اقتصاد فیلیپین

اقتصاد فیلیپین
	کلانشهر مانیل بزرگ‌ترین کلان‌شهر و مرکز اقتصادی فیلیپین
واحد پول	پزو فیلیپین (Filipino: piso; sign: ₱; code: PHP)
سال مالی	سال تقویمی
سازمان‌های تجاری	سازمان همکاری‌های اقتصادی آسیا–پاسفیک، اتحادیه کشورهای جنوب شرق آسیا، سازمان تجارت جهانی، مشارکت اقتصادی جامع منطقه‌ای، EAS, منطقه تجارت آزاد آسه‌آن، بانک توسعه آسیایی و دیگر…
گروه	کشور در حال رشد; اقتصاد با درآمد متوسط رو به پایین اقتصاد تازه صنعتی‌شده;
آمارها
جمعیت	109,035,343 (2020)
تولید ناخالص داخلی	$433.195 billion (اسمی، 2022 est.); $1.110.810 trillion (PPP, 2022 est.);
رتبه	۳۲ (اسمی، ۲۰۲۲); 27th (شاخص برابری خرید، ۲۰۲۲);
رشد تولید ناخالص داخلی	۶٫۳٪ (۲۰۱۸); 6.0% (2019); −9.5% (2020); 5.6% (2021);
سرانه تولید ناخالص داخلی	$۳٬۸۵۸ (اسمی، 2022 est.); $۹٬۳۹۳ (شاخص برابری خرید، 2022 est.);
رتبه سرانه تولید ناخالص داخلی	114th (اسمی، ۲۰۱۹); 113th (شاخص برابری خرید، ۲۰۱۹);
تولید ناخالص داخلی هر بخش	کشاورزی: ۷٫۴٪; صنعتی: ۳۴٪; خدمات: ۵۸٫۶٪; (2018);
تورم (CPI)	4.5% (April 2021 est.)
جمعیت زیر خط فقر	16.6% below poverty line (2018); 17.0% on less than $3.20/day (2018);
شاخص جینی	42.7 medium (2018, PSA)
شاخص توسعه انسانی	0.699 medium (2021) (116th); 0.574 medium IHDI (2021);
نیروی کار	45.9 million (ژوئیه ۲۰۲۰); ≈10 million Filipinos work abroad; 57.6% employment rate (2018);
نیروی کار ; بر پایه شغل	خدمات: ۵۸٫۰٪; کشاورزی: ۲۲٫۹٪; صنعتی: ۱۹٫۱٪; (2019 est.);
بی‌کاری	14.7% (2021); 7.1% (2021p); 22.4% youth unemployment (15 to 24 year-olds; July 2020p); 4.6 million unemployed (July 2020p);
صنایع اصلی	صنایع الکترونیک مونتاژسازی، هوافضا، برون‌سپاری، صنایع غذایی، کشتی‌سازی، موادشیمایی، الیاف و پارچه، پوشاک، فلز، پالایش نفت، ماهیگیری، فولاد، برنج
رتبه آسانی انجام کسب و کار	95th (آسان، 2020)
تجارت خارجی
صادرات	$103.28 billion (2021)
کالاهای صادراتی	نیمه‌رساناs and محصولات الکترونیک، ماشین آلات، تجهیزات حمل و نقل، سازه های چوبی، مواد شیمایی پروسه شده food]] and [نوشیدنی]]s, پوشاک، روغن نارگیل، مس کنسانتره، غذای دریایی، موزs/fruits
شرکای اصلی صادرات	ژاپن(+) 15.5%; ایالات متحده آمریکا(−) ۱۵٫۲٪; چین(+) 15.1%; هنگ کنگ(+) 14.2%; اتحادیه اروپا(−) ۱۱٫۴٪; سنگاپور(+) 5.9%; تایلند(+) 4.5%; کره جنوبی(+) 4%; آلمان(−) ۳٫۷٪; (2020);
واردات	$129 billion (2021)
کالاهای وارداتی	محصولات الکترونیکی، سوخت‌های معدنی، ماشین آلات و تجهیزات حمل و نقل، آهن و فولاد، پارچه‌های نساجی، غلات، مواد شیمیایی، پلاستیک
شرکای اصلی واردات	چین(−) ۱۸٫۶٪; ایالات متحده آمریکا(+) 11.8%; ژاپن(+) 9%; کره جنوبی(+) 7.3%; تایوان(+) 6.5%; تایلند(+) 6.1%; سنگاپور(+) 6.1%; اندونزی(+) 5.1%; (2016 est.);
سهم سرمایه‌گذاری خارجی	$78.79 billion (December 31, 2017 est.); Abroad: $47.82 billion (December 31, 2017 est.);
حساب جاری	−$2.518 billion (2017 est.)
استقراض ناخالص خارجی	$105.93 billion (2021)
امور مالی عمومی
بدهی‌های عمومی	59.11% of GDP (Q3 2021)
تراز بودجه	−2.2% (of GDP) (2017 est.)
مخارج	$56.02 billion (2017 est.)
کمک‌های اقتصادی	$1.67 billion
رتبه اعتباری	Standard & Poor's:; BBB+ (Domestic); BBB+ (Foreign); BBB+ (T&C Assessment); Outlook: Positive; Moody's:; Baa2; Outlook: Stable; Fitch:; BBB; Outlook: Positive; Japan Credit Rating Agency:; A-; Outlook: Stable;
ذخایر خارجی	$108.05 billion (end of August 2021)
	منبع اصلی داده‌ها: اطلاعات‌نامهٔ جهان سازمان سیا; همهٔ مقدارها -مگر موردهای ذکرشده- به دلار آمریکا است

اقتصاد فیلیپین سی و دومین اقتصاد بزرگ جهان از نظر تولید ناخالص داخلی اسمی بر اساس صندوق بین‌المللی پول در سال ۲۰۲۱ و دوازدهمین اقتصاد بزرگ در آسیا و سومین اقتصاد بزرگ در آسه آن پس از اندونزی و تایلند است. فیلیپین یکی از سریع‌ترین بازارهای در حال رشد و سومین اقتصاد برتر در جنوب شرقی آسیا از نظر تولید ناخالص داخلی اسمی، پس از تایلند و اندونزی است.

فیلیپین در درجه اول یک کشور تازه صنعتی‌شده در نظر گرفته می‌شود که دارای اقتصادی در حال گذار از اقتصادی مبتنی بر کشاورزی به اقتصادی مبتنی بر خدمات و تولید است. تا سال ۲۰۲۱، تولید ناخالص داخلی بر اساس برابری قدرت خرید ۱٫۴۷ تریلیون دلار برآورد شد که هجدهمین رتبه در جهان است.^[۳۳]

صادرات اصلی این کشور شامل نیمه‌رساناها و محصولات الکترونیکی، تجهیزات حمل و نقل، پوشاک، محصولات مس، فرآورده‌های نفتی، روغن نارگیل و میوه‌های دیگر است. شرکای تجاری اصلی آن عبارتند از ژاپن، چین، ایالات متحده، سنگاپور، کره جنوبی، هلند، هنگ کنگ، آلمان، تایوان و تایلند. فیلیپین در کنار اندونزی، مالزی، ویتنام و تایلند به عنوان یکی از اقتصادهای بچه ببر نامگذاری شده‌است. این کشور در حال حاضر یکی از سریع‌ترین اقتصادهای در حال رشد آسیا است. با این حال، مشکلات عمده باقی مانده که عمدتاً مربوط به کاهش اختلاف درآمد و رشد گسترده بین مناطق مختلف کشور و اختلاف اقتصادی طبقات اجتماعی-اقتصادی، کاهش فساد و سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های لازم برای تضمین رشد آینده می‌باشد.

پیش‌بینی می‌شود اقتصاد فیلیپین تا سال ۲۰۵۰ چهارمین اقتصاد بزرگ آسیا و نوزدهمین اقتصاد بزرگ جهان باشد.^[۳۴]^[۳۵] پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۰۳۵ اقتصاد فیلیپین بیست و پنجمین اقتصاد بزرگ جهان باشد.

نمودارها

نرخ رشد سالانه تولید ناخالص داخلی تاریخی و آتی^[۳۶]
محدوده زمانی	نرخ رسمی^[۳۷]	نرخ محاسبه
قرن ۱۸	–	۰٫۱٪
قرن ۱۹	–	۰٫۶٪
قرن ۲۰	–	۲٫۷٪

۱۹۰۰–۱۹۳۹	–	۱٫۴٪
۱۹۴۰–۱۹۴۹	۴٫۶٪	۴٫۰٪
۱۹۵۰–۱۹۵۹	۶٫۷٪	۵٫۹٪
۱۹۶۰–۱۹۶۹	۵٫۰۶٪	۴٫۷٪
۱۹۷۰–۱۹۷۹	۵٫۷۹٪	۵٫۶٪
۱۹۸۰–۱۹۸۹	۲٫۰۱٪	۹٫۹٪
۱۹۹۰–۱۹۹۹	۲٫۷۵٪	۳٫۰٪
۲۰۰۰–۲۰۰۹	۴٫۴۶٪	۴٫۸٪
	نرخ پیش‌بینی شده	نرخ محاسبه شده
۲۰۱۰–۲۰۱۹	۶٫۳۶٪	۶٫۰٪
۲۰۲۰–۲۰۲۹	۶٫۸٪	۶٫۵٪
۲۰۳۰–۲۰۳۹	۶٫۹٪	۶٫۷٪
۲۰۴۰–۲۰۴۹	۷٫۱٪	۶٫۸٪

رشد اقتصادی^[۳۸]^[۳۹]
سال	٪ تولید ناخالص ملی	% GNI
۱۹۹۹	۳٫۱	۲٫۷
۲۰۰۰	۴٫۴	۷٫۷
۲۰۰۱	۲٫۹	۳٫۶
۲۰۰۲	۳٫۶	۴٫۱
۲۰۰۳	۵٫۰	۸٫۵
۲۰۰۴	۶٫۷	۷٫۱
۲۰۰۵	۴٫۸	۷٫۰
۲۰۰۶	۵٫۲	۵٫۰
۲۰۰۷	۷٫۱	۶٫۲
۲۰۰۸	۴٫۲	۵٫۰
۲۰۰۹	۱٫۱	۶٫۱
۲۰۱۰	۷٫۶	۸٫۲
۲۰۱۱	۳٫۷	۲٫۶
2012^[۴۰]	۶٫۸	۶٫۵
2013^[۴۰]	۷٫۲	۷٫۵
2014^[۴۰]	۶٫۱	۵٫۸
2015^[۴۰]	۵٫۸	۵٫۴
۲۰۱۶
2017^[۴۱]	۶٫۷	۶٫۵
* محاسبه شده با قیمت ثابت 2000
** منبع: NEDA و NSCB

نگارخانه

رشد تولید ناخالص داخلی فیلیپین ۲۰۰۰-۲۰۱۶
رشد تاریخی اقتصاد فیلیپین از سال ۱۹۶۱ تا ۲۰۱۵

جستارهای وابسته

منابع

برای مطالعه بیشتر

Balisacan, Arsenio; Hal Hill (2007). "The Dynamics of Regional Development: The Philippines in East Asia" (PDF). Cheltenham, UK: Edward Elgar. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (help)
Bhagwati, Jagdish and Anne Krueger. (1974). Foreign Trade Regimes and Economic Development. National Bureau of Economic Research.
Hawes, Gary, And Ruth T. Mcvey. (2018) "Marcos, His Cronies, and the Philippines' Failure to Develop." Southeast Asian Capitalists (Cornell University Press, 2018) pp. 145–160.
Kang, David C. (2002). Crony Capitalism – Corruption and Development in South Korea and the Philippines. Cambridge University Press. شابک ‎۹۷۸−۰−۵۲۱−۰۰۴۰۸−۴ISBN ۹۷۸-۰-۵۲۱-۰۰۴۰۸-۴.
Krinks, Peter. The economy of the Philippines: Elites, inequalities and economic restructuring (Routledge, 2003_.
Villegas, Bernardo. (2010). The Philippine Advantage (3rd ed.). Manila: University of Asia and the Pacific.
Yang, Lan, et al. "Can an island economy be more sustainable? A comparative study of Indonesia, Malaysia, and the Philippines." Journal of Cleaner Production 242 (2020): 118572.
State of the Philippine Islands (1821) online
Philippines – Asia's new tiger economy
Philippines' opportunity point

پیوند به بیرون

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]

[۱۴]

[۱۵]

[۱۶]

[۱۷]

[۱۸]

[۱۹]

[۲۰]

[۲۱]

[۲۲]

[۲۳]

[۲۴]

[۲۵]

[۲۶]

[۲۷]

[۲۸]

[۲۹]

[۳۰]

[۳۱]

[۳۲]

[۳۳]

[۳۴]

[۳۵]

[۳۶]

[۳۷]

[۳۸]

[۳۹]

[۴۰]

[۴۱]

Search