| Jeronimo Mendieta | |
|---|---|
 | |
| Bizitza | |
| Jaiotza | Gasteiz, 1525 (egutegi gregorianoa) |
| Herrialdea |  Araba, Euskal Herria |
| Heriotza | Mexiko Hiria, 1604ko maiatzaren 9a (78/79 urte) |
| Hezkuntza | |
| Hizkuntzak | gaztelania |
| Jarduerak | |
| Jarduerak | historialaria eta idazlea |
| Sinesmenak eta ideologia | |
| Erlijio-ordena | Anaia Txikien Ordena |
Jeronimo Mendieta (Gasteiz, 1525 – Mexiko Hiria, 1604ko maiatzaren 9a), elizgizon eta historialari arabarra izan zen.
Hogei urte zituela, 1545an, frantziskotar bihurtu zen. 1554an Mexikora, orduko Espainia Berrira, bidali zuten ebanjelizatzeko zereginarekin. 1570ean etxera itzuli zen eta hiru urte geroago berriro joan zen Mexikorantz.
Liburu bakarra idatzi zuen Historia eclesiástica indiana izenekoa, Mexikon 1570 eta 1597 artean egina. Liburu honetan, Mendietak Karibe eta Mexikoren lehendabiziko ebanjelizazioa azaltzen du ikuspuntu idiliko eta etnozentriko batetik eta, baita, bertoko hirien egoera kulturala ere.[1]
Liburua argitaratu zenerako hiru mende pasa ziren, baina edukia ezaguna zen, batez ere frai Joan de Torquemadak zenbait kapitulu editatu zituelako.
Mendieta bere liburuan oso kritikoa da konkistaren ibilbidea ikusita, berarentzat ebanjelizazioa aberastasuna baino askoz ere inportanteagoa zelako. Horrela Frantzisko Asiskoaren ikasgaiak jarraitu zituen. Kritika hauek erregearen gustukoak ez zirenez, liburua gordetzea eragin zuten.[2]
| Autoritate kontrola |
|
|---|
Datuak: Q1381268