Hidronio ioi

Hidronio ioia ez da libre egoten oso erreaktiboa baita eta inguruko ur-molekulek solbatatzen dituzte. Normalean azido esaten zaio hidronio katioiak sortarazten dituen edozein konposaturi. Edozelan ere, urak bera azido moduan joka lezake eta hidronio katioiak sortu purua izanik ere. Kasu horretan ioien kontzentrazioa oso txikia da: C_H⁺ = 10^–7 M. Bi ur-molekulen erreakzioaz eratzen dira.

2 H₂O ⇌ OH⁻ + H₃O⁺

Erreakzio horren konstantea, hots, uraren produktu ionikoa, hauxe da: K_w = 1,00 × 10⁻¹⁴ (25 °C-an). Bi ioiek oso bizitza laburra dute^[3].

Hidronioa uretan izan daitekeen espezierik azidoena da^[4]. Ondorioz, bere azidotasuna beste espezien azidotasuna neurtzeko estandarra da. Azido sendoek hidronioak baino protoi-emaile hobeak izan behar dute, bestela azidoaren zati handi bat ionizatu barik egongo litzateke disoluzioan (azido ahulen kasua alegia). Disoluzio neutroetan dauden hidronioen kasuan ez bezala, disoluzio azidoetako hidronioek luze irauten dute, disolbatutako azidoaren sendotasunaren proportzioan.

Azido sendo askok posible dute bere hidronio-gatzen kristalak osatzea, nahikoa egonkorrak izan daitezkeenak. Arau moduan ionizazio-konstantea 10⁹ edo handigoak duen ezein azidok sor ditzake kristal horiek. Bestetik, konstantea 10⁹ baino txikiago duten azidoek ezin dute eskuarki hidronio-gatz egonkorrik sortu.

Azido nitrikoaren konstantea 10^1,4 da eta azido perklorikoarena 10¹⁰. Lehenak ez du hidronio gatzik sorrzen eta bere ur-disoluzioak likidoak dira giro-tenperaturan. Bigarrenak, aitzitik, urarekin 1:1 proportzioan nahasten denean, erreakzionatu egiten du hidronio perklorato solidoa eratzeko (H₃O⁺·ClO⁻₄).

Izarrarteko ingurunean hidronio ioia ugaria da molekula-hodei sakabanatuetan^[5] zein dentsoetan^[6]. Kometen plasmako isatsean ere aurkitu izan da^[7].