اسلاوها

مردمان اسلاو یک گروه قومی و گویشوران یکی از شاخه‌های زبان‌های هندواروپایی هستند. به احتمال زیاد اروپای شرقی مسکن اولیه این مردمان بوده‌است، اما امروزه علاوه بر این منطقه، اسلاوها در بخش‌های مهمی از بالکان،^[۱] اروپای مرکزی، آسیای میانه^[۲] و سراسر سیبری^[۳] نیز سکونت دارند و بسیاری از آن‌ها به نواحی دیگر دنیا کوچ کرده‌اند.^[۴]

اسلاوها معمولاً به سه شاخه اسلاوهای غربی (شامل چک‌ها، اسلواک‌ها و لهستانی‌ها)، اسلاوهای شرقی (شامل روس‌ها، اوکراینی‌ها، و بلاروس‌ها) و اسلاوهای جنوبی (بوسنیایی‌ها، صرب‌ها، کروات‌ها، مقدونی‌ها، بلغارها و اسلوون‌ها) تقسیم می‌شوند.

اسلاوها قومی از نژاد هندواروپایی اند که در شرق اروپا و بعضی از مناطق آسیا می‌زیستند. مردمان روسیه، بلاروس، لهستان، جمهوری چک، اسلواکی، اسلوونی، یوگسلاوی، بوسنی و هرزگوین، بلغارستان و بسیاری از کشورهای اروپای شرقی یا از این تبارند یا با اینان آمیخته شده‌اند. اسلاو را در نوشته‌های کهن به شکل سقلاب یا با حرف ص و در جمع عربی به شکل صقالبه نوشته‌اند.

بر اساس پژوهش های ژنتیکی، اکثریت هاپلوگروپ پدری اسلاوها، اجداد مردم اروپای شرقی متعلق به هاپلوگروپ R1a می باشد.^[۵][۶]

از سده‌های نخستین پس از اسلام نزد جغرافی‌دانان ایرانی اسلاو را «سقلاب» و در جمع «سقالبه» یا «صقالبه» می‌گفتند. نویسنده حدود العالم در نیمه دوم سده چهارم هجری ایشان را متمایز کرده‌است.

صقلاب ناحیتی است مشرق وی بلغار اندرونی است و بعضی از روس و جنوب وی بعضی از دریای کرز است و بعضی از روم و مغرب وی و شمال وی همه بیابان‌های ویرانی شمال است… و بعضی به روسیان مانند.

— حدودالعالم