Казахстан

Името „Казак“ потекнува од старотурскиот збор qaz, што значи „талка“, и тој се однесува на номадскиот живот на народот.^[15] Името на Козаците има исто етимолошко потекло.^[15] Персиската наставка '-стан' значи „земја“ или „место на“. Така сумарно гледано, името во слободен превод значи „земја на талкачи“.

Иако традиционално се однесува само на етничките Казахстанци, вклучувајќи ги и оние кои живеат во Кина, Русија, Турција, Узбекистан и другите соседни земји, терминот „Казак“ сè повеќе се користи за секој жител на Казахстан, вклучувајќи ги и неказаците^[16].

Казахстан бил населен уште од палеолитот^[17]. Пасторализмот бил развиен за време на неолитот, бидејќи климата и теренот на регионот се најпогодни за номадски животен стил. Територијата на Казахстан била клучна траса на Евроазиската Степа, претходник на копнените патишта на свилата. Археолозите веруваат дека луѓето овде за првпат го припотомиле коњот. За време на неодамнешните праисториски времиња, Средна Азија била населена со групи на афанасиевската култура^[18], по кое следувале раните индоирански култури (андроновска култура[19])[19])[19])[19]), а подоцна и од Саките и Масегите^[20][21]. Други групи ги вклучувале номадските Скити. Во 329 п.н.е. Александар Велики и неговата македонска војска се борела во Битката кај Јаксарт против Скитите по должината на реката Јаксарт, сега позната како Сир Дарја, долж јужната граница на денешен Казахстан.

Историја

Куманите навлегле во степите на денешен Казахстан во околу раниот 11 век, каде што подоцна се приклучиле со Кипчаките и ја основале големата конфедерација на Кумани-Кипчаки. Додека античките градови Тараз (Аули-Ата) и Хазрат-Туркестан долго време служеле како важни патни станици долж Патот на свилата што ги поврзувал Азија и Европа, вистинската политичка консолидација започнала со монголското владеење од почетокот на 13 век. Во времето на Монголското Царство, најголемо во светската историја, биле основани административни окрузи, а еден од тие окрузи по распаѓањето на царството се одвоил и станал познат како Казашко Ханство.

Во текот на овој период, традиционалниот номадски живот и сточарската економија продолжиле да доминираат во степата. Во 15 век, меѓу турските племиња започнале да се одвојуваатѕ во посебен казахстански идентитет, процес кој кон средината на 16 век беше консолидиран со појавата на казашкиот јазик, култура и економија.

Сепак, регионот бил во фокусот на постојано растечките спорови меѓу родните казашки емири и соседните персиски народи на југ. На својот врв, ханството владеело со делови од Средна Азија и Куманија. До почетокот на 17 век, Казашкото Ханство се борело со влијанието на племенските соперништва, кои делотворно го поделиле населението во големите, средните и малите (јужните) орди (jüz). Политичкото обединување, племенските соперништва и намалувањето на важноста на копнените трговски патишта меѓу Истокот и Западот го ослабиле ханството. Хиванското Ханство ја искористило оваа прилика и го припоил полуостровот Мангишлак. Узбекистанското владеење таму траело два века до пристигнувањето на Русите.

Во текот на 17 век, Казаците војувале со Ојратите, федерација на западните монголски племиња, вклучувајќи ги и Ѕунгарите^[22]. Почетокот на 18 век го означил зенитот на Казашкото Ханство. Во текот на овој период Малата Орда учествувала во војната 1723-1730 година против Ѕунгарите, по нивната инвазија на во т.н. „Големата катастрофа“ на казашките територии. Под водство на Абул-хан, Казахстан обезбедил големи победи над Ѕунгарите кај реката Буланти во 1726 година, и во Битката кај Анракај во 1729 година^[23].

Аблај-хан учествувал во најзначајните битки против Ѕунгарите од 1720-те до 1750-тите, за што бил прогласен за херој од народот. Казахстан страдал од честите напади против нив од волшките Калмици. Кокандското Ханство ја искористила слабоста на Казашкото по нападите на Ѕунгарите и Калмиците и ја освоиле територијата на денешен југоисточен Казахстан, вклучувајќи го и формалниот главен град во Алмати, во првиот квартал на XIX век. Исто така, Бухарскиот Емират владеел со Шимкент пред Русите да ја започнат својата доминација.

Руско Царство

Во првата половина на XVIII век, Руското Царство ја изградила линијата Иртиш, серија од четириесет и шест тврдини и деведесет и шест возови, меѓу кои Омск (1716), Семеј (1718), Павлодар (1720), Оренбург (1743) и Петропавловск (1752)^[24], за да ги спречат нападите во Казахстан и Ојрат на руска територија^[25]. Во доцниот XVIII век, Казаците го искористиле бунтот на Пугачев, кој бил центриран на областа Волга, напаѓајќи ги руските населби^[26]. Во XIX век, Руското Царство започнало да го проширува своето влијание во Средна Азија. Периодот познат како „Голема игра“ генерално се смета дека траел од приближно 1813 до англо-руската конвенција од 1907 година. Русите ефикасно владееле со поголемиот дел од територијата на денешен Казахстан.

Руското Царство вовело систем на администрација и изградило воени гарнизони и касарни во своите напори за воспоставување присуство во Средна Азија во таканаречената Голема игра за доминација во областа против Британската Империја, која го проширила своето влијание од југ во Индија и Југоисточна Азија. Русија го вовел рускиот јазик во сите училишта и во владините организации.

Руските напори за наметнување на својот систем предизвикал незадоволство кај народот во Казахстан, а до 1860-те години, некои Казаци се спротивставиле на владеењето на Русија. Тие го нарушиле традиционалниот номадски начин на живот и сточарската економија, а луѓето страдале од глад, при што некои племиња биле десеткувани. Националното движење на Казахстан, кое започнало во доцниот XIX век, се обидело да го зачува мајчиниот јазик и идентитет со тоа што се спротивставило на обидите на Руското Царство да ги асимилира и да ги задуши.

Од 1890-те наваму, сè поголем број доселеници од Руското Царство започнале да ја колонизираат територијата на денешен Казахстан, особено провинцијата Семиречје. Бројот на доселениците се зголемил уште повеќе откако железничката Трансаралска железница од Оренбург до Ташкент била завршена во 1906 година. Специјално создадената миграциска служба во Санкт Петербург ја надгледувала и ја охрабрила миграцијата чија крајна цел била да го прошири руското влијание во областа. Во текот на XIX век околу 400.000 Руси емигрирале во Казахстан, а околу еден милион Словени, Германци, Евреи и други имигрирале во регионот во текот на првата третина од 20 век^[27]. Василиј Балабанов бил администратор одговорен за преселување во поголемиот дел од ова време.

Населувањето предизвикало големо незадоволство од колонијалното владеење во последните години од Руското Царство. Најсериозното востание се случило во 1916 година. Казахстан ги нападнал руските и козачките доселеници и воените гарнизони. Револтот резултирал со серија судири и брутални масакри од двете страни^[28]. Двете страни се спротивставиле на комунистичката влада до крајот на 1919 година.

Советски Сојуз

По распадот на централната власт во Петроград во ноември 1917 година, Казаците доживеале краток период на автономија (Алашска автономија), со што на крајот и подлегнале на владеењето на болшевиците. На 26 август 1920 година, Киргиската автономна социјалистичка советска република во рамките на Руската Советска Федеративна Социјалистичка Република (РСФСР) била основана. Киргиската АССР ја вклучувала и територијата на денешен Казахстан, но нејзиниот административен центар бил главно руското населено место Оренбург. Во јуни 1925 година била преименувана во Казашка АССР, а нејзиниот административен центар бил префрлен во градот Кизилорда, а во април 1927 година во Алма-Ата.

Советската репресија на традиционалната елита, заедно со принудната колективизација кон крајот на 1920-тите и 1930-тите, довеле до глад и високи жртви, што довеле до големи немири (Глад во Казахстан од 1932-33)^[29][30]. Во текот на 1930-тите, некои членови на културното општество биле погубени - како дел од политиката на политички репресалии што ги водела советската влада во Москва.

На 5 декември 1936 година, Казашка АССР била одвоена од Руската советска федеративна социјалистичка република (РСФСР) и била основана Казашка Советска Социјалистичка Република, република во рамките на СССР, една од единаесетте такви републики во тоа време, заедно со Киргиска Советска Социјалистичка Република.

Републиката била една од одредиштате за прогонетите и осудените лица, како и за масовни населби или депортации погодени од централните власти на СССР во текот на 1930-тите и 40-тите години, како биле околу 400.000 Волшки Германци депортирани во септември-октомври 1941 година, а подоцна и Грците и Кримските Татари. Депортациите и затворениците биле интернирани во некои од најголемите советски работни кампови (гулаг), вклучувајќи го и логорот Акмол надвор од Нур-Султан, кој бил резервиран за жените на мажите кои се сметале за непријатели на народот^[31]. Многумина пак се преселиле поради политиката на пренос на население во Советскиот Сојуз.

Советско-германската војна (1941-1945) довела до зголемување на индустријализацијата и ископување на минералите за поддршка на воените напори. Во времето на смртта на водачот на СССР, Јосиф Сталин, во 1953 година, сепак, Казахстан сè уште имал големо земјоделско стопанство. Во 1953 година, советскиот водач Никита Хрушчов ја иницирал кампања за претворање на традиционалните пасишта на Казахстан во главен регион за производство на жито за Советскиот Сојуз. Политиката довела до мешани резултати. Меѓутоа, заедно со подоцнежните модернизации под советскиот водач Леонид Брежнев (на власт 1964-1982 година), бил забрзан развојот на земјоделскиот сектор, кој останува извор на приходи за голем процент од населението на Казахстан. Поради децениите на лишеност, војна и преселување, до 1959 година Казаците станале малцинство во земјата, сочинувајќи 30% од населението. Етничките Руси сочинувале 43%^[32].

Во 1947 година, владата на СССР, како дел од проектот за атомска бомба, основала јадрен полигон во близина на североисточниот град Семеј, каде што бил спроведен првиот советски тест за јадрена бомба во 1949 година. Стотици јадрени тестови биле спроведени до 1989 година и истите имале негативни еколошки и биолошки последици^[33]. Антинуклеарното движење во Казахстан станало главна политичка сила во доцните 1980-ти.

Во декември 1986 година во Алмати се одржале масовни демонстрации на млади етнички Казахстанци, во знак на протест поради замена на првиот секретар на Комунистичката партија Динмухамед Кунаев со Генадиј Колбин од Руска СФРС. Владините трупи ги потиснале немирите, неколку луѓе биле убиени, а голем број демонстранти биле затворени. Во последните денови на советското владеење, незадоволството продолжило да расте и незадоволството нашло израз под политиката на советскиот водач Михаил Горбачов.

Независност

На 25 октомври 1990 година, Казахстан го прогласил својот суверенитет на својата територија како република во рамките на Советскиот Сојуз. По августовскиот прекин на обидот за државен удар во Москва, Казахстан прогласил независност на 16 декември 1991 година, со што станала последна советска република која прогласила независност. Десет дена подоцна, самиот Советски Сојуз престанал да постои.

Нурсултан Назарбајев станал првиот претседател на државата. Назарбајев владеел на авторитарен начин, за кој некои сметале дека биле потребни во првите години на независност. Акцентот бил ставен на претворањето на економијата на земјата во пазарна економија, додека политичките реформи заостанувале зад постигнувањата во економијата. До 2006 година, Казахстан генерирал 60% од БДП на Средна Азија, првенствено преку нафтената индустрија^[12].

Во 1997 година, владата го преместила главниот град во Нур-Султан (до 2019 г. наречен Астана), од Алмати, најголемиот град во земјата.

Казахстан е држава во Средна Азија и Источна Европа. Се наоѓа во центарот на континентот Евроазија и е деветта држава по големина во светот со 2.724,9 км². На исток, север и северозапад се граничи со Русија, на југ со Узбекистан, Киргистан и Туркменистан, а на југоисток се граничи со Кина. Границата на Казахстан започнува од запад со Каспиското Езеро, потоа со Приволшката Степа, продолжувајќи на север до јужните падини на планината Урал, понатаму на исток се протега и Западносибирската Низина до Алтај. На исток, границата поминува низ Тарбагатај и Џунгарија, на југ по планините Тјеншан и Туранската Низина сè до Каспиското Езеро. Вкупните граници на Казахстан заземаат 12.187 километри. Државата има брегови на Каспиското Езеро и Аралското Езеро. Алмати е најголемиот град во државата со околу 1.185.900 жители, додека Нур-Султан е главен град.

Клима и релјеф

Релјефот на Казахстан е разновиден. 58% од територијата на државата сочинуваат пустини и полупустини, 10% планини. На северот на државата превладуваат степи и лесостепи. 23% од територијата на државата е погодна за земјоделство, 70% за живинарство. На северозапад се наоѓа Предуралското Блато. На запад лежи Прикасписката Низина. На југозапад се наоѓа полуостровот Манѓишлак. На исток се наоѓа Устјорт. На североисток од Касписката Низина се наоѓа врвот Мугоџари, понатаму се наоѓа и Тургајското Блато. Околу Аралското Езеро се наоѓа пустината Кузилкум и песочните масиви Голема Барсука, Мала Барсука и Приаралски Каракум.

Климата во Казахстан е континентална. Средните јануарски температури се движат од -25ºС (на север и во централен Казахстан) до -3ºС (на југ); средните јулски температури соодветно од 19 до 30ºС. Врнежите во државата се просечно до 300 мм, во пустините под 100 мм, а на планините до 1 600 мм. Врнежите варираат помеѓу суви и полупустински услови, зимата е особено суви^[34]. Нур-султан е вториот најстуден град во светот по Улан Батор.

Природни извори

Казахстан има во изобилство достапни минерални и фосилни горива. Развојот на нафта, природен гас и екстракција на минерали привлекло повеќе од над 40 милијарди долари странски инвестиции во Казахстан од 1993 година и секторот учествува со околу 57% од индустриското производство во земјата (или приближно 13% од бруто-домашниот производ). Според некои проценки^[36], Казахстан ги има вторите најголеми резерви на ураниум, хром, олово и цинк; трет по големина мангански резерви; петти најголеми резерви на бакар; и се рангира во првите десет места за јаглен, железо и злато. Исто така е извозник на дијаманти. Можеби најзначајно за економскиот развој, Казахстан, исто така, во моментов има 11-ти најголеми докажани резерви на нафта и на природен гас^[37].

Вкупно има 160 депозити со над 2,7 милијарди тони (2,7 милијарди тони) нафта. Истражувањата на нафтата покажале дека депозитите на Каспиското крајбрежје се само мал дел од многу поголемиот депозит. Се смета дека во тоа подрачје може да се најдат 3,5 милијарди тони нафта и 2,5 милијарди кубни метри гас. Генерално, проценката на нафтените депозити на Казахстан изнесува 6,1 милијарди тони. Сепак, во земјата има само 3 рафинерии, сместени во Атирау^[38] Павлодар и Шимкент. Овие не се способни за обработка на вкупниот суров производ, толку многу од тоа се извезува во Русија. Според американската агенција за енергетски информации, Казахстан произведува околу 1,540.000 барели (245.000 м3) нафта дневно според податоци од 2009 година^[39].

Казахстан, исто така, поседува големи депозити на фосфорит. Еден од најголемите и познати е сливот на Каратау со 650 милиони тони P2O5 и депозити на Актобинскиот фосфоритен басен во северозападниот дел на Казахстан, со ресурси од 500-800 милиони тони од 9% руда^[40][41].

Политички систем

	Податотека:B.A.Sagyntaev.jpg
Касим Жомарт Токајев Привремен претседател	Бакитжан Сагинтајев Премиер

Казахстан е унитарна република. Нурсултан Назарбаев ја предводел земјата од 1991 до 2019 година^[42][43]. Тој бил наследен од Касим Жомарт Токајев како привремен претседател^[44]. Претседателот може да стави вето на легислативата што ја донесува Собранието и исто така е главен командант на вооружените сили. Премиерот претседава со Кабинетот на министри и служи како шеф на владата на Казахстан. Постојат три вицепремиери и шеснаесет министри во Кабинетот.

Казахстан има дводомен парламент составен од Мажилис (Долен дом) и Сенат (Горен дом)^[45].

Административна поделба

Казахстан е поделен на 14 области кои понатаму се делат на окрузи.

Белешки:

Урбани центри

п р у Најголеми градови во Казахстан http://www.geonames.org/KZ/largest-cities-in-kazakhstan.html
	Бр.		Област	Нас.
Алмати Нур-Султан	1	Алмати	Алмати	1,703,481	Шимкент Караганда
	2	Нур-Султан	Нур-Султан	1,014,015
	3	Шимкент	Туркистан	683,273
	4	Караганда	Караганда	501,173
	5	Актобе	Актобе	427,719
	6	Тараз	Жамбил	351,476
	7	Павлодар	Павлодар	350,998
	8	Оскемен	Источен Казахстан	344,421
	9	Семеј	Источен Казахстан	312,136
	10	Орал	Западен Казахстан	278,096

Надворешни односи

Казахстан е член на Заедницата на независни држави, Организацијата за економска соработка и Шангајската организација за соработка. Нациите на Казахстан, Русија, Белорусија, Киргистан и Таџикистан ја формирале Евроазиската економска заедница во 2000 година, за да ги оживеат претходните напори за хармонизирање на трговските тарифи и создавање на зона за слободна трговија под царинска унија. На 1 декември 2007 година, било објавено дека Казахстан е избран да претседава со Организацијата за безбедност и соработка во Европа за 2010 година. Казахстан за првпат бил избран за член на Советот за човекови права на ОН на 12 ноември 2012 година^[47].

Казахстан е исто така член на Обединетите нации, Организацијата за безбедност и соработка во Европа, Евроатлантскиот партнерски совет, Турскиот совет и Организацијата на исламската соработка (ОИК). Тој е активен учесник во програмата на Партнерството за мир на Северноатлантскиот договор^[48].

Во 1999 година, Казахстан аплицирал за добивање статус набљудувач во Парламентарното собрание на Советот на Европа. Официјалниот одговор на Собранието бил дека поради тоа што Казахстан делумно е сместен во Европа, земјата би можела да аплицира за полноправно членство, но дека нема да му биде доделен никаков статус во Советот додека нејзината демократија и човековите права не се подобрат.

По осамостојувањето во 1991 година, Казахстан ја следел т.н. мултивекторна надворешна политика, барајќи подеднакво добри односи со своите два големи соседи, Русија и Кина, како и со САД и останатите на западниот свет^[49][50]. Русија моментално закупува околу 6.000 квадратни километри територија што ја опфаќа космодромот Бајконур во јужниот дел на Казахстан, од каде што првиот човек бил пуштен во вселената, како и советскиот вселенски шатл Буран и познатата вселенска станица Мир.

На 11 април 2010 година, претседателите Назарбајев и Обама се состанале на Самитот за јадрена безбедност во Вашингтон, и разговарале за зајакнување на стратешкото партнерство меѓу САД и Казахстан. Тие ветиле дека ќе ја интензивираат билатералната соработка за промовирање на јадрената безбедност, регионалната стабилност во Средна Азија, економскиот просперитет и универзалните вредности^[51].

Во април 2011 година, претседателот Обама го повикал претседателот Назарбајев и разговарал за многу кооперативни напори во врска со јадрената безбедност, вклучувајќи и обезбедување јадрен материјал од реакторот БН-350. Тие го разгледале напредокот во исполнувањето на целите што двајцата претседатели за време на нивниот билатерален состанок на Самитот за јадрена безбедност во 2010 година^[52]. Од 2014 година, владата на Казахстан се кандидирала за непостојано членско место во Советот за безбедност на ОН за 2017-2018^[53]. На 28 јуни 2016 година, Казахстан бил избран за непостојан член на Советот за безбедност на ОН со мандат од две години^[54].

Казахстан активно ги поддржува мировните мисии на ООН во Хаити, Западна Сахара и Брегот на Слоновата Коска^[55]. Во март 2014 година, Министерството за одбрана избрало 20 казахстански воени лица како набљудувачи за мировните мисии на ОН. Воениот персонал, рангиран од капетан до полковник, морало да помине низ специјализирана обука на ОН; тие морале да зборуваат англиски и да бидат вешти во употребата на специјализирани воени возила^[55].

Во 2014 година, Казахстан й дал на Украина хуманитарна помош за време на конфликтот со бунтовниците поддржани од Русија. Во октомври 2014 година, Казахстан донирал 30.000 американски долари за хуманитарните напори на Меѓународниот комитет на Црвениот крст во Украина. Во јануари 2015 година, за да помогне во хуманитарната криза, Казахстан испратил 400.000 американски долари помош за југоисточните региони на Украина^[56]. Претседателот Назарбајев изјавил за војната во Украина: „Роднинската војна доведе до вистинско уништување на источна Украина, и тоа е заедничка задача да се запре војната таму, да се зајакне независноста на Украина и да се обезбеди територијалниот интегритет на Украина“^[57]. Експертите сметаат дека без разлика како се развива украинската криза, односите на Казахстан со Европската Унија ќе останат нормални^[58]. Се верува дека посредувањето на Назарбајев е позитивно прифатено и од Русија и од Украина^[58].

Министерството за надворешни работи на Казахстан објавило соопштение на 26 јануари 2015 година: „Цврсто сме убедени дека нема алтернатива за мировните преговори како начин за решавање на кризата во југоисточна Украина“^[59].

Човекови права

Состојбата на човековите права во Казахстан е опишана како слаба од страна на независните набљудувачи. Во 2014 година, извештајот на Хјуман рајтс воч за Казахстан објавил дека земјата „во голема мера ја ограничува слободата на собирање, говор и религија. Во 2014 година властите затвораа весници, затвораа или казнуваа десетици луѓе по мирни, но несанкционирани протести и казнуваа или притворија обожаватели. Во средината на 2014 година, Казахстан усвои нови кривични, извршни, процедурални и административни кодекси и нов закон за синдикати, кој, содржи делови кои ги ограничуваат основните слободи и не се во согласност со меѓународните стандарди. Мачењето останува вообичаено во местата на притвор“^[60]. Во извештајот на Хјуман рајтс воч во 2016 година се коментира дека Казахстан „презеде неколку значајни чекори за справување со влошениот опис за човековите права во 2015 година, се фокусира на економскиот развој над политичките реформи“^[61].

Според извештајот на американската влада објавен во 2014 година, во Казахстан:

„Законот не бара полицијата да ги информира притворениците дека имаат право на адвокат, а полицијата не го сторила тоа. Набљудувачите за човекови права наведуваат дека службениците за спроведување на законот ги одвраќале притворениците од средба со адвокат, ги собрале доказите преку прелиминарни сослушувања пред адвокатот на притвореникот да пристигне и во некои случаи користеле корумпирани адвокати за да соберат докази [...]“^[62]

„Законот не обезбедува адекватно независно судство, а извршната власт остро ја ограничи судската независност.“ Обвинителите уживаа квазисудска улога и имале овластување да ги суспендираат судските одлуки. Корупцијата беше очигледна во секоја фаза од судскиот процес. Меѓу најплатените државни службеници, адвокатите и надгледувачите за човекови права изјавиле наводно дека судиите, обвинителите и други официјални лица побарале мито во замена за поволни пресуди во повеќето кривични предмети“^[62].

Глобалниот ранг на Казахстан во индексот на владеење на правото на Светската правда за 2015 година бил 65 од 102 земји. Иницијативата на АБА за владеење на правото на Американската адвокатска комора има програми за обука на професионалци од областа на правото во Казахстан^[63][64].

Казахстанскиот Врховен суд презел неодамнешни чекори за модернизација и зголемување на транспарентноста и надзорот над правниот систем на земјата. Со финансирање на Американската агенција за меѓународен развој, Иницијативата за владеење на правото на АБА започнала нова програма во април 2012 година за зајакнување на независноста и одговорноста на судството^[65].

Хомосексуалноста е легална во Казахстан од 1997 година; иако во повеќето делови сè уште е социјално неприфатена^[66].

Економијата на Казахстан е најголемата економија во Средна Азија во целост и по глава на жител, но валутата забележала пад помеѓу 2013 и 2016 година. Казахстан поседува резерви на нафта, како и минерали и метали. Исто така, има значителен земјоделски потенцијал со своите огромни степски земји каде сточарството и житото се одржува. Планините на југ се важни за јаболката и оревите. Двата вида растат на див начин во овој регион. Индустрискиот сектор во Казахстан се потпира на извлекување и преработка на овие природни ресурси.

Распадот на СССР и колапсот на побарувачката за традиционалните производи на тешката индустрија во Казахстан резултирале со силен пад на економијата од 1991 година, со најтешкиот годишен пад што се случил во 1994 година. Во 1995-97 започнала владина програма за економска реформа а приватизацијата се забрзала, што резултирало со значително поместување на средствата во приватниот сектор. Потпишувањето на Договорот за Каспискиот гасовод во декември 1996 година за изградба на нов гасовод од територијата на западен Казахстан до Црното Море ги зголемило шансите за значително поголем извоз на нафта за неколку години. Казахстанската економија се свртела надолу во 1998 година со пад на БДП од 2,5 отсто поради намалените цени на нафтата и августовската финансиска криза во Русија. Во 1999 година започнало закрепнување на меѓународните цени на нафтата, кои, во комбинација со добро темпирана девалвација на казахстанското тенге, ја извлекло економијата од рецесија.

Тековниот БДП по глава на жител се намалил за 26% во деведесеттите години^[67]. Во 2000-тите, економијата на Казахстан остро се зголемила, потпомогната од зголемените цени на светските пазари на нафта, метали и жито. БДП пораснало за 9,6% во 2000 година, наспроти 1,7% во 1999 година. Во 2006 година, екстремно високиот раст на БДП бил одржлив и пораснал за 10,6%^[68]. Бизнисите со Русија и Кина, како и соседните држави на ЗНД помогнале да се стимулира овој раст. Зголемениот економски раст, исто така, довел до пресврт во владините финансии, при што буџетот се движел од дефицитот во готово од 3,7% од БДП во 1999 година до вишок од 0,1% во 2000 година. Земјата доживеала забавување на економскиот раст од 2014 година, предизвикан од опаѓање цените на нафтата и ефектите од Украинската криза^[69]. Валутата на земјата била девалвирана за 19% во 2014 година и за 22% во 2015 година.

Во 2017 година, Светскиот економски форум го изготвил својот ранг на глобално ниво за конкурентност а Казахстан бил на 57 место од вкупно 144 земји^[70]. Рангирањето ги разгледува повеќекратните макроекономски и финансиски фактори, како што се големината на пазарот, БДП, даночните стапки, развојот на инфраструктурата итн.^[71]. Во 2012 година, Светскиот економски форум ја навел корупцијата како најголем проблем во бизнисот во земјата^[72], додека Светската банка го навел Казахстан како жариште за корупција, на исто ниво со Ангола, Боливија, Кенија, Либија и Пакистан^[73].

Потпретседателот на Светската банка за Европа и Средна Азија, Кирил Милер, го посетил Нур-Султан (Астана) во јануари 2017 година, каде што го пофалил напредокот на земјата направен за време на 25-годишното партнерство со Светската банка. Милер, исто така, зборувал за подобреното позиционирање на Казахстан во Извештајот на Светската банка за 2017 година, каде што Казахстан е рангиран на 35 место од 190 земји во светот^[74].

Казахстан обезбедил трета позиција во регионалната ранг-список на Централната и Јужна Азија од Глобалниот индекс на иновации во 2018 објавен од Светската организација за интелектуална сопственост^[75].

Земјоделство

Земјоделството е еден од најважните сектори во Казахстан каде што земјата се обидува да привлече странски инвестиции за да ја зголеми конкурентноста на овој сектор на економијата. За таа цел, во 2017 година Казагро преговарал со Европската инвестициска банка (ЕИБ) за заем од 200 милиони евра за период од 15 години^[76].

Енергетика

Казахстан е водечка земја во светот за производство на ураниум^[77], со 35% од светското производство, и е втор по големина во светот по резерви на ураниум по Австралија^[78]. Нафтата и гасот се водечки економски сектор. Во 2000 година, Казахстан произвел 35.252.000 тони нафта (700.000 барели дневно), што претставува зголемување од 17,4% во однос на 1999 година од 30.025.000 тони. Земјата извезла 28.883.000 тони нафта во 2000 година, на 38,8% од 20.813.000 тони во 1999 година. Производството во 2001 година се зголемило на околу 20%, со цел да се исполни владината прогноза за 40.100.000 тони нафта (800.000 барели дневно). Во 2000 година, производството достигнало 11,5 км³ природен гас, од 8,2 км³ во 1999 година. Казахстан има потенцијал да биде извозник на нафта од светска класа на среден рок. Значајните странски инвестиции во Казахстан се заедничкото вложување на Тенгизшевроил, во сопственост на 50% од Шеврон корпорејшн, 25% од Ексон Мобил, 20% од КазМунајГас на Казахстан и 5% од ЛукАрко од Русија^[79]. Карачаганакското поле за природен гас и гас кондензат го развиваат БГ Груп, Агип, Шеврон корпорејшн и Лукоил. Конзорциумот „Офшор Казахстан“, предводен од Агип, го открил потенцијалното огромното нафтено поле Кашаган во северниот дел на Каспиското Море. Економската иднина на Казахстан е поврзана со развојот на нафта и гас. Растот на БДП ќе зависи од цената на нафтата, како и со способноста да се развијат нови депозити.

Индустрија

Во јуни 2014 година, собранието на Тојота се одлучило за вклучување во пазарот со отворање свое претставништво во Костанај, Казахстан^[80]. Очекуваното годишно производство изнесува околу 3.000 возила^[80]. Автомобилската индустрија во Казахстан брзо се развивала по 2014 година, произведувајќи годишни производи вредни 2 милијарди долари^[81]. За жал, индустријата забележала пад и покрај големите надежи, при што продажбата се намалила на само 46.000 во 2016 година^[82].

Трговија

Шерин Сушикова, советник на Комората за трговија и индустрија на Казахстан и Чао Јон-Чуан, генерален секретар на Тајван за развој на надворешна трговија, на 13 октомври 2006 година во Тајпеј потпишале договор за подобрување на економските односи преку „размена на информации и посети на пазарните и трговските професионалци“. " ТАИТРА има канцеларија во Алмати, Казахстан^[83]. Во 2006 година, тогашниот гувернер на Северна Дакота, Џек Далримпл, предводел 18-члената делегација од трговската комора во Северна Дакота, претставувајќи седум компании од Северна Дакота и Државниот универзитет Дикинсон во Казахстан, Украина и Русија. Северна Дакота претежно пренесува машини во Казахстан, и е осмо најголемо одредиште за извозот на Северна Дакотан; извозот на машини се зголемил од 22.000 до 25 милиони долари помеѓу 2000 и 2005 година^[84].

Процентот на високотехнолошкиот извоз (како дел од произведениот извоз) од Казахстан се зголемил од само 4,46% во 1995 година на 37,17% во 2014 година. Еден од главните фактори кои го поттикнале овој пораст бил Проектот за комерцијализација на технологијата развиен и имплементиран од страна на Светска Банка и Владата на Казахстан. Преку овој проект, 65 казахстански технолошки стартапи добиле финансирање и обука, помагајќи им да ги добијат своите иновации на пазари^[85]. Кина е важен трговски партнер на Казахстан. На крајот од март 2015 година двете земји потпишале 33 договори во вредност од 23,6 милијарди долари^[86]. Договорите опфаќаат различни индустрии, како рафинирање на нафта, автомобили, челик^[86].

Странски директни инвестиции

Казахстан е најголем примател на вкупни и годишни странски директни инвестиции на сите земји од ЗНД. ОЕСР ги пофалил чекорите што ги направила владата во отворањето на земјата за меѓународни инвестиции и подобрување на политичката рамка за инвестирање како дел од нивните напори за диверзификација на економијата^[87]. Во 2017 година, Казахстан бил поканет од ОЕСР да стане приврзаник на Декларацијата на ОЕСР за меѓународни инвестиции и мултинационални претпријатија^[88].

Во јуни 2014 година Казахстанскиот претседател Нурсултан Назарбајев потпишал даночни олеснувања за промовирање на странски инвестиции, вклучувајќи и 10-годишно ослободување од данокот на доход, ослободување од данокот на имот за осум години и 10-годишно замрзнување на повеќето други даноци^[89]. Другите мерки вклучуваат враќање на капиталните вложувања до 30 отсто откако ќе биде пуштен производствениот капацитет^[89]. Со цел да привлече инвестиции, Казахстан го намалил даночното оптоварување за странските инвеститори. Стапката на данок на добивка се намалила од 30% на 20%. Владата, исто така, постепено го намалила ДДВ од 16% во 2006 година на 12% во 2009 година^[90]. На 30 септември 2014 година, вкупните странски инвестиции во Казахстан достигнале 211,5 милијарди американски долари. Од вкупниот број, нето странските директни инвестиции сочинувале 129,3 милијарди американски долари, при што портфолиото и другите инвестиции ги содржат останатите 82,2 милијарди американски долари^[90].

Почнувајќи од јули 2015 година, Казахстан привлекол 16 милијарди долари во преработувачката индустрија во текот на изминатите пет години, што е 2,5 пати повеќе од претходните пет години^[91]. Казахстан пуштил во употреба четиристотини нови производи, во автомобилската индустрија, железничкото инженерство, производството на основни хемиски производи, ураниумската индустрија, индустријата на ретки метални метали. Обемот на нови претпријатија изнесува 580 милијарди^[91]. Во јуни 2015 година - јуни 2016 година вкупниот број на претпријатија во сопственост на странски инвеститори во Казахстан се зголемил за 2,3 проценти и достигнал 9.000. 8.691 странски компании кои работат во Казахстан се мали бизниси^[92].

Од почетокот на 2016 година, Светска банка инвестирала над 6,8 милијарди американски долари во Казахстан од 1992 година. Овие средства биле инвестирани во развој на патишта и социјална инфраструктура, зголемување на конкурентноста на МСП, образование, здравствена заштита, заштита на животната средина итн.^[93]. Во 2012 година, Казахстан го спровел првиот преглед на инвестиционите стандарди на ОЕСР, што резултирало со 12 препораки за подобрување на инвестициската клима во земјата. По усвојувањето на Законот за јавно-приватно партнерство со проширување на употребата на механизмот и ревидирање на стандардите за заштита на интелектуалната сопственост и правилата за привлекување на странски труд, Казахстан започна со втор преглед на ОЕСР во 2016 година.

Според Министерството за инвестиции и развој на Казахстан, од мај 2016 година привлекувањето на странски инвестиции во преработка на нафта се зголемило за 80%, прехранбената индустрија - 30%, во областа на инженерството - за 7 пати. Министерството, исто така, објавило дека имало 200 инвестициски проекти во земјата во вредност од повеќе од 40 милијарди долари^[94].

Во средината на 2016 година, група на компании предводени од Шеврон објавиле инвестиција вредна 36,8 милијарди долари во нафтеното поле на Тенгиз во Казахстан^[95]. Во првиот квартал од 2016 година, Казахстан привлекол 2,7 милијарди долари странски директни инвестиции. Најголем инвеститор во казахстанската економија е Холандија (66 милијарди долари), потоа САД (26 милијарди долари) и Швајцарија (15 милијарди долари)^[96]. Според претседателот на Казахстанската Народна банка, клучен фактор кој го поттикнува зголемениот прилив на странски инвестиции е имплементацијата на државната програма Нурли Жол која предвидува создавање на поволни услови. Заклучно со септември 2016 година, странските инвестиции во казахстанската економија изнесуваа 5,7 милијарди долари, што е за 4,8% повеќе во однос на истиот период од претходната година^[97].

Меѓународната база на податоци на Бирото за пребројување на населението на САД наведува дека во Казахстан живеат 18,9 милиони (мај 2019) жители^[98], додека изворите на Обединетите нации, според податоци од 2017 година, даваат проценка од 17.987.736. Официјалните проценки за 2019 година се дека земјата има 18.459 милиони жители. Во 2013 година, населението се зголемило на 17.280.000 со стапка на раст од 1,7% во текот на изминатата година, според Агенцијата за статистика на Казахстан^[99].

Проценката на населението во 2009 година е за 6,8% повисока од населението пријавено во последниот попис од јануари 1999 година. Мажите и жените сочинуваат 48,3% и 51,7% од населението, соодветно.

Етнички групи

Етничките Казаци се 63,1% од населението, а етничките Руси во Казахстан се 23,7%^[13]. Други групи вклучуваат Татари (1,3%), Украинци (2,1%), Узбеци (2,8%), Белоруси, Ујгури (1,4%), Азери, Дунгани, Калмици, Чуваши, Полјаци^[100] и Литванци. Некои малцинства, како што се Украинците, Корејците, Волшките Германци (1,1%), Чеченците^[101], Турците биле депортирани во Казахстан во 1930-тите и 1940-тите години од страна на Сталин. Некои од најголемите советски работни кампови (гулаг) постоеле во земјата^[102].

Во 1989 година, етничките Руси биле 37,8% од населението, а Казаците имале мнозинство во само 7 од 20-те региони во земјата. Пред 1991 година во Казахстан имало околу 1 милион Германци, главно потомци на Волшки Германци депортирани во Казахстан за време на Втората светска војна. По распадот на Советскиот Сојуз, повеќето од нив емигрирале во Германија^[103]. Повеќето членови на помалото понтиско грчко малцинство емигрирале во Грција. Во доцните 1930-ти илјадници Корејци во Советскиот Сојуз биле депортирани во Средна Азија.

Деведесеттите години на минатиот век биле обележани со емиграција на многу Руси и Германци, процес кој започнал во 1970-тите. Ова го направиле домородните Казаци најголема етничка група. Дополнителни фактори во зголемувањето на населението во Казахстан се повисоки раѓања и имиграција на етничките Казаци од Кина, Монголија и Русија.

Јазици

Казахстан е официјално двојазична земја. Казашки јазик^[108] зборуваат 64,4% од населението, и истиот има статус на државен јазик, додека рускиот, кој го зборуваат повеќето Казаци^[109], е прогласен за службен јазик, и се користи рутински во бизнисот, владата и меѓуетничка комуникација, иако Казахстан полека го заменува^[110].

Владата во јануари 2015 година објавила дека латинската азбука ќе ја замени кирилицата како систем за пишување на казашки јазик до 2025 година^[111]. Другите малцински јазици што се зборуваат во Казахстан се: узбекистански, украински, ујгурски, киргиски и татарски. Англискиот, како и турскиот, се здобиле со популарност меѓу помладите луѓе од распадот на Советскиот Сојуз. Образованието низ Казахстан се изведува или на казашки или на руски, или пак комбинирано^[112]. Во говорот на оставката на Назарбајев од 2019 година, тој изјавил дека народот на Казахстан во иднина ќе зборува три јазици (казашки, руски и англиски)^[113].

Религија

Земјата историски била центар на широк спектар на етнички групи со различни религии. Нетолеранцијата кон другите општества станало проблем на казахстанската култура. Основањето на независна република, по распаѓањето на СССР, предизвикало големи промени во секој аспект на животот на луѓето. Религиозноста на населението, како суштински дел од секој културен идентитет, претрпела и динамички трансформации. Баптистичките цркви често биле напаѓани. Ова се должело на собирите на членовите на црквата без да се регистрираат, според барањето на државата. Секој кој не е регистриран, е изложен на ризик од страна на полицијата. Сепак, не само оние што го прекршуваат законот се третираат грубо[7].

По неколку децении потисната култура, луѓето чувствувале голема потреба да го изложат својот етнички идентитет - делумно преку религијата. Квантитативните истражувања покажуваат дека во првите години од воспоставувањето на новите закони, откажувањето од какви било ограничувања на религиозните верувања и прогласување на целосна слобода, земјата доживеала огромен скок во верските активности на своите граѓани. Стотици џамии, синагоги, цркви и други верски објекти биле изградени во рок од неколку години. Сите застапени религии имале корист од зголемениот број на членови и верски објекти. Владата ја поддржала оваа активност и направила се од себе за да обезбеди рамноправност меѓу сите верски организации и нивните следбеници. Меѓутоа, во доцните 1990-ти, се случил мал пад на религиозноста. Нацрт-законот за религиите што се разгледувал во јуни 2008 година предизвикал меѓународна загриженост околу тоа дали постои намера да се исполнат општите стандарди за слобода на религијата и човековите права.

Според различни анкети, поголемиот дел од казахстанските граѓани, првенствено етничките Казаци, се идентификуваат како неденоминациони муслимани^[115], додека други се идентификуваат како сунитите од Ханифиски мезхеб, кои сочинуваат околу 63,6% од населението, како и етничките Узбеци, Ујгури и Татари^[116][117]. Помалку од 1% се дел од Шафиски мезхеб (првенствено Чеченци) и шиити. Постојат вкупно 2.300 џамии^[118], кои се поврзани преку „Духовна асоцијација на муслиманите во Казахстан“, предводена од врховен муфтија^[119]. Курбан бајрам е признаен како национален празник на земјата^[118].

Помалку од 25% од населението во Казахстан е православно, традиционално вклучувајќи ги етничките Руси, Украинци и Белоруси^[117]. Други христијански групи вклучуваат католици, протестанти (баптизам, презвитеријанство, лутеранство, пентекостализам, методизам, Адвентисти на седмиот ден), Јеховини сведоци и мормони. Постојат вкупно 265 регистрирани православни цркви, 93 католички цркви и 543 протестантски цркви и молитвени куќи. Божиќ, признаен на руски православен начин според јулијанскиот календар, е признаен како национален празник во Казахстан^[117].

Други религиозни групи се: јудаизам, бахајство, хиндуизам, будизам итн.^[117].

Земјата е мултиетничка, со долга традиција на толеранција и секуларизам. Од независноста, бројот на џамии и цркви е значително зголемен. Сепак, населението понекогаш е претпазливо за малцинските религиозни групи. Водачите на четирите религиозни групи што владата ги смета за „традиционални“ - исламот, руското православие, католицизмот и јудаизмот - објавиле општо прифаќање и толеранција што другите религиозни групи не секогаш ги уживаат.

Образование

Образованието е универзално и задолжително низ секундарното ниво, а стапката на писменост на возрасни е 99,5%^[120]. Во просек, овие статистички податоци се еднакви за жените и мажите^[121].

Образованието се состои од три главни фази: основно образование (од 1-4), основно општо образование (од 5-9) и високо образование (од 10-11 или 12) поделени на континуирано општо образование и стручно образование. Стручното образование обично трае 3 или 4 години^[122]. (Во основното образование му претходи една година претшколско образование.) Овие нивоа може да се следат во една институција или во различни (на пример, основно училиште, потоа средно училиште). Неодамна се основани неколку средни училишта, специјализирани училишта, гимназии и јазични и технички гимназии. Средното стручно образование се нуди во специјални професионални или технички училишта или колеџи и стручни училишта^[120].

Во моментов, постојат универзитети, академии и институти, конзерваториуми, високи школи и високообразовни институции. Постојат три главни нивоа: основно високо образование кое ги обезбедува основите на избраното поле на студии и води до доделување на диплома; специјализирано високо образование по што на студентите им се доделува диплома за специјалист; и научно-педагошко високо образование што води кон магистратура. Постдипломското образование води до кандидат на науки и доктор на науки. Со донесувањето на законите за образование и за високо образование, бил воспоставен приватен сектор и лиценцирани се неколку приватни институции.

Повеќе од 2.500 студенти во Казахстан аплицирале за студентски кредити во вкупен износ од околу 9 милиони долари. Најголем број на студентски кредити доаѓаат од Алмати, Нур-Султан и Кизилорда^[123].

Програмите за обука и развој на вештини во Казахстан исто така се поддржани од меѓународни организации. На пример, на 30 март 2015 година, групата на извршни директори на светски банки одобрила заем од 100 милиони долари за проектот „Вештини и работа“ во Казахстан^[124]. Проектот има за цел да обезбеди релевантна обука за невработените, непродуктивно самовработените и сегашните вработени кои имаат потреба од обука^[124]. Во 2015 година Казахстан објавил вкупна стапка на невработеност од 5,0%, слична на некои од најголемите економски сили како САД^[125]. Стапката на невработеност на младите во Казахстан (15-24 години) била исто така забележана кај 5.0% од населението во 2017 година^[126].

Пред руската колонизација, Казаците имале високо развиена култура врз основа на нивната номадска пастирска економија. Исламот бил воведен во регионот со доаѓањето на Арапите во 8 век. Првично се задржал во јужните делови на Туркестан и се проширил кон север^[127]. Саманидите помогнале религијата да се вкорени преку ревносна мисионерска работа. Златната орда понатаму го пропагирала исламот меѓу племињата во регионот во текот на 14 век^[128].

• Список на дипломатски претставништва на Казахстан

Повеќе за Kazakhstan на збратимените проекти на Википедија
	Дефиниции и преводи на Викиречник ?
	Податотеки на Ризницата ?
	Образовни ресурси на Викиуниверзитет ?
	Новинарски известувања на Викивести ?
	Мисли на Викицитат ?
	Изворни текстови на Викиизвор ?
	Прирачници на Викикниги ?
?	Информации за патување во Википатување ? ?

Општи информации

• 2008 Human Rights Report: Казахстан. Стејт департмент; Биро за демократија, човекови права и труд
• Профил на државата од BBC News
• „Светска книга на факти“ на ЦИА — запис за „Казахстан“ (англиски)
• Информации за Казахстан — Државен секретаријат на САД
• Портали на светот од американската библиотека на конгресот
• Казахстан на UCB Libraries GovPubs

Управување

• Министерство за надворешни работи на Република Казахстан Архивирано на 29 септември 2011 г.
• Е-влада на Република Казахстан
• Влада на Казахстан Архивирано на 10 август 2019 г.
• Претседател на Република Казахстан Архивирано на 27 септември 2008 г.
• Шеф на државата и членови на кабинетот Архивирано на 17 септември 2013 г.

Статијата „Казахстан“ е избрана статија. Ве повикуваме и Вас да напишете и предложите избрана статија (останати избрани статии).