Norberto Oiarbide

Idiazabalgo Benta Txiki izeneko bentan jaio zen. Benta hartan, dendari eta tabernari lan egin zuen. Saltzaile ibiltari ere bili zen, txatarra, erroskillak, ardi-larruak, trapuak eta kutxak saltzen.

Txikitatik zetorkion trikitirako zaletasuna. Etxean, aitak eta anaia zaharrenak ere jotzen zuten. 14 urterekin hasi zen ikasten, hasieran zurezko soinu zahar batekin eta ondoren Guerrini markako soinuarekin.^[1]

16 urterekin hasi zen ospakizunetan trikitia jotzen;^[2] gerrate garaian anaia soldadu joan zenean, haren ordez hasi zen. Batez ere ezkontzetan jotzen zuen soinua.

Jaietan^[3] eta plazetan ere jo izan zuen. Berak soinua jo eta beste bi lagunek dirua jasotzen zuten.

Nolanahi, Benta Txikin noiznahi soinua atera, eta bertan dantzaldiak antolatzen zirelako egin zen ezagun Oiarbide. Juanita Oiarbide arrebak ere laguntzen zion panderoa joz.

Pieza zaharrak zituen batez ere gustuko, eta haiek jotzen zituen.^[4]

Gaztetan Arantzazura bizikletan joan zen egun batean, euria hasi eta soinua estaltzeko ezer ez zuenez, Zegamatik Idiazabalaino soinua joaz joan zen bizikletan, manilarra ukitu gabe.

1989an omendua izan zen Ordizian, Fernando Goenagarekin eta Paulo Urretabizkaiarekin batera.^[5]