Borja Granero
Borja Granero Niñerola, nado o 30 de xuño de 1990 en Valencia, é un futbolista español. Xoga de centrocampista e defensa central e o seu actual club é o Castellón, da Primeira División RFEF.
| Borja Granero | |||
|---|---|---|---|
 | |||
| Información persoal | |||
| Nome | Borja Granero Niñerola | ||
| Nacemento | 30 de xuño de 1990 (33 anos) | ||
| Lugar de nacemento | Valencia | ||
| Nacionalidade | España | ||
| Altura | 1,89 m. | ||
| Posición | Centrocampista Defensa central | ||
| Información de club | |||
| Club actual | Castellón | ||
| Número | 2 | ||
| Carreira xuvenil | |||
| Valencia | |||
| Carreira sénior | |||
| Anos | Equipos | Aprs | (Gls) |
| 2009–2011 | Valencia B | 9 | (1) |
| 2009–2010 | → Villajoyosa (cedido) | 23 | (3) |
| 2011–2013 | Recreativo | 25 | (1) |
| 2013–2018 | Racing de Santander | 124 | (15) |
| 2018–2020 | Extremadura | 60 | (1) |
| 2020–2023 | Deportivo da Coruña | 42 | (3) |
| 2023– | Castellón | 25 | (0) |
| Partidos e goles só en liga doméstica. Club: actualizado a 13 de outubro de 2023. [ editar datos en Wikidata ] | |||
É fillo do exfutbolista e adestrador José Carlos Granero.
Traxectoria
Formouse na canteira do Valencia CF e ao rematar a súa etapa xuvenil foi cedido ao Villajoyosa, co que debutou na Segunda División B na tempada 2009/10, xogando 23 partidos e marcando tres goles. De regreso no Valencia xogou co filial deste na Terceira División ata que no mercado invernal fichou polo Recreativo de Huelva.[1]
Durante os seus primeiros meses no Recreativo apenas contou para o adestrador Juan Carlos Ríos, disputando só algúns minutos nas dúas últimas xornadas do campionato de Segunda División, contra Villarreal B e Granada. A súa aportación ao equipo aumentou nas dúas seguintes campañas, nas que xogou 25 partidos e marcou un gol contra o Girona en Montilivi.
No verán de 2013 fichou polo Racing de Santander, que militaba entón na Segunda B. Co equipo santanderino disputou 44 partidos esa tempada, marcando catro goles e logrando ascender a Segunda despois de derrotar na fase de ascenso a Llagostera e Albacete. Ademais enfrontouse por primeira vez nun partido ao seu pai, Carlos Granero, adestrador do Oviedo.[2]
Xa en Segunda, xogou 27 partidos na tempada 2014/15, na que o equipo acabou descendendo novamente. Militou outras tres tempadas no club verde, converténdose no capitán do equipo e xogando dúas promocións máis, pero sen conseguir o ascenso.[3]
Nas tempadas 2018/19 e 2019/20 xogou co Extremadura en Segunda, disputando un total de 72 encontros.
O 3 de setembro de 2020, anunciouse a súa fichaxe por tres tempadas polo Deportivo da Coruña da Segunda División B.[4] Foi titular en case todos os partidos da tempada 2020/21, tanto co adestrador Fernando Vázquez como con Rubén de la Barrera, e marcou un gol na goleada por 5-0 ao Langreo en Riazor. Con todo, a súa participación reduciuse drasticamente trala chegada ao club dos centrais Lapeña e Jaime Sánchez na tempada 2021/22, na que só foi titular en nove partidos, e caeu totalmente no comezo da 2022/23, na que non chegou a xogar ningún minuto.[5]
O 19 de xaneiro de 2023 anunciouse a súa marcha do Deportivo, despois de ter chegado a un acordo co club para a rescisión do seu contrato, e tres días despois debutou como titular co seu novo equipo, o Castellón, da mesma categoría.[6][7] Titular indiscutible no club orellut, xogou un total de 19 partidos no que restaba de tempada, e disputou a promoción de ascenso a Segunda División, eliminando nas semifinais ao seu anterior equipo, o Deportivo, antes de caer eliminado ante o Alcorcón na final.[8]