Francisco Diz
Francisco Diz Vázquez, nado na Coruña o 9 de setembro de 1910 e finado o 16 de abril de 1967, foi un futbolista galego. Xogaba de dianteiro e destacou no Deportivo da Coruña, onde formou unha famosa á esquerda xunto a Chacho. Tamén militou dúas tempadas no Real Madrid, co que gañou unha Copa do Presidente da República.
| Diz | |||
|---|---|---|---|
| Información persoal | |||
| Nome | Francisco Diz Vázquez | ||
| Nacemento | 9 de setembro de 1910 | ||
| Lugar de nacemento | A Coruña | ||
| Falecemento | 16 de abril de 1967 | ||
| Posición | Dianteiro | ||
| Carreira sénior | |||
| Anos | Equipos | Aprs | (Gls) |
| 1928–1929 | Europa FC | ||
| 1929–1930 | Emden | ||
| 1930–1934 | Deportivo da Coruña | 56 | (20) |
| 1934–1936 | Real Madrid | 8 | (2) |
| 1936–1937 | Deportivo da Coruña | ||
| Partidos e goles só en liga doméstica. [ editar datos en Wikidata ] | |||
Traxectoria
Nacido na Coruña, xogou no Europa FC da mesma cidade, antes de pasar ao Emden, co que disputou a Terceira División na tempada 1929/30. No modesto club coruñés coincidiu con xogadores como Cachaza, Abelardo, Lolito, Medín ou Lelé, e obtivo a segunda posición do seu grupo, por detrás do Racing de Ferrol.[1]
No verán de 1930 fichou polo Deportivo da Coruña. Debutou en partido oficial no Campionato de Galicia, do que se proclamou campión esa tempada (1930/31). O 4 de xaneiro de 1931 xogou o seu primeiro partido na Segunda División, nunha derrota contra o Betis no Campo do Patronato de Sevilla.[2] Xogou catro tempadas no club branquiazul, formando unha célebre á esquerda con Chacho.[3] Gañou un segundo campionato galego e marcou 22 goles na Segunda División.
En 1934 recibiu ofertas de varios equipos, entre eles o FC Barcelona, que se interesou por el e mais por Chacho, viaxando os dous futbolistas coruñeses á cidade condal para xogar algúns partidos de proba. Alí chegaron a enfrontarse á selección brasileira de Leônidas, logrando un empate a catro goles.[4] Finalmente foi o Madrid FC o que fichou ao xogador, pechándose o traspaso en 10.000 pesetas para o Deportivo.[3][5]
Militou dúas tempadas no club madrileño, compartindo equipo entre outros con Zamora, Quincoces, os irmáns Luis e Pedro Regueiro, Lazcano ou o seu antigo compañeiro no Deportivo, Hilario; e proclamouse campión da Copa do Presidente da República en 1936. A continuación regresou á Coruña e xogou de novo no Deportivo, gañando un terceiro campionato galego.[6] Pouco despois sufriu unha grave lesión nunha perna durante un partido, presentándoselle unha gangrena que puxo fin á súa carreira deportiva.[7]
Trala súa retirada viviu na pobreza, recibindo donativos procedentes de colectas de persoas mundo do fútbol e de partidos benéficos para sufragar as súas estadías nos hospitais.[8][9][10] Faleceu dun infarto o 16 de abril de 1967 no hospital de Santiago de Compostela, onde estaba ingresado por un cancro nunha perna. A morte chegoulle mentres presenciaba no televisor un partido de fútbol entre o Córdoba e o Hércules.[11]
Palmarés
Deportivo da Coruña
- Campionato de Galicia (3): 1930/31, 1932/33, 1936/37.
- Real Madrid
- Copa de España (1): 1935–36.