Pieter Zeeman

Pieter ZEEMAN (25-an de majo 1865, Zonnemaire, Nederlando – 9-an de oktobro 1943, Amsterdamo) estis nederlanda fizikisto, kiu ricevis en 1902 la Nobel-premion pri fiziko pro malkovro de la t.n. Zeeman-efiko. La premio estis divide donata kun Hendrik Antoon Lorentz.

Pieter Zeeman
Nobel-premiito
Persona informo
Pieter Zeeman
Naskiĝo	25-an de majo 1865 (1865-05-25) en Zonnemaire
Morto	9-an de oktobro 1943 (1943-10-09) (78-jaraĝa) en Amsterdamo
Tombo	Algemene Begraafplaats Kleverlaan vd
Lingvoj	nederlanda • angla vd
Ŝtataneco	Reĝlando de Nederlando vd
Alma mater	Universitato de Lejdeno vd
Familio
Edz(in)o	Johanna Elisabeth Lebret vd
Profesio
Okupo	fizikisto • universitata instruisto • fotisto vd
Laborkampo	fiziko • efiko de Zeeman • magnetismo • magneta kampo vd
Doktoreca konsilisto	Heike Kamerlingh Onnes vd
Verkado
Verkoj	efiko de Zeeman vd
Postenoj Postenoj Rector of the university of Amsterdam vd
Honorigoj Honorigoj Nobel-premio pri fiziko • Henry Draper Medal • Medalo Rumford • Matteucci-medalo • Medalo Franklin • eksterlanda ano de la Reĝa Societo vd
Membrecoj Membrecoj Reĝa Societo de Londono • Bavaria Akademio de la Scienco • Hungara Scienca Akademio • Reĝa Nederlanda Akademio de Artoj kaj Sciencoj • Papa Akademio de la Sciencoj • Prusa Akademio de Sciencoj • Accademia delle Scienze di Torino vd
vd	Fonto: Vikidatumoj
v • d • r

Li estis instruato de Lorentz en la Universitato de Leiden, ekde 1890 li mem gvidis instruhorojn en Leiden. Ses jarojn poste – laŭ propono de Lorentz – li analizis efikon de magneta kampo je la lumfonto kaj pruvis, ke en la spektro de la ellasita lumo, ĉiu linio disiĝas al pluraj linioj. La fenomeno iĝis konata kiel Zeeman-efekto.

Zeeman en 1900 estis nomumita al fizika profesoro de la Universitato de Amsterdamo, li iĝis en 1908 gvidanto de la fizika insituto de la universitato, kie laboris ĝis sia morto. Li analizis la disvastiĝon de la lumo en moviĝanta medio.

Li iĝis honora membro de Hungara Scienca Akademio en 1914.