Kresta kukolaglo
Iloj
Ĝenerale
Presi/elporti
En aliaj projektoj
Kresta kukolaglo | ||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Kresta kukolaglo | ||||||||||||||
Biologia klasado | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
Aviceda subcristata (Gould, 1838) | ||||||||||||||
Konserva statuso | ||||||||||||||
Aliaj Vikimediaj projektoj | ||||||||||||||
La Kresta kukolaglo aŭ Pacifika kukolaglo, Aviceda subcristata, estas svelta, mezgranda rabobirdo kun distinga kresto, kio nomigas la specion, ĉar kvankam ankaŭ aliaj membroj de la genro de Kukolagloj havas tiajn krestojn, tiu ĉi specio montras ĝin plej grande kaj karaktere rekte supernuke.
Ties supraj partoj estas ĉefe malhelbrunaj, kun griza kapo kaj flavaj irisoj. La kapo estas ebeneca kaj rondoforma iom kolumbeca, kie la flavega iriso ege rimarkindas, same kiel la montrata kresto supernuka. Ĝi estas rimarkinde strieca blanke kaj malhelbrune en brusto kaj en subvosto kaj flugoplumoj. La inoj estas iome pli grandaj ol maskloj.
Ĝi troviĝas ĉe marbordaj kaj ĉebordaj areoj de norda kaj orienta Aŭstralio, Wallacea, Nov-Gvineo kaj apudaj insuloj.
La Kresta kukolaglo havas distingan ĉaskutimaron. Kiam eventuala manĝopredo estas vidata en arbopintoj el malsupre, la Pacifika kukolaglo levas siajn flugilojn en formo de distinga vo kaj plonĝas viglefike en la kanopeon por kapti sian predon.
Ili manĝas fantominsektojn (ĉefe dum reproduktado) same kiel aliajn grandajn insektojn, arboranojn, lacertojn, malgrandajn birdojn kaj eĉ fruktojn.
Ili nestumas alte en arbaraj arboj, kaj la ino demetas 2-4 ovojn.
Oni konas 14 subspeciojn de Aviceda subcristata:[1]
|