Impacto da pandemia de COVID-19 por sexo e xénero
O impacto da pandemia de enfermidade por coronavirus de 2019-2020 por sexo e xénero refírese á relación da presenza da COVID-19 con homes e mulleres, no desenvolvemento dos roles de xénero e a taxa por mortalidade variable en función ao sexo, aínda que ambos sendo igualmente vulnerables.[1] A mortalidade por mor da COVID-19 é máis alta en homes segundo algúns estudos realizados na China e Italia.[2][3][4] Paralelamente, hai maior porcentaxe de profesionais da saúde, que son mulleres, e teñen maiores probabilidades de ser expostas ao virus.[5] O peche de colexios, as corentenas e o acceso reducido á sanidade debido á Pandemia de COVID-19 pode afectar diferencialmente aos sexos e, posiblemente, exacerbar as disparidades existentes.[6]
Diferenzas de sexo en mortalidade
As investigacións mostraron que as enfermidades virais como o Ebola, VIH, gripe e o SARS afectan a homes e mulleres de maneira diferente. A data de abril de 2020, os homes morren máis frecuentemente que as mulleres tras ser infectados pola COVID-19.[4][2][1]O risco máis alto é de homes de cincuenta anos, cunha fenda entre homes e mulleres que só se pecha nos 90 anos. Na China, a taxa de mortalidade era do 2.8% para os homes e 1.7% para as mulleres. Descoñécense as causas exactas desta diferenza por sexo, pero podería ser por factores xenéticos e conductuais. As diferenzas inmunolóxicas baseadas no sexo, unha menor prevalencia de fumadoras, e que os homes desenvolven condicións co-mórbidas como a hipertensión a idades máis temperás que as mulleres, poderían contribuír á maior mortalidade en homes. En Europa, o 57% das persoas infectadas son homes, e un 72% das persoas falecidas por COVID-19 son homes.[7]
Impacto en saúde
Nas emerxencias de saúde pública, as mulleres teñen un risco maior de malnutrición.[8]
Mulleres como coidadoras
A evidencia de brotes pasados de enfermidades mostra que as mulleres teñen máis probabilidades de ser as que coidan das persoas enfermas na familia, facéndoas máis vulnerables á infección.[9][10][1] Unha maioría de profesionais sanitarios, son mulleres. Están en primeira liña para tratar a enfermidade, o que fai vulnerables ás mulleres á exposición. O 90% de profesionais sanitarios da provincia chinesa de Hubei (onde se orixinou a enfermidade) son mulleres, e o 78% de profesionais sanitarios nos Estados Unidos son mulleres.
Saúde reprodutiva
- Véxase tamén: COVID-19 no embarazo.
Durante un brote, os recursos sanitarios desvíanse para combater a enfermidade, o que resulta nunha despriorización da saúde reprodutiva das mulleres.[11] Os cambios fisiolóxicos no embarazo orixinan nas mulleres un maior risco dalgunhas infeccións, a pesar de que falta evidencia sobre a COVID-19 en concreto. As mulleres teñen maior risco de desenvolver unha enfermidade grave cando as afecta o virus da gripe (pertencente á mesma familia que a COVID-19), polo que é importante protexer ás mulleres embarazadas da COVID-19.[12] Houbo enfermeiras que denunciaron ter menor acceso a tampones e compresas mentres traballaban horas extra sen equipamento protector persoal adecuado durante a pandemia na China.[13]
Aborto
O goberno da Arxentina estaba a planificar enviar un proxecto de lei ao Congreso da Nación logo de que Alberto Fernández anunciáseo no seu discurso de apertura das sesións lexislativas o primeiro de marzo.[14] Con todo, debido á crise pospúxose a presentación.[15] O aborto séguese practicando segundo os termos establecidos no protocolo ILE, aínda que algunhas provincias obstaculizan o seu acceso.[16] O Ministerio das Mulleres habilitou unha liña telefónica onde as mulleres poden recibir asistencia e denunciar ás provincias onde se lles nega o acceso.[17]
En Estados Unidos, o acceso ao aborto foi severamente restrinxido en varios estados, especialmente nos estados conservadores de Texas e Ohio.[18]
Probas clínicas
As mulleres están infrarrepresentadas nas probas clínicas para vacinas e fármacos, polo que poderían ignorarse nos estudos científicos as diferenzas de sexo nas respostas á enfermidade.[19]
Disparidade de xénero en liderado
Hai unha disparidade de xénero no liderado das respostas ao estalido da pandemia de COVID-19.[6] As doce persoas do grupo de traballo do Coronavirus da Casa Branca son todos homes.[19] O 72% dos xefes executivos de sanidade global globais son homes.[20] Segundo ThinkGlobalHealth, "os temas de igualdade só se integran significativamente nas respostas de emerxencias cando as mulleres e os grupos marxinalizados son capaces de participar na toma de decisións".
Impacto socioeconómico
As mulleres constitúen a maior parte dos traballadores informais e a tempo parcial ao redor do mundo. En períodos de incerteza, como durante unha pandemia, as mulleres teñen maior risco de perder o seu traballo e non poder volver traballar despois.[10] A experiencia dunha corentena pode ser diferente para homes e mulleres, considerando as distintas necesidades físicas, culturais, sanitarias e de seguridade de ambos.[21]
Violencia de xénero
Debido á maior tensión nunha casa durante unha pandemia, as nenas e as mulleres teñen probabilidades de experimentar un maior risco de violencia das súas parellas e de violencia doméstica.[21]En Kósovo produciuse un aumento do 17% da violencia de xénero durante a pandemia.[22][23][24] Durante os períodos de corentena, as mulleres que experimentan violencia teñen acceso limitado a servizos protectores.[8][25] Nos Países Baixos, o número das chamadas aos centros de abuso de menores aumentaron un 76% en febreiro de 2020 comparado co ano anterior.[26]
Notas
Véxase tamén
Outros artigos
- Impacto socioeconómico da pandemia de COVID-19