Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων

Το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων[1] (αγγλικά: FIFA Club World Cup), παλαιότερα γνωστό ως Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Συλλόγων (Club World Championship, στις διοργανώσεις του 2000 και του 2005), είναι μία διεθνής διασυλλογική ποδοσφαιρική διοργάνωση της Διεθνούς Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας (ΦΙΦΑ),[2] η οποία είναι υπεύθυνη για το άθλημα παγκοσμίως.

Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων
ΔιοργανωτήςFIFA
Ίδρυση2000
2006 (σημερινή μορφή)
Χώρος διεξαγωγήςΠαγκόσμια (ΦΙΦΑ)
Αριθμός ομάδων6 (από 5 συνομοσπονδίες)
Τρέχων κάτοχος Μάντσεστερ Σίτι
(1ος τίτλος)
Περισ. κατακτήσεις Ρεάλ Μαδρίτης
(5 τίτλοι)
Τηλεοπτική κάλυψηΑνάλογα με κάθε χώρα
Ιστοσελίδαfifa.com
2023
Commons page Πολυμέσα σχετικά με τη διοργάνωση

Η διοργάνωση ξεκίνησε με την ονομασία Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Συλλόγων ΦΙΦΑ (FIFA Club World Championship) το 2000. Δεν πραγματοποιήθηκε μεταξύ 2001 και 2004 λόγω ενός συνδυασμού παραγόντων και κυρίως λόγω της πτώχευσης της εταιρίας Sport International and Leisure, χορηγού της FIFA. Από το 2005, το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων διοργανώνεται κάθε χρόνο στις αρχές Δεκεμβρίου. Το τουρνουά έχει φιλοξενηθεί από τη Βραζιλία, την Ιαπωνία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Μαρόκο και το Κατάρ.

Ιστορία

Το πρώτο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Συλλόγων πραγματοποιήθηκε στη Βραζιλία τον Ιανουάριο του 2000. Διεξήχθη παράλληλα με το Διηπειρωτικό Κύπελλο (Intercontinental Cup), έναν επίσημο ποδοσφαιρικό θεσμό τον οποίο διοργάνωναν από κοινού η Ένωση Ευρωπαϊκών Ποδοσφαιρικών Ομοσπονδιών (UEFA) και η Ποδοσφαιρική Συνομοσπονδία Νοτίου Αμερικής (CONMEBOL) από το 1960 και περιλάμβανε έναν αγώνα-τελικό με τους νικητές του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης (UEFA Champions League) και του Κόπα Λιμπερταδόρες (Copa Libertadores). Το 2005, μετά την τελευταία διοργάνωση του Διηπειρωτικού Κυπέλλου, ο θεσμός συγχωνεύθηκε με το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Συλλόγων. Το 2006 πήρε τη σημερινή του ονομασία.

Τις μέχρι τώρα διοργανώσεις έχουν κερδίσει εννιά διαφορετικές ομάδες, εκ των οποίων η ισπανική Ρεάλ Μαδρίτης που έχει τις περισσότερες κατακτήσεις με 5 στον αριθμό . Οι υπόλοιποι νικητές είναι οι ΦΚ Μπαρτσελόνα με 3 κατακτήσεις,η Μπάγερν Μονάχου και οι Κορίνθιανς με 2 κατακτήσεις, Σάο Πάολο και Ιντερνασιονάλ από τη Βραζιλία, οι ομάδες Μίλαν και Ίντερ από την Ιταλία, καθώς η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και η Λίβερπουλ από την Αγγλία, οι οποίες έχουν κατακτήσει μία φορά το τρόπαιο. Οι ομάδες από την Ισπανία υπήρξαν ως τώρα οι πιο επιτυχημένες από κάθε άλλη εκπρόσωπο εθνικών πρωταθλημάτων, με επτά τίτλους, ενώ η Μπαρτσελόνα έχει το ρεκόρ όσον αφορά τις περισσότερες εμφανίσεις σε τελικούς, με τέσσερις. Η τρέχουσα πρωταθλήτρια κόσμου είναι η γερμανική Μπάγερν Μονάχου, μετά την νίκη της επί της μεξικάνικης Τίγρες ΟΑΝΛ με 1-0 στον τελικό του 2020, ο οποίος διεξήχθη στις 11 Φεβρουαρίου 2021, έχοντας αναβληθεί λόγω της πανδημίας COVID-19.[3]

Σύστημα διεξαγωγής

Η σημερινή μορφή της διοργάνωσης περιλαμβάνει έξι ομάδες που αγωνίζονται για τον τίτλο στα γήπεδα της εκάστοτε διοργανώτριας χώρας, για ένα διάστημα περίπου 10 ημερών. Οι νικητές των ΑΦΚ Τσάμπιονς Λιγκ (Ασία), ΚΑΦ Τσάμπιονς Λιγκ (Αφρική), ΚΟΝΚΑΚΑΦ Τσάμπιονς Λιγκ (Βόρεια Αμερική), Κόπα Λιμπερταδόρες (Νότια Αμερική), ΟΦΚ Τσάμπιονς Λιγκ (Ωκεανία) και ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ (Ευρώπη), μαζί με την πρωταθλήτρια της διοργανώτριας χώρας, συμμετέχουν σε νοκ-άουτ αγώνες. Η πρωταθλήτρια της διοργανώτριας χώρας ξεκινά με το εναρκτήριο παιχνίδι εναντίον της πρωταθλήτριας Ωκεανίας, από το οποίο ο νικητής προκρίνεται στην επόμενη φάση των προημιτελικών, όπου αντιμετωπίζει μία εκ των πρωταθλητριών Ασίας, Αφρικής και Βόρειας Αμερικής. Οι νικήτριες των προημιτελικών συναντούν στην ημιτελική φάση μία εκ των δύο πρωταθλητριών Ευρώπης και Νότιας Αμερικής αντίστοιχα, για μια θέση στον τελικό.

Τελικοί

ΈτοςΔιοργαν.ΤελικόςΑγώνας για την 3η θέσηΑριθμ. ομάδ.
ΠρωταθλήτριαΑποτέλεσμαΦιναλίστΤρίτη θέσηΑποτέλεσμαΤέταρτη θέση
2000ΒραζιλίαΚορίνθιανς 0–0 (4–3 π) ΒάσκοΝεκάξα 1–1 (4–3 π) Ρεάλ Μαδρίτης8
2005ΙαπωνίαΣάο Παόλο 1–0 ΛίβερπουλΣαπρίσα 3–2 Ιτιχάντ6
2006ΙαπωνίαΙντερνασιονάλ 1–0 ΜπαρτσελόναΑλ Αχλί 2–1 Αμέρικα6
2007ΙαπωνίαΜίλαν 4–2 Μπόκα ΤζούνιορςΟυράβα Ρεντς 2–2 (4–2 π) Ετουάλ7
2008ΙαπωνίαΜάντσεστερ Γ. 1–0 Λίγα ντε ΚίτοΓκάμπα Οσάκα 1–0 Πατσούκα7
2009ΗΑΕΜπαρτσελόνα 2–1 (παρ.) ΕστουδιάντεςΠόχανγκ Στίλερς 1–1 (4–3 π) Ατλάντε7
2010ΗΑΕΊντερ 3–0 ΜαζεμπέΙντερνασιονάλ 4–2 Σόνγκναμ7
2011
Ιαπωνία
Μπαρτσελόνα 4–0 ΣάντοςΑλ Σαντ 0–0 (5–3 π) Κασίβα Ρεϊσόλ7
2012ΙαπωνίαΚορίνθιανς 1–0 ΤσέλσιΜοντερρέι 2–0 Αλ Αχλί7
2013ΜαρόκοΜπάγερν 2–0 Ράζα ΚαζαμπλάνκαΑτλέτικο Μινέιρο 3–2 Κουανγκτσόου7
2014ΜαρόκοΡεάλ Μαδρίτης 2–0 Σαν ΛορένσοΌκλαντ Σίτι 1–1 (4–2 π) Κρους Ασούλ7
2015ΙαπωνίαΜπαρτσελόνα 3–0 Ρίβερ ΠλέιτΧιροσίμα 2–1 Κουανγκτσόου7
2016ΙαπωνίαΡεάλ Μαδρίτης 4–2 Κασίμα ΆντλερςΑτλ. Νασιονάλ 3–2 Αμέρικα7
2017HAEΡεάλ Μαδρίτης 1–0 Γκρέμιο ΦΜΠΑΠατσούκα 4–1 Αλ Τζαζίρα7
2018HAEΡεάλ Μαδρίτης 4–1 Αλ ΑΐνΡίβερ Πλέιτ 4–0 Κασίμα Άντλερς7
2019ΚατάρΛίβερπουλ 1–0 ΦλαμένγκοΜοντερρέι 2–2 (4–3 π) Αλ Χιλάλ7
2020ΚατάρΜπάγερν Μονάχου 1–0 Τίγρες ΟΑΝΛΑλ Αχλί 0–0 (3–2 π) Παλμέιρας6
2021ΙαπωνίαΤσέλσι 2–1 (παρ.) ΠαλμέιραςΑλ Αχλί 4–0 Αλ Χιλάλ7
2022ΜαρόκοΡεάλ Μαδρίτης 5–3 Αλ ΧιλάλΦλαμένγκο 4–2 Αλ Αχλί7
2023Σ. ΑραβίαΜάντσεστερ Σίτι 4–0 ΦλουμινένσεΑλ Αχλί 4–2 Ουράβα Ρεντς7

Αποτελέσματα για κάθε σύλλογο

ΧώραΟμάδαΠρωταθλήτριαΦιναλίστΧρονιές τίτλωνΧρονιές φιναλίστ
Ρεάλ Μαδρίτης502014, 2016, 2017, 2018,

2023,

Μπαρτσελόνα312009, 2011, 20152006
Κορίνθιανς202000, 2012
Μπάγερν Μονάχου202013, 2020
Λίβερπουλ1120192005
Τσέλσι1120212012
Σάο Παόλο102005
Ιντερνασιονάλ102006
Μίλαν102007
Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ102008
Ίντερ102010
Μάντσεστερ Σίτι102023
Βάσκο ντα Γκάμα012000
Μπόκα Τζούνιορς012007
ΛΝΟ Κίτο012008
Εστουντιάντες012009
ΤΠ Μαζεμπέ012010
Σάντος012011
Ράζα Καζαμπλάνκα012013
Σαν Λορένσο012014
Ρίβερ Πλέιτ012015
Κασίμα Άντλερς012016
Γκρέμιο ΦΜΠΑ012017
Αλ Αΐν012018
Φλαμένγκο012019
Τίγκρες ΟΑΝΛ012020
Παλμέιρας012021
Φλουμινένσε012023

Δείτε επίσης

Παραπομπές

Εξωτερικοί σύνδεσμοι