جایزه اسکار بهترین کارگردانی
اسکار بهترین کارگردانی (که نام رسمی آن جوایز آکادمی برای بهترین کارگردانی است)، جایزه‌ای است که هر سال از سوی آکادمی علوم و هنرهای سینما (اسکار) اعطا می‌شود. این جایزه، با افتخار به بهترین کارگردان در فیلم‌سازی، می‌رسد.[۱]
| اسکار بهترین کارگردانی | |
|---|---|
 دریافت‌کنندهٔ ۲۰۲۳: کریستوفر نولان | |
| اهداء برای | بهترین کارگردانی سینما |
| کشور | ایالات متحده |
| برگزارکننده | آکادمی علوم و هنرهای سینما (AMPAS) |
| نخستین دوره | ۱۹۲۹ (در اولین دوره جایزه به خاطر کارگردانی در فیلم‌هایی که محصول ۱۹۲۷/۲۸ بودند، داده شد) |
| دریافت‌کننده کنونی | کریستوفر نولان اوپنهایمر (۲۰۲۴) |
| بیشترین دفعات برد | جان فورد (۴) |
| بیشترین دفعات نامزدی | ویلیام وایلر (۱۲) |
| وبگاه | |
در نخستین دوره اسکار که ۱۹۲۹ برگزار شد، این رشته به «درام» و «کمدی» تقسیم می‌شد؛ فرانک بورزیگی در درام برای آسمان هفتم و لوئیس مایلستون در کمدی برای دو شوالیه عرب، برندگان این اسکار بودند،[۲][۳] هرچند که این دو در دوره‌های بعد، یکی شدند،[۴] این رشته، دیگر درام یا کمدی ندارد. امروزه، نامزدهای کارگردانی با تک‌رأی انتقال‌پذیر تعیین می‌شوند، و برنده‌ها را همه اعضای آکادمی با اکثریت آرا انتخاب می‌کنند.[۵][۶][۷]
در یازده سال اول برگزاری این مراسم، قوانین آکادمی به کارگردانان اجازه می‌داد تا برای همه فیلم‌هایی که در سال ساخته‌اند، نامزد شوند. از مراسم یازدهم (که مایکل کورتیز برای فرشتگانی با چهره‌های زشت و چهار دختر نامزد شد) به بعد، قوانین تغییر کردند؛ اکنون یک کارگردان تنها می‌تواند برای یک فیلم در این رشته نامزد شود.[۸] این قانون تاکنون برجا بوده‌است و تنها در ۲۰۰۰، استیون سودربرگ برای قاچاق و ارین براکوویچ نامزد شد، که برای قاچاق، اسکار گرفت.[۹] دو اسکار بهترین فیلم و بهترین کارگردانی، ارتباطی تنگاتنگ دارند، به‌طوری‌که از ۹۰ فیلمی که بهترین فیلم سال شده‌اند، ۶۴ فیلم، اسکار بهترین کارگردانی نیز گرفته‌اند.[۱۰]
از آغاز به کار این مراسم، این اسکار به ۷۴ کارگردان یا تیم کارگردانی رسیده‌است. جان فورد با چهار اسکار در این رشته رکورددار است.[۱۱] ویلیام وایلر با دوازده نامزدی، بیش از هر کارگردان دیگری نامزد این اسکار شده‌است.[۱۱] دِیمیَن شَزِل با این اسکار در ۳۲ سالگی برای لا لا لند، جوان‌ترین کارگردان تاریخ این جایزه شد.[۱۲] تنها دو تیم کارگردانی این اسکار را مشترک گرفته‌اند؛ رابرت وایز و جروم رابینز برای داستان وست ساید در ۱۹۶۱ و جوئل کوئن و ایتن کوئن برای جایی برای پیرمردها نیست در ۲۰۰۷. همچنین برادران کوئن تنها برندگانی هستند که نسبت فامیلی هم دارند.[۱۳]
نامزدها و برندگان
در جدول زیر، سالهای برگزاری مراسم آکادمی فهرست شده‌است و به‌طور کلی با سال انتشار فیلم‌ها در شهرستان لس‌آنجلس، کالیفرنیا مطابقت دارد. مراسم همیشه در سال بعد برگزار می‌شود.[۱۴] در پنج سال اول برگزاری مراسم، تنها فیلم‌هایی که از ۱ اوت تا ۳۱ ژوئیه اکران می‌شدند، اجازه شرکت در مراسم همان سال داشتند.[۱۵] برای مراسم ششم که ۱۹۳۴ برگزار شد، این زمان به ۱ اوت ۱۹۳۲ تا ۳۱ دسامبر ۱۹۳۳ تغییر کرد.[۱۵] از مراسم هفتم (۱۹۳۵) به بعد دوره مجاز شرکت، یک سال میلادی کامل شد به‌گونه‌ای که فیلم‌ها باید از ۱ ژانویه تا ۳۱ دسامبر سال قبل اکران شوند تا بتوانند در مراسم حضور پیدا کنند.[۱۵]
 | برنده را معرفی می‌کند. |
دهه ۱۹۲۰
.jpg)
.jpeg)
.jpg)
_(cropped).jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
_cropped.jpg)
| سال | کارگردان(ها) | فیلم | م. | |
|---|---|---|---|---|
| دهه ۱۹۲۰ | ||||
| ۱۹۲۷/۲۸ (اولین) | فرانک بورزیگی (درام) | آسمان هفتم | [۲] | |
| هربرت برنون (درام) | سورل و پسر | |||
| کینگ ویدور (درام) | مردم عادی | |||
| لوئیس مایلستون (کمدی) | دو شوالیه عرب | |||
| تد وایلد (کمدی) | سریع | |||
| ۱۹۲۸/۲۹ (دومین) [ی ۱] | فرانک لوید | بانوی الهی | [۱۶] | |
| لیونل باریمور | مادام اکس | |||
| هری بومونت | نوای برادوی | |||
| ارویمگ کامینگز | در آریزونای قدیم | |||
| فرانک لوید | کشیدن | |||
| رودخانه خسته | ||||
| ارنست لوبیچ | میهن‌پرست | |||
دهه ۱۹۳۰
دهه ۱۹۴۰
دهه ۱۹۵۰
دهه ۱۹۶۰
دهه ۱۹۷۰
دهه ۱۹۸۰
دهه ۱۹۹۰
دهه ۲۰۰۰
دهه ۲۰۱۰
دههٔ ۲۰۲۰
برندگان و نامزدهای چندین جایزه
اشخاص زیر سه یا چند بار در رشته بهترین کارگردان نامزد شده‌اند:
رکورد داران از لحاظ سن
| رکورد | کارگردان | فیلم | سن (به سال) | م. |
|---|---|---|---|---|
| کهن سالترین برنده | کلینت ایستوود | دختر میلیون دلاری | ۷۴ | [۱۲] |
| کهن سالترین نامزد | مارتین اسکورسیزی | قاتلان ماه گل | ۸۱ | [۱۱۱] |
| جوان‌ترین برنده | دیمین شزل | لا لا لند | ۳۲ | [۱۲] |
| جوان‌ترین نامزد | جان سینگلتون | پسرا و محله | ۲۴ | [۱۲] |
تنوع نامزدها/برندگان
نامزدها/برندگان آسیایی
تا پایان نود و سومین دوره اسکار، پنج کارگردان آسیایی در مجموع هفت بار نامزد، و سه بار برنده این اسکار شده‌اند.
- ۱۹۶۵ - تشیگاهارا هیروشی برای زن در ریگ روان
- ۱۹۸۵ - آکیرا کوروساوا برای آشوب
- ۱۹۹۹ - ام. نایت شیامالان برای حس ششم
- ۲۰۰۰ - انگ لی برای ببر خیزان، اژدهای پنهان
- ۲۰۰۵ - انگ لی برای کوهستان بروکبک
- ۲۰۱۲ - انگ لی برای زندگی پی
- ۲۰۱۹ - بونگ جون-هو برای انگل
- ۲۰۲۰ - کلویی ژائو برای سرزمین خانه‌به‌دوش‌ها
نامزدهای سیاه‌پوست
تا پایان نود و سومین دوره اسکار، پنج کارگران سیاه‌پوست، هر کدام یک بار، در این رشته نامزد شده‌اند، هرچند هیچ‌یک برنده نشده‌اند.[۱۱۲]
- ۱۹۹۱ - جان سینگلتون برای پسرا و محله
- ۲۰۰۹ - لی دنیلز برای گرانبها
- ۲۰۱۳ - استیو مک‌کوئین برای ۱۲ سال بردگی
- ۲۰۱۶ - بری جنکینز برای مهتاب
- ۲۰۱۷ - جوردن پیل برای برو بیرون
نامزدها/برندگان زن
تا پایان نود و سومین دوره اسکار، هفت کارگران زن، هر کدام یک بار، در این رشته نامزد شده‌اند، که دو نفر برنده شده‌اند.[۱۱۳]
- ۱۹۷۶ - لینا ورتمولر برای هفت زیبایی
- ۱۹۹۳ - جین کمپیون برای پیانو
- ۲۰۰۳ - سوفیا کوپولا برای گمشده در ترجمه
- ۲۰۰۹ - کاترین بیگلو برای مهلکه
- ۲۰۱۷ - گرتا گرویگ برای لیدی برد
- ۲۰۲۰ - امرالد فنل برای زن جوان آتیه‌دار
- ۲۰۲۰ - کلویی ژائو برای سرزمین خانه‌به‌دوش‌ها
نامزدها/برندگان اسپانیایی/لاتین
تا پایان نود و سومین دوره اسکار، شش کارگردان اسپانیایی/لاتین در مجموع هشت بار نامزد شده‌اند، که چهار بار برنده شده‌اند.
- ۱۹۸۵ - هکتور بابنکو برای بوسه زن عنکبوتی
- ۲۰۰۲ - پدرو آلمودوار برای با او حرف بزن
- ۲۰۰۳ - فرناندو میرلس برای شهر خدا
- ۲۰۰۶ - الخاندرو گونسالس اینیاریتو برای بابل (فیلم ۲۰۰۶ آمریکایی)
- ۲۰۱۳ - آلفونسو کوارون برای جاذبه
- ۲۰۱۴ - الخاندرو گونسالس اینیاریتو برای بردمن
- ۲۰۱۵ - الخاندرو گونسالس اینیاریتو برای بازگشته
- ۲۰۱۷ - گی‌یرمو دل تورو برای شکل آب
- ۲۰۱۸ - آلفونسو کوارون برای رما
یادداشت‌ها
منابع
کتاب‌شناسی
- Crouse, Richard (2005). Reel Winners: Movie Award Trivia. Toronto, Ontario, Canada: University of Toronto Press. ISBN 978-1-55002-574-3.
- Levy, Emanuel (2003). All About Oscar: The History and Politics of the Academy Awards. New York, United States: Continuum International Publishing Group. ISBN 978-0-8264-1452-6.
- Bona, Damien (2002), Inside Oscar 2, New York, United States: Ballantine Books, ISBN 0-345-44970-3