклас: | Навакрылыя насякомыя |
| Надатрад: | Насякомыя з поўным метамарфозам |
| Інфраатрад: | Staphyliniformia |
| Надсямейства: | Staphylinoidea |
|
| Міжнародная навуковая назва |
|---|
Staphylinidae Lameere, 1900 |
| Падсямействы |
|---|
- Aleocharinae
- Apateticinae
- Brathininae
- Dasycerinae
- Empelinae
- Euaesthetinae
- Glypholomatinae
- Habrocerinae
- Leptotyphlinae
- Megalopsidiinae
- Micropeplinae
- Microsilphinae
- Neophoninae
- Olisthaerinae
- Omaliinae
- Osoriinae
- Oxyporinae
- Oxytelinae
- Paederinae
- Phloeocharinae
- Piestinae
- Proteininae
- Protopselaphinae
- Pselaphinae — Ашчупнікі
- Pseudopsinae
- Scaphidiinae
- Solieriinae
- Staphylininae
- Steninae
- Tachyporinae
- Trichophyinae
- Trigonurinae
|
|
Да сямейства адносяць 46 000 відаў (або 55 000 з улікам уключэння ў яго ў 2009 годзе сямейства Сцыдменіды). Гэтая група жукоў мае старажытнае паходжанне. Выкапнёвыя рэшткі датуюцца трыясавым (220 млн гадоў), мелавым і юрскім перыядам. Таксама знойдзены ў Балтыйскім бурштыне (алігацэн). Пашыраны паўсюдна, за выключэннем Антарктыды. На тэрыторыі Беларусі каля 700 відаў.
Стафілін валасаты (Emus hirtus) занесены ў Чырвоную кнігу Рэспублікі Беларусь (2-е выданне) і Чырвоную кнігу Украіны[1].
Апісанне
Прадстаўнікі сямейства дасягаюць ад аднаго да 35 міліметраў у даўжыню, але большая іх частка не перавышае 8 мм. Адрозніваюцца кароткім надкрыллем і як правіла вузкім целам. Цела вузкае. Галава вялікая, з буйнымі сківіцамі. Вусікі пераважна складаюцца з 11 членікаў. Крылы часта даўжэйшыя за цела.
Гл. таксама
Зноскі
Літаратура
- Максімава С. А. Стафілі́ны, стафілініды, каротканадкрылыя // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 181—182. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).
- Стафилиниды // Биологический энциклопедический словарь / Гл. ред. М. С. Гиляров; Редкол.: А. А. Баев, Г. Г. Винберг, Г. А. Заварзин и др. — М.: Сов. энциклопедия, 1986. — 831 с. — 100 000 экз. (руск.)
Спасылкі
