რუთ ბეიდერ გინზბურგი

კარიერის დასაწყისში რუთ ბეიდერ გინზბურგს უჭირდა სამსახურის შოვნა.^{[1] [2] [3]}1960 წელს ფელიქს ფრანკფურტერმა უარყო მისი კანდიდატურა მდივნის თანამდებობაზე მისი სქესის გამო მიუხედავად იმისა, რომ რუთს ჰარვარდის უნივერსიტეტის იურიდიული სკოლის პროფესორისა და მოგვიანებით დეკანის ალბერტ მარქს სახსის რეკომენდაცია ჰქონდა. ^{[4] [5]}

აკადემიური საქმიანობა

1961 წლიდან 1963 წლამდე რუთ ბეიდერ გინზბურგი იყო კოლუმბიის უნივერსიტეტის სამართლის სკოლის საერთაშორისო პროცესის პროექტის მკვლევარი, შემდეგ კი ასოცირებული დირექტორი. მან შეისწავლა შვედური ენა იმის გამო, რომ ანდერს ბრიუზელიემთან ერთად დაეწერა წიგნი შვედეთის სამოქალაქო პროცესი.^[6][7] შვედეთში მოღვაწეობამ დიდი გავლენა მოახდინა რუთ ბეიდერ გინზბურგის შეხედულებებზე გენდერულ თანასწორობასთან დაკავშირებით. ის აღფრთოვანებული იყო შვედეთში მომხდარი ცვლილებებით, სადაც სამართლის სტუდენტების 20-25 პროცენტს ქალები შეადგენდნენ, ხოლო მოსამართლე, რომელიც გინზბურგს აკვირდებოდა კვლევის დროს, იყო რვა თვის ფეხმძიმე და მაინც მუშაობდა.^[8]

1963 წელს რუთ ბეიდერ გინზბურგმა მიიღო რატგერსის უნივერსიტეტის იურიდიული ფაკულტეტის პროფესორის ხარისხი.^[9] ამ დროისთვის ამერიკის შეერთებულ შტატებში მხოლოდ და მხოლოდ ოცამდე სამართლის ქალი-პროფესორი არსებობდა.^[10]

რუთ ბეიდერ გინზბურგმა დააფუძნა სამართლის ჟურნალი Women's Rights Law Reporter, რომელიც ამერიკის შეერთებული შტატების პირველი ჟურნალი იყო ქალთა უფლებების სფეროში.

ადამიანის უფლებები

1972 წელს რუთ ბეიდერ გინზბურგი იყო ქალთა უფლებების პროექტის დამფუძნებელი ამერიკის სამოქალაქო თავისუფლებათა კავშირში, და 1973 წელს გახდა ამერიკის სამოქალაქო თავისუფლებათა კავშირშის გენერალური მრჩეველი.^[11] 1974 წლისათვის ქალთა უფლებების პროექტმა და მასთან დაკავშირებულმა პროექტებმა მონაწილეობა მიიღეს 300-ზე მეტ საქმეში სქესის ნიშნით დისკრიმინაციის თემაზე. რუთ ბეიდერ გინზბურგმა მონაწილეობა მიიღო უზენაესი სასამართლოში ექვს პროცესზე, რომელთაგან ხუთი მოიგო. იმის ნაცვლად, რომ რუთს სასამართლოსთვის პირდაპირ ეთხოვა გენდერული დისკრიმინაცია მაშინვე შეეწყვიტა, რუთ ბეიდერ გინზბურგმა აირჩია განსხვავებული მიდგომა - ის ირჩევდა კონკრეტულ დისკრიმინაციულ ნორმებს და თანმიმდევრულად იმარჯვებდა. ის ყურადღებით ირჩევდა მოსარჩელეებს, დრო და დრო ირჩევდა კაცებს იმის სადემონსტრაციოდ, რომ გენდერული დისკრიმინაცია საზიანო იყო როგორც ქალებისთვის, ასევე კაცებისთვისაც.^[12][13]

კოლუმბიის საოლქო რაიონის სააპელაციო სასამართლო

1980 წლის 14 აპრილს ჯიმი კარტერმა წარადგინა რუთ ბეიდერ გინზბურგის კანდიდატურა ამერიკის შეერთებული შტატების სააპელაციო სასამართლოს მოსამართლის პოზიციაზე. ის ამერიკის შეერთებული შტატების სენატმა დაამტკიცა 1980 წლის 18 ივნისს და განმწესდა იმავე დღეს.^[14] სააპელაციო სასამართლოს მოსამართლის თანამდებობა შეუწყდა 1993 წლის 9 აგვისტოს იმ საფუძვლით, რომ ის დაინიშნა აშშ-ს უზენაესი სასამართლოს მოსამართლედ.^[15][16][17]

აშშ-ს უზენაესი სასამართლო

1993 წლის 14 ივნისს პრეზიდენტმა ბილ კლინტონმა რუთ ბეიდერ გინზბურგი დანიშნა უზენაესი სასამართლოს მოსამართლის პოზიციაზე, რომელიც გამოთავისუფლებული იყო მოსამართლე ბაირონ უაიტსის პენსიაზე გასვლის გამო. რუთ ბეიდერ გინზბურგს რეკომენდაცია გაუწია აშშ-ს გენერალურმა პროკურორმა ჯანეტ რენომ^[18], უტას რესპუბლიკელი სენატორის ორრინ ჰეჩის^[19] წინადადებით. ამერიკის იურისტთა ასოციაციის პროფესიონალური სამართალწარმოების მუდმივმოქმედმა კომიტეტმა (American Bar Association's Standing Committee on the Federal Judiciary) რუთ ბეიდერ გინზბურგი შეაფასა, როგორც "მაღალკვალიფიციური", რაც იმ დროისათვის იყო ყველაზე მაღალი შეფასება მომავლი მოსამართლეობის კანდიდატისათვის.^[20]

ის ოფიციალურად დაინიშნა 1993 წლის 5 აგვისტოს და ფიცი დადო 1993 წლის 10 აგვისტოს.^[21]

უზენაესი სასამართლოს პრაქტიკა

გინზბურგმა თავისი საქმიანობა სასამართლოში დაახასიათა, როგორც გადაწყვეტილების გამოტანის ფრთხილი მიდგომა.^[22] კასს ცანსეტინმა დაახასიათა გინზბურგი, როგორც რაციონალური მინიმალისტი, იურისტი, რომელიც ცდილობს ფრთხილად ააშენოს გადაწყვეტილება პრეზედენტებზე და არ ააგოს კონსტიტუცია საკუთარ ხედვებზე.^[23]

საქმეზე შეერთებული შტატები ვირჯინიის წინააღმდეგ (United States v. Virginia, 1996) გინზბურგი წარმოადგენს ავტორს სასამართლო დასკვნისა ვინჯინიის სამხედრო ინსტიტუტში (Virginia Military Institute) მიღების წესების შესახებ მხოლოდ მამაკაცებისა, როგორც მეთოთხმეტე შესწორების დარღვევა. ვინჯინიის სამხედრო ინსტიტუტი - პრესტიჟული სახელმწიფო სამხედრო დაწესებულება არ იღებდა ქალებს. გინზბურგის მოსაზრებით, სახელმწიფო სუბიექტს, ისეთს როგორც Virginia Military Institute, არ შეეძლო უარი ეთქვა გენდერული ნიშნით ქალებისათვის მათი უნიკალური საგანმანათლებლო მეთოდებით სწავლებაზე.^[24] გინზბურგმა აღნიშნა, რომ სახელმწიფომ უნდა უზრუნველყოს "უაღრესად დამაჯერებელი შემთხვევა" გენდერული ნიშნის გამოყენებისათვის.^[25]

გინზბურგი არ დაეთანხმა სასამართლოს გადაწყვეტილებას ლედბეთერი გუდიარის წინააღმდეგ (Ledbetter v. Goodyear, 2007), მოსარჩელე ლილი ლედბეთერმა სარჩელი შეიტანა თავისი დამსაქმებლის წინააღმდეგ, სქესის ნიშნით დისკრიმინაციის გაუქმების მოთხოვნით სამოქალაქო უფლებების შესახებ კანონის მეშვიდე განყოფილების შესაბამისად. უმრავლესობამ ხანდაზმულობის ვადა განმარტა, როგორც სამუშაოს დასაწყისი თითოეული ანაზღაურების პერიოდში მაშინაც კი, თუ ქალმა არ იცოდა, რომ მას უფრო ნაკლებს უხდიდნენ, ვიდრე მამაკაცს. გინზბურგმა ზემოაღნიშნული მიიჩნია აბსურდულად და აღნიშნა, რომ ქალებმა ხშირად არ იციან, რომ მათ ნაკლებს უხდიან, ამიტომ უსამართლო იქნებოდა მოველოდეთ, რომ ისინი იმოქმედებენ ყოველ ჩარიცხულ ხელფასზე. მან ასევე ყურადღება გაამახვილა, რომ იმ სფეროში მომუშავე ქალებს, სადაც მამაკაცები დომინირებდნენ, არ სურდათ შეეტანათ სარჩელი მცირე თანხების გამო და ამის ნაცვლად ამჯობინებდნენ დალოდებოდნენ სანამ უთანასწორობის შემთხვევები არ დაგროვდებოდა.^[26] გინზბურგმა კონგრესს მოუწოდა შეეტანა ცვლილება, რათა სასამართლოს აღნიშნული გადაწყვეტილება გაუქმებულიყო კანონმდებლობით. პრეზიდენტ ბარაკ ობამას არჩევნების შემდეგ, Lilly Ledbetter Fair Pay Act^[27] გახდა კანონი^[28][29], რამაც დასაქმებულებს გაუადვილა შესაძლებლობა მოეგოთ სარჩელები შრომის ანაზღაურებისას დისკრიმინაციის შესახებ. გინზბერგს ამ კანონის შექმნაში დახმარება მიეწერება.^[30][31]