 | |
| Основни податоци | |
|---|---|
| Место |  Конија, Турција |
| Координати | 37°52′24.75″N 32°29′33.25″E / 37.8735417° СГШ; 32.4925694° ИГД / 37.8735417; 32.4925694 |
| Припадност | ислам |
| Митрополија | Конија |
| Подрачје | Централна Анадолија |
| Духовно-организациски статус | џамија |
| Архитектонски опис | |
| Архитектонски тип | Mosque |
| Архитектонски стил | Исламска и Селџучка архитектура |
| Завршен | 1235 |
| Особености | |
| Насоченост на фасадата | север |
| Должина | 56 m |
| Ширина | 71 m |
| Минариња | 1 |
Џамијата Аљедин — џамија која се наоѓа на тврдината во градот Конија, Турција. Објектот служел како „Џамија на престолот“ за селџучките султани и го содржи династичкиот мавзолеј. Таа била изградена во неколку фази помеѓу средината на 12 и средината на 13 век. И цитаделата и џамијата го носат името на султанот Кајкубад I.
Според типичната постапка на Селџуците, христијанската базилика која се наоѓала на местото била претворена во џамија по освојувањето на градот во 1080 година. Голем дел од градежниот материјал и архитектонскиот орнамент биле вклучени во подоцнежното реновирање, особено столбовите и капителите, поради кое биле зачувани византиските структури на објектот.
Доказите дека џамијата била градена произлегуваат од времето на Месуд I[1]. Според еден натпис, миниберот бил изграден во 1155 година и е првиот пример од таков вид за уметноста на Селџуците во Анадолија[2]. Полихромната керамичка рамка од михработ и куполата датираат исто така од овој период.
Кајкаус I започнал голема реконструкција на објектот во 1219 година. Тој го сменил главниот влез од запад кон север, спроти михработ. Тој додал монументална фасада на северната страна, со поглед кон градот. Во дворот била отворена мермерна гробница. Изградбата на Кајкаус била прекината со неговата смрт истата година, но потоа продолжила понатаму преку неговиот брат и наследник Кајкубад I. Кајкубад неколкупати ги изменил натписите на својот брат. Во 1235 тој додал голема просторија, поддржана од четириесет и два столбови, на исток од михработ.
Минарето, мермерскиот михраб (1891) и источната врата, преку кои повеќето посетители влегуваат во џамијата, датираат од отоманскиот период. Источното крило на џамијата, изградено со повторно употребувани византиски и хеленистички столбови, имаат единствена отвореност и просторност[3].
Дворот на џамијата опфаќа две монументални мавзолеи или турбиња. Според натписот на фасадата, Килиџ Арслан II го изградил декедралниот гроб со конусен покрив[4]. Овој мавзолеј станал погребално место на династијата на Слџуците каде се наоѓаат и саркофазите на осум од султаните: