Страде Бјанке

Монте Паски Ероика

Ероика Страде Бјанке („Херојска трка на патиштата од чакал“) била создадена во 1997 година како гранфондо, рекреативна велосипедска трка единствено за стари велосипеди, на патишта од чакал околу Сиена,^[7] настан кој сѐ уште се одржува секоја година еден ден по професионалната трка.^[1]

Во 2007 година била одржана и професионална трка, првично наречена Монте Паски Ероика, освоена од Русинот Александар Колобнев. Трката била одржана на 9 октомври; започнала во Гаиоле ин Кјанти и завршила во Сиена. Организаторот RCS ги прашал локалните велосипедски легенди Фјоренцо Мањи и Паоло Бетини да го промовираат настанот.^[8] Монте деи Паски, најстарата банка во светот со седиште во Сиена, била главен спонзор на трката првите четири години.

Во 2008 година била префрлена на почетокот на март во календарот, поблизу до пролетниот дел од сезоната на пролетните класици.^[9] Швајцарецот Фабијан Канчелара го освоил второто издание. Во 2009 година, организаторите го промениле името на трката во „Страде Бјанке - Ероика Тоскана“, а во 2010 година само во „Страде Бјанке“. Трката, исто така, била продолжена за 9 километри и бил додаден уште еден дел со чакал, зголемувајќи го тој дел на 57 километри.^[10]

Страде Бјанке - Ероика Про

Во 2014 година, почетокот на трката бил префрлен во ридскиот град Сан Џимињано.^[11] Во 2015 година, името било официјално променето во „Страде Бјанке - Ероика Про“ по создавањето на женската верзија и добивањето категорија 1.HC од страна на Европската турнеја. Од 2016 година, Сиена е домаќин на почетокот и целта на Страде Бјанке.^[1] Поради природата на трката и нејзиното место во календарот, на нејзе главно настапуваат возачи кои учествуваат на Тирено-Адријатико и на Милано-Санремо.

Иако млад настан, трката стекнала статус на инстантен класик, привлекувајќи големо медиумско внимание и наскоро станал настан за многу велосипедисти.^[2] Помеѓу победниците на првите десет изданија се Фабијан Канчелара, Филип Жилбер и Михал Квјатковски. Во 2013 година, Морено Мозер станал првиот италијански победник. Специјалистот за класици Канчелара е единствениот трикратен победник на трката, со што заслужил еден сектор со чакал да биде наречен по него.^[5]

Тек

Трката започнува и завршува во градот на УНЕСКО, Сиена.^[1] Рутата се состои од 176 километри на ридест терен низ јужниот дел на Тоскана, вклучувајќи девет сектори со чакал, во вкупна должина од 52,8 километри.^[12][13] Целта е на сликовиот Пјаца дел Кампо во Сиена по стрмно и тесно искачување кое води до срцето на средновековниот град.^[14] Трката често се одлучува во завршните метри.^[5][15]

Патишта од чакал

Белите патишта од чакал, карактеристични за пејзажот на Тоскана, обезбедуваат посебност на трката. Тие обично се патишта до фармите, наречени „страде бјанке“ или „стерати“ на италијански, вртејќи низ ридовите и лозјата во областа Кјанти.^[16] Најдолг и најнапорен сектор е Лучињано д’Асо (9,5 км), како и Ашано (11 км).^[17] Некои од секторите се рамни, додека други сектори вклучуваат стрмни искачувања и кривулести спустови, што ги испробува вештините на велосипедистите за искачување и ракување со велосипедот. Положбата и знаењето за рутата често се покажуваат клучни.

Организаторите на трката биле поттикнати од двата светски познати класици, обединувајќи ги посебноста со стрмните искачувања на Трката околу Фландрија и пеколните сектори со калдрма на Париз-Рубе.^[18] Често била нарекувана италијански одговор на најиконските еднодневни трки во Фландрија, како што била и претставена преку слоганот во 2015 година: „Најјужниот северен класик во Европа“ (La Classica del Nord più a sud d'Europa).^[18]

Анџело Ѕомењан, еден од директорите на RCS, објаснил пред првото издание во 2007 година: „На велосипедизмот му треба нешто ново и на возачите им треба мотивација [...] Оваа трка е посебна и специјална“.^[19] Слично, италијанскиот спринтер Даниеле Бенати бил подеднакво ентузијаст околу трката, изјавувајќи: „Беше сензација да се вратиш во времето. Не мислев дека патишта како овие, каде може да видиш само трактор, сѐ уште постојат [...] Ќе биде важна трка која ќе стане важен класик. Веќе можам да ја замислам атмосферата при пристигнувањето на Пјаца дел Палио“.^[19]

Возачите кои имаат три победи на Страде Бјанке имаат сектор со чакал наречен по нив.^[20] Фабијан Канчелара е првиот возач со свој сектор: секторот 8 во должина од 11,5 километри кај Монте Санте Марие.^{[5][21][22][23][24]}

Година	Земја	Возач	Екипа
2007	РУС   Русија	Колобнев, АлександарАлександар Колобнев	Тим ЦСЦ
2008	ШВА   Швајцарија	Канчелара, ФабијанФабијан Канчелара	Тим ЦСЦ
2009	ШВЕ   Шведска	Лефквист, ТомасТомас Лефквист	Тим Колумбија-Хај Роад
2010	КАЗ   Казахстан	Иглински, МаксимМаксим Иглински	Астана
2011	БЕЛ   Белгија	Жилбер, ФилипФилип Жилбер	Омега Парма-Лото
2012	ШВА   Швајцарија	Канчелара, ФабијанФабијан Канчелара	РадиоШек-Нисан
2013	ИТА   Италија	Мозер, МореноМорено Мозер	Канондејл
2014	ПОЛ   Полска	Квјатковски, МихалМихал Квјатковски	Омега Парма-Квик Степ
2015	ЧЕШ   Чешка	Штибар, ЗдењекЗдењек Штибар	Етикс-Квик Степ
2016	ШВА   Швајцарија	Канчелара, ФабијанФабијан Канчелара	Трек-Сегафредо
2017	ПОЛ   Полска	Квјатковски, МихалМихал Квјатковски	Тим Скај
2018	БЕЛ   Белгија	Бенот, ТишТиш Бенот	Лото-Судал
2019	ФРА   Франција	Алафилип, ЖилијанЖилијан Алафилип	Декојнинк-Квик Степ
2020	БЕЛ   Белгија	ван Ерт, ВаутВаут ван Ерт	Џамбо-Висма
2021	ХОЛ   Холандија	ван дер Пул, МатјеМатје ван дер Пул	Алпесин-Феникс
2022	СЛО   Словенија	Погачар, ТадејТадеј Погачар	ОАЕ Тим Емирати

Повеќекратни победници

Победи	Возач	Изданија
3	Фабијан Канчелара (ШВА)	2008, 2012, 2016
2	Михал Квјатковски (ПОЛ)	2014, 2017

Победи по држави

Победи	Држава
3	Белгија  Швајцарија
2	Полска
1	Италија  Казахстан  Русија  Франција  Холандија  Чешка  Шведска  Словенија

• Страде Бјанке на Ризницата ^?
• Матична страница