Франкская дзяржава

Франкская дзяржава (каралеўства; фр.: royaumes francs, лац.: regnum (imperium) Francorum), радзей Франкія (лац.: Francia) — умоўная назва дзяржавы ў Заходняй і Цэнтральнай Еўропе з V па IX стагоддзі, якая ўтварылася на тэрыторыі Заходняй Рымскай імперыі адначасова з іншымі варварскімі каралеўствамі. Гэта тэрыторыя была населена франкамі пачынаючы з III стагоддзя. З прычыны бесперапынных ваенных паходаў маярдома франкаў Карла Мартэла, яго сына Піпіна Кароткага, а таксама ўнука Карла Вялікага, тэрыторыя імперыі франкаў к пачатку IX стагоддзя дасягнула самых вялікіх памераў у перыяд свайго існавання.

імперыя, каралеўства
Франкская дзяржава
Francia, Frankia
Герб Сцяг
<   >  >  > канец V стагоддзя — 843
Сталіца	Ахен
Мова(ы)	франкская, лацінская
Афіцыйная мова	Старажытнафранкская мова і лацінская мова
Рэлігія	хрысціянства і Frankish mythology[d]
Грашовая адзінка	French denier[d]
Плошча	1 200 000 км²
Форма кіравання	раннефеадальная манархія[d]
Дынастыя	Меравінгі, Каралінгі
Кіраўнікі дзяржавы
Каралі
• V стагоддзе-800	Спіс каралёў Францыі
Імператар Захаду
• 800-814	Карл Вялікі
• 814-840	Людовік I Набожны
• 840-855	Лотар I
Медыяфайлы на Вікісховішчы

З-за традыцыі падзяляць спадчыну паміж сынамі, тэрыторыя франкаў толькі ўмоўна кіравалася як адзіная дзяржава, фактычна яна была падзелена на некалькі падпарадкаваных каралеўстваў (regna). Колькасць і размяшчэнне каралеўстваў змянялася з цягам часу, і першапачаткова Франкіяй звалася толькі адно каралеўства, а менавіта Аўстразія, якое размяшчалася ў паўночнай частцы Еўропы на рэках Рэйн і Маас; тым не менш, часам у гэта паняцце ўключалі і каралеўства Нейстрыя, што знаходзілася на поўнач ад ракі Луары і на захад ад рэкі Сены. З цягам часу ўжыванне назвы Франкія ссоўвалася ў кірунку да Парыжа і ўсталявалася ў выніку над вобласцю басейна ракі Сены, якая атачала Парыж (у нашы дні вядома пад імем Іль-дэ-Франс) і дала сваё імя ўсяму каралеўству Францыя.