Camila Sosa Villada

Camila Sosa Villada Argentinako Kordobako probintziako La Falda herrian jaio zen 1982ko urtarrilaren 28an.^[8] Gizon jaio zen. Haurtzaroan, probintzia bereko hainbat herritan bizi izan zen: Cruz del Ejes, Los Sauces, Mina Clavero eta Córdoba capital.^[9] Haurtzaroari buruz, imajinatu zuen «antzeztuko zuela, antzerkia egingo zuela, zinea», eta «13 urte zituenean trabestitzen hasi zen,^[10]5.000 biztanleko herri batean.^[11]

Kordobako Unibertsitate Nazionaleko Informazio Zientzien Eskolan Gizarte Komunikazioko lau urte ikasi zituen eta, erakunde berean, Antzerkiko lizentziaturako lau urte.^[12]

Lan ibilbidea

Ikasi bitartean prostituzio-egoeran egon zen, etxeko langilea eta kalez kaleko saltzailea izan zen.^[13] 2009an, Carnes tolendas antzezlana estreinatu zuen, trabesti baten erretratu eszenikoa, non «sintesia aurkitu baitzuen: emanaldiak Federico García Lorcaren poesia, trabesti izaera eta haren lanoviadesandroko blog testuak»,non bere bizitza biodrama formatuan kontatu zuen.^[14] María Palaciosek zuzendu zuen obra, Paco Gimenezen aholkularitza jaso zuen eta 2010ean La Platako Antzokiko Jai Nazionalerako hautatu zuten.^[14]

Antzerkiko, zinemako eta telebistako rolak

2011. urtean, Javier Van de Couter zuzendariak Villada aukeratu zuen Mía filmeko rol nagusia egiteko.^[15] 2010eko martxoan, aktorea Buenos Airesen jarri zen bizitzen, eta han Ricardo Rojas Kultur Zentroarekin harremanetan jarri zen. Urte hartako maiatzean, Carnes tolendasen lana egin ahal izan zuen.^[16] Maiatzaren 15ean, Míaren filmazioa amaitu eta bere pertsonaiaren bikoizketak egin zituen 15 egunez.^[16] Ekainean, Antzerkiko Ikasleen Topaketarako Bigarren Mendeurrenak aukeratu zuen lan hori.^[16]

2012an, La viuda de Rafael/ Rafaelen alarguna miniseriea filmatu zuen Buenos Airesen. Urte horretako azaroa eta abendua bitartean eman zen. Lan horretan istripu batean hiltzen den enpresaburu baten emazte transexuala (Nina) interpretatu zuen.^[15]

2013ko abuztuaren 7an Argentinako Gobernuak nortasun agiri nazionala berria eman zion, bere emakumezko generoa eta Camila Sosa Villada izen-abizenak aintzatetsiz.^[17][18]

Egoera horri dagokionez, hauxe esan zuen:

Duela 31 urte nire 'zaharrek' seme bat izan zuten [...]. Bat-batean tristura asko ezagutu zituen haurra izan nintzen. Ez nintzen zutik eta geldi txiza egitera iritsi, eta betirako etsaitua nintzen aitarekin. [...] Gaur, iraganean zatituta nago, izan nintzen gizon horrekin harro nago [...]. Gaur orainaldia naiz, eta iragan hori ere, nire erdia da. Hemendik aurrerako bizitza, seguru asko Camila bezala biziko dut. Baina ez dut inola ere ezabatu beharko nire erregistrotik mutiko hori, eskolako jolasaldiak bakarrik pasatzen zituena, besteek banketea prest zutela ikusita. Camila Sosa Villadan ^[17]

2015. urtean, Villadak bere lehen poema-liburua argitaratu zuen, La novia de Sandro.^[19][20][21] 2018an El viaje inútil saiakera autobiografikoa argitaratu zuen.^[22] 2019an bere lehen bi eleberriak argitaratu zituen: Las malas eta Tesis sobre una domesticación (2019).^[23] Lehenbizikoa Kordoban girotuta dago, eta Sarmiento parkean kaleko prostituzioan aritzen diren trabesti-talde baten bizitza kontatzen du; besteak beste, narratzailea bera da. Lana arrakasta kritiko eta publiko bihurtu zen, ospetsua bihurtu zen, literatura-sari ugari lortu zituen eta hizkuntza hauetara itzuli zen, besteak beste: frantsesa, ingelesa, alemana, kroaziera, italiera, norvegiera, portugesa eta suediera.^[24][25][26] 2022an, Soy una tonta por quererte ipuin-liburua argitaratu zuen.^[27][28] 2023an, Tesis sobre una domesticación berrargitaratu zuen, eta eleberriaren zati bat ere berridatzi zuen.^[29]

Zinema

• 2005: La vereda de la calle Roma
• 2009: Camila, desde el alma
• 2011: Mía

Telebista

• 2012: La viuda de Rafael
• 2013: Historia clínica
• 2014: La celebración
• 2017: En viaje
• 2017: La chica que limpia

Antzerkia

• 2009: Carnes tolendas, retrato escénico de un travesti
• 2010: El errante, los sueños del centauro
• 2011: Evocaciones dramáticas sobre Tita Merello y Billie Holiday / Llórame un río
• 2014: El bello indiferente
• 2015: Los ríos del olvido
• 2015: Despierta, corazón dormido/Frida
• 2016: Putx madre
• 2017: El cabaret de la Difunta Correa

Nobela

• Las malas (2019, Tusquets)
• Tesis sobre una domesticación (2019, Página/12; 2023, Tusquets)

Ipuinak

• Soy una tonta por quererte (2022, Tusquets)

Poesia

• La novia de Sandro (2015, Tusquets)

Saiakera, autobiografia

• El viaje inútil (2018, Ediciones DocumentA/Escénicas)

• Kordobako Udaleko antzerki-aktore onenaren saria.
• Aktore onenaren aipamen berezia Buenos Aires hiriko Teatro del Mundo sarietan, Carnes tolendas ikuskizunarengatik, trabesti baten erretratu eszenikoa.
• Kordoba Probintziako Botere Legegileak antzerki-lana aintzatestea.
• Ohorezko saria, Kordobako Probintziako Giza Eskubideen Idazkaritzarena.
• Jerónimo Luis de Cabrera saria, hiriko pertsona ospetsuentzat goraipamen berezia.
• 2020: Sor Juana Inés de la Cruz saria Las malas eleberriarengatik^[30]
• 2021: Frantziako Madame Figaro Grand prix de l'héroïne^[31]
• 2021: Narratibako Finestres Saria^[32]