Felisa Núñez Cubero
Felisa Núñez Cubero (Valladolid, Gaztela eta Leon, 1924ko urtarrilaren 21a – Madril, Madrilgo Erkidegoa, 2017ko abuztuaren 10a) valladolidtar kimikaria eta fisikaria izan zen.[1] Fisikaren arloan egin zuen lan.[2] Madrilgo Unibertsitate Politeknikoko lehen emakume katedraduna izan zen.[3][4]
| Felisa Núñez Cubero | |
|---|---|
 | |
| Bizitza | |
| Jaiotzako izen-deiturak | Felisa Núñez Cubero |
| Jaiotza | Valladolid, 1924ko urtarrilaren 21a |
| Herrialdea |  Espainia |
| Heriotza | Madril, 2017ko abuztuaren 10a (93 urte) |
| Hezkuntza | |
| Heziketa | Valladolideko Unibertsitatea lizentzia Madrilgo Complutense Unibertsitatea Doktoretza |
| Hizkuntzak | gaztelania |
| Jarduerak | |
| Jarduerak | fisikaria |
Biografia
Zientzia Kimikoetan lizentziatu zen 1946an Valladolideko Unibertsitatean, eta aparteko saria jaso zuen. Lizentziaturan, Salvador Velayos irakaslearekin hasi zen lanean. Eragin handia izan zuen bere bokazio zientifikoan, fisikara bideratu baitzuen eta bere doktore-tesia magnetismoaren arlokoa izan zen. 1958an Fisikako doktoretza egin zuen Madrilgo Unibertsitate Konplutentsean, iman iraunkorrei buruzko tesi batekin, eta hiru urte geroago Ramsay Memorial Fellowship Trust-en beka bat lortu zuen Nottinghameko Unibertsitatean ikerketa-jarduera zabaltzeko, Bates irakaslearekin eremu magnetikoetan lan eginda. Urte horietan egin zuen ikerketaren erakusgarri dira Bates-en Modern Magnetism liburuan eta Rado eta Shull-en Magnetism liburuan egin zituen lanak. Lau liburuki magnetismoaren benetako entziklopedia dira.
Lan ibilbidea
Bere bizitza akademikoan irakasle-lanetan aritu zen, laguntzaile eta irakasle laguntzaile gisa hasi zen Valladolideko Unibertsitatean (1946-1956), ondoren irakasle laguntzaile gisa Madrilgo Unibertsitate Konplutentsean (1956-1982), eta, azkenik, Madrilgo Unibertsitate Politeknikoan, non fisikako katedraduna izan zen 1964. urteaz geroztik, lehen Ingeniaritzaren, eta ondoren, Mendi, Baso eta Natur Ingurunearen Ingeniaritzako Goi Eskola Teknikoan (1983-2000), azken hamar urteotan katedradun emeritu gisa Telekomunikazio Sistemen Goi Eskola Teknikoan (1964-1983). 1990ean, Madrilgo Unibertsitate Konplutentseak eta Madrilgo Unibertsitate Politeknikoak urrezko dominak eman zizkioten. Unibertsitate horietan, Felisa Nuñezek eskolak eman zituen, tesiak eta tesinak zuzendu zituen, liburuak idatzi zituen, baina bereziki utzi zuen aztarna laborategietan eta fisika esperimentalaren irakaskuntzan.
1955ean, Salvador Velayos irakaslea eta haren taldea Madrilgo Unibertsitate Konplutentsera iritsi zirenean, Zientzia Fisikoen lizentziaturan, ia ez zegoen teknika esperimentalen laborategirik, eta Nuñez doktoreak gabezia hori arintzeko ahalegina egin zuen. Ahalegin hori Madrilgo Unibertsitate Politeknikoko zentroetan egin zuen berriro. Espainiako fisikari egindako ekarpen garrantzitsua izan da Felisa Nuñez irakasleak laborategiak martxan jarrita eta fisika-belaunaldi askori fisika esperimentala irakatsita egin zuen lan izugarria. 1999an Espainiako Fisikako Errege Sozietateak fisikaren irakaskuntzako saria eman zionean, agerian utzi nahi izan zuen ehunka fisikarik beren irakaskuntzekin duten esker ona.[5][6]
Hautatutako obrak
- "Laboratorio de Electricidad y Magnetismo" Urmo argitaletxea, 1972[7]
- "100 problemas de elektromagnetismo" Alianza argitaletxea, 1997[7]
- Revista Española de Física aldizkariaren erredakzioa. Tokia: Revista española de física, ISBN 0213-862 X, 31 liburukia, zk. 3, 2017 (Revista Española de Física aldizkariko alea), 70 or.[8]
Sariak eta aintzatespenak
- 1999an Fisikako Irakaskuntzaren Lehen Saria, Espainiako Fisikako Errege Elkarteak emana.[5]
- 1989ko ekainean Madrilgo Unibertsitate Konplutentseko Urrezko Domina.
- 1989ko urrian Madrilgo Unibertsitate Politeknikoko Urrezko Domina.
- 1946an Zientzia Kimikoetan lizentziatu zenean, aparteko saria jaso zuen Valladolideko Unibertsitatean.
Erreferentziak
Kanpo estekak
Datuak: Q19803278
