Parcow
Parcow (němsce Groß Partwitz) bě srjedźołužiska holanska wjeska sewjerozapadnje Wojerec a wuchodnje Złeho Komorowa, na teritoriju dźensnišeje gmejny Halštrowska Hola. W lětomaj 1969/1970 bu za brunicowu jamu Škodow wotbagrowana. Dźensa nadeńdźe so na městnje něhdyšeje wsy Parcowski jězor.
51.52916714.148611 | ||
póstowe čisło: | ||
předwólba: | ||
Parcow na karće z lěta 1920 | ||
wikidata: Parcow (Q15111844) |
Stawizny
Wjes, kotraž bu w formje nawsowca natwarjena, naspomni so prěni raz w lěće 1401 jako Particz a słušeše k Wojerowskemu stawowemu knjejstwu. Wjesne mjeno pochadźa najskerje wot staroserbskeho słowa para („błóto“). Hižo wokoło 1500 steješe tu cyrkej, kotraž bě hač do lěta 1542 z filialnej cyrkwju Wojerowskeje wosady a potom – po reformaciji – sama z wosadnej cyrkwju.[1]
Při přesydlenju w lětomaj 1969/70 wopušćichu cyłkownje 415 wobydlerjow swoju domiznu, 15 z nich do noweho wjesneho dźěla Nowy Parcow pola Bjezdowow.
Wobydlerstwo a rěč
Po statistice Arnošta Muki rěčachu w lěće 1884 wot cyłkownje 535 wobydlerjow Parcowskeje gmejny 522 serbsce (98 %).[2] W cyłej Parcowskej wosadźe chodźachu tehdy 476 wosadnych k serbskej a 160 k němskej spowědźi.[3] Parcowske žony chodźachu tehdy hač na dwě wuwzaći wšě w serbskej drasće, kiž słušeše k Wojerowskemu drastowemu regionej. W 1930tych lětach wotpołožichu holcy poněčim serbsku drastu a chodźachu po „měšćanskim wašnju“.
Arnošt Černik zwěsći 1956 serbskorěčny podźěl wobydlerstwa wot jenož hišće 33,1 %.[4]
Wosobiny
- Kito Fryco Stempel (1787–1867), farar a basnik; narodźeny w Parcowje
Hlej tež
Literatura
- Groß Partwitz: Wandlungen eines Dorfes. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1976.
- Frank Förster: Verschwundene Dörfer im Lausitzer Braunkohlenrevier. [=Spisy Serbskeho instituta 8] Wobdźěłane a rozšěrjene wudaće, Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2014, str. 92–102, ISBN 978-3-7420-1623-2.
Žórla
- Archiv verschwundener Orte Forst/Horno: Dokumentation bergbaubedingter Umsiedlung. 2010, s. 244sl.