0°07′53″W / 50.842941°N 0.131312°W / 50.842941; -0.131312
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ไบรตัน
(Brighton) |
|---|
 ไบรตันพาเลซเพียร์ ยามพลบค่ำ |
 ไบรตัน  |
| เอกราช | สหราชอาณาจักร |
|---|
| ประเทศ | อังกฤษ |
|---|
| ภาค | ตะวันออกเฉียงใต้ของอังกฤษ |
|---|
| เทศมณฑล | อีสต์ซัสเซกซ์ |
|---|
| นคร | ไบรตันและโฮฟ |
|---|
| ศูนย์ราชการ | ศาลากลางจังหวัดโฮฟ
(Hove Town Hall) |
|---|
| กฎบัตรเมือง | ค.ศ. 1313 |
|---|
| ปกครองระบบเทศบาล | ค.ศ. 1854 |
|---|
เขตปกครองเอกเทศ
(Unitary authority) | ค.ศ. 1997 |
|---|
| ยกระดับเป็นนคร | ค.ศ. 2000 |
|---|
| การปกครอง |
|---|
| • ประเภท | เขตปกครองเอกเทศ
(Unitary authority) |
|---|
| • Governing body | Brighton and Hove City Council |
|---|
| • นายกเทศมนตรี | แอรอน กิบสัน
(พรรคอนุรักษ์นิยม) |
|---|
| พื้นที่ |
|---|
| • ทั้งหมด | 82.79 ตร.กม. (31.97 ตร.ไมล์) |
|---|
| ประชากร (กลางปี 2019) |
|---|
| • ทั้งหมด | 290,885 (Ranked 45) คน |
|---|
| • ความหนาแน่น | 3,508 คน/ตร.กม. (9,090 คน/ตร.ไมล์) |
|---|
| เดมะนิม | ไบรโตเนียน |
|---|
| เขตเวลา | UTC0 (GMT) |
|---|
| • ฤดูร้อน (เวลาออมแสง) | UTC+1 (BST) |
|---|
| Postcode area | BN |
|---|
| รหัสพื้นที่ | 01273 |
|---|
| ISO 3166-2 | GB-BNH |
|---|
| ONS code | 00ML (ONS)
E06000043 (GSS) |
|---|
| OS grid reference | TQ315065 |
|---|
| NUTS 3 | UKJ21 |
|---|
| เว็บไซต์ | brighton-hove.gov.uk |
|---|
ไบรตันไบรตัน (อังกฤษ: Brighton) เป็นแหล่งสถานที่พักตากอากาศทางริมชายฝั่งทะเลตอนใต้ ที่มีชื่อเสียงของประเทศอังกฤษ ตั้งอยู่ที่นครไบรตันและโฮฟ ในเทศมณฑลอีสต์ซัสเซกซ์
จากหลักฐานทางโบราณคดี ปรากฏร่องรอยการตั้งถิ่นฐานของประชากรในไบรตันตั้งแต่บริเตนยุคสัมริด, บริเตนสมัยโรมัน และในยุคอังกฤษสมัยแองโกล-แซกซัน โดยในบันทึกดูมสเดย์ของพระเจ้าวิลเลียมที่ 1 แห่งอังกฤษ (ค.ศ. 1086) ได้มีการบันทึกเกี่ยวกับข้อมูลสำมะโนประชากรในเมืองเก่าแก่ที่ชื่อ ไบรเทล์มสโตน (Brighthelmstone) ซึ่งก็คือไบรตัน ในปัจจุบัน
ไบรตันเป็นเมืองที่มีความสำคัญในแง่ของความเจริญมาตั้งแต่สมัยกลาง โดยเป็นเมืองเก่าแก่ที่มีการพัฒนามาแล้ว แต่ภายหลังได้เข้าสู่สภาวะซบเซาและหยุดการพัฒนาไปในช่วงแรกที่เข้าสู่ยุคสมัยใหม่ อันเป็นผลมาจากการรุกรานของต่างชาติ , ภัยธรรมชาติ เช่น พายุ , การตกต่ำของเศรษฐกิจ และการลดลงของจำนวนประชากร ต่อมาไบรตัน ได้มีการฟื้นฟูเศรษฐกิจและมีการสร้างสิ่งดึงดูดใจให้แก่ผู้มาเยือน เช่นการสร้างถนนเพื่อใช้ในการเดินทางไปกรุงลอนดอน และยังเป็นจุดพักสำหรับเรือท่องเที่ยวที่จะเดินทางไปยังประเทศฝรั่งเศส
ไบรตันได้กลายเป็นแหล่งท่องเที่ยวตากอากาศชายทะเลที่มีชื่อเสียงมากที่สุดแห่งหนึ่งของอังกฤษเมื่อพระเจ้าจอร์จที่ 4 แห่งสหราชอาณาจักร ในขณะที่ยังดำรงพระอิสริยยศเป็นเจ้าชายจอร์จแห่งเวลส์ ได้เสด็จมาประทับที่ไบรตันอยู่บ่อยครั้ง และทรงมีรับสั่งให้สร้างพระราชวังพาวิลเลียน (Royal Pavilion) ขึ้นที่ไบรตัน ในปี ค.ศ. 1787 จากนั้นไบรตันได้พัฒนาเรื่องแหล่งท่องเที่ยวอย่างต่อเนื่อง มีสิ่งดึงดูดนักท่องเที่ยวมากมายเช่นโรงแรมแกรนด์ ไบรตัน ซึ่งเป็นโรงแรมเก่าแก่อยู่ติดชายฝั่งทะเลที่สร้างขึ้นในสมัยวิกตอเรีย , ไบรตันพาเลซเพียร์ สิ่งปลูกสร้างยื่นออกไปในทะเลที่มีความสวยงามและถูกจัดเป็นสิ่งก่อสร้างภายใต้การพิทักษ์ของสหราชอาณาจักร
ไบรตันได้ขยายเมืองโดยการรวมกับโฮฟ และได้รับสถานะจากการรวมกันให้เป็นเขตปกครองเอกเทศมีองค์การบริหารส่วนท้องถิ่นระดับเดียวบริหารครอบคลุมทั้งระดับเขตและระดับแขวง ก่อนจะได้ยกระดับขึ้นเป็นเมืองที่มีฐานะเป็นนครในสหราชอาณาจักร ชื่อว่านคร ไบรตันและโฮฟ
ปัจจุบันไบรตันมีอัตราการเจริญเติบโตของประชากรสูง โดยมีประชากรมากกว่า 160,000 คน ในปี ค.ศ. 1961[1] เมื่องรวมเป็นไบรตัน/เวิร์ททิง/ลิตเทิลแฮมป์ตัน ขยายเมืองไปตามชายหาดแล้ว รวมมีประชากรราว 480,000 คน[2]
ไบรตันมีมหาวิทยาลัย 2 แห่ง และมีโรงเรียนแพทย์ อยู่ในทั้ง 2 มหาวิทยาลัยนี้ และมีสโมสรฟุตบอลที่มีชื่อเสียง คือสโมสรฟุตบอลไบรตันแอนด์โฮฟอัลเบียน
อ้างอิง
แหล่งข้อมูลอื่น
- แผนที่และภาพถ่ายทางอากาศของ ไบรตัน
50°50′35″N 0°07′53″W / 50.842941°N 0.131312°W / 50.842941; -0.131312
.svg)
